Σινεφιλ
Στα Όρια του Ελέγχου
Ένας μοναχικός και λιγομίλητος επαγγελματίας εκτελεστής ταξιδεύει στην Ισπανία και συναντάει διαδοχικά διάφορους παράξενους χαρακτήρες. Ανταλάσσουν συνθηματικά, αντικείμενα και οδηγίες… Αυτή είναι σε γενικές γραμμές η υπόθεση αυτού του υπαρξιακού θρίλερ όπου στόχος δεν είναι η αγωνία. Πέρα από την ατμοσφαιρική φωτογραφία (από τον Κρίστοφερ Ντόιλ) και μουσική (από τους Boris), ο Τζιμ Τζάρμους σε […]
Ένας μοναχικός και λιγομίλητος επαγγελματίας εκτελεστής ταξιδεύει στην Ισπανία και συναντάει διαδοχικά διάφορους παράξενους χαρακτήρες. Ανταλάσσουν συνθηματικά, αντικείμενα και οδηγίες… Αυτή είναι σε γενικές γραμμές η υπόθεση αυτού του υπαρξιακού θρίλερ όπου στόχος δεν είναι η αγωνία. Πέρα από την ατμοσφαιρική φωτογραφία (από τον Κρίστοφερ Ντόιλ) και μουσική (από τους Boris), ο Τζιμ Τζάρμους σε μια άσκηση λιτότητας αδειάζει την ιστορία από υπόθεση και χαρακτήρες με σάρκα και οστά, αλλά τη γεμίζει με ζεν συμβολισμούς και ψευτοφιλοσοφίες και με μοτίβα και εμμονές που έχουμε δει σε άλλες, πολύ πιο ολοκληρωμένες δουλειές του.
Θοδωρής Τσιάτσικας
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Τίτλος: The Limits of Control
Σκηνοθεσία: Τζιμ Τζάρμους
Σενάριο: Τζιμ Τζάρμους
Παίζουν: Ισαάκ Ντε Μπανκολέ, Μπιλ Μάρεϊ, Τίλντα Σουίντον, Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ, Παθ Ντε Λα Ουέρτα
Παραγωγή:
Χώρα: ΗΠΑ
Έτος: 2009
Rating: 2
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
NEWS FEED
ΔΗΜΟΦΙΛΗ
Ανατροπές της νύχτας: Μια παράσταση-βιωματική εμπειρία σε σκηνοθεσία Χάρη Πεχλιβανίδη στο Θέατρο ΕΜΣ
Στον Σταυρό του Νότου, η Παυλίνα Βουλγαράκη στήνει τη δική της μπουάτ
Κοινός τόπος: Έκθεση αφιερωμένη στο πολυδιάστατο έργο του Γιώργου Δουατζή στο Λόφος art project
46 & Σέξυ: Ο Θανάσης Αλευράς στο VOX, με νέα μουσικοσατιρική παράσταση
Οι Strauss Virtuosi στο Θέατρο Παλλάς με μουσικές της αυτοκρατορικής Βιέννης
Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης: «Η σωματική επαφή είναι από τα λίγα αγκωνάρια της ανθρώπινης ύπαρξης» (vid)
Το νέο τοπίο για Airbnb και βραχυχρόνιες μισθώσεις – Τι αλλάζει
Κλιματική κρίση: Το 2024 η ζέστη χτύπησε κόκκινο (και) στην Ελλάδα
Πώς κινούνται τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς μέχρι τα Θεοφάνεια
Νίκη Λάμη: Με ενοχλεί που η πολιτική ορθότητα πάει να ισοπεδώσει την κωμωδία. Αν αυτό δεν είναι φασισμός, τι είναι;