Η μαύρη νύχτα που λύγισε ο Μήτσος! (για άνδρες με «άτακτες» ή ευτραφείς συντρόφους)
Όλα στην Ελλάδα είναι σχετικά. Γι αυτό μ’ αρέσει πάρα πολύ εδώ. Παραγγέλνεις χαλιά και έχουν απεργία τα φορτηγά, πας για καλαμαράκια και καταλήγεις στη Χασά (έτσι είναι η Χασιά στη γλώσσα των ντόπιων) για παϊδάκια, βγαίνεις για ένα ποτό και πίνεις ένα κιβώτιο κ.ο.κ. Εκείνο που μάλλον παραμένει σταθερό στη χώρα σας πάντως, είναι ο μύθος του Ιταλού Εραστή. Όχι, δεν θα μιλήσω για τις επιτυχίες μου. Εκεί ισχύει η ομερτά. Θα μιλήσω όμως για το γεγονός του ότι ο Μπρούνο, ο οδηγός μου, παρά την ηλικία του, την χαρακωμένη μούρη του και τα ανύπαρκτα ελληνικά του, καταφέρνει να βγαίνει σχεδόν κάθε μέρα με καινούργια συνοδό.
Μάλλον όμως την τελευταία φορά την πλήρωσε ακριβά
Το τηλεφώνημα ήταν μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα και ο Μπρούνο όπως είχα να τον ακούσω από την εποχή που μας κυνηγούσαν οι Καραμπινιέρι (ανεπιτυχώς φυσικά). “Padrino, ho bisogno di aiuto” (Νονέ, χρειάζομαι βοήθεια). Αφού ρώτησα, έμαθα, έκανα τους ελέγχους και τις διασταυρώσεις μας μέσα από κωδικοποιημένες λέξεις-κλειδιά, πήγα να μαζέψω τον φουκαρά τον Μπρούνο από το σπίτι της Καίτης, ευτραφούς κομμώτριας από τα Πατήσια.
Αν και είναι δυο μέτρα άντρας και μια μάζα από μύες. μετά βίας μπήκε διπλωμένος στο αμάξι για να τον πάω σε ένα νοσοκομείο. Κρατούσε τα αχαμνά του και μούγκριζε σαν tupolev που προσπαθεί να απογειωθεί γεμάτο με κονσέρβες από μοσχάρια μεγαλωμένα στο Τσερνομπίλ.
Μαχαίρωμα σκέφτηκα ή δάγκωμα, αλλά δεν έβλεπα ούτε μια σταγόνα αίμα στο λινό άσπρο του (ιταλικό φυσικά) κοστούμι. Στο νοσοκομείο είχαμε μεγάλα ζόρια γιατί εφημέρευε γυναίκα ορθοπεδικός, και όπως καταλαβαίνετε η κατάσταση δεν είναι και η ευκολότερη για έναν καλό πατέρα, καλό καθολικό Ιταλό του Νότου. Όμως δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς και έτσι έλυσα και το μυστήριο της φύσης του τραύματος.
Κάταγμα πέους!!! Ναι, καλά διαβάσατε, υπάρχει ΚΑΙ αυτό! Του ’σπασε, πώς να το πούμε. Είχε γίνει μωβ μπλαβί και πονούσε φριχτά. Ο Μπρούνο ισχυρίστηκε περισσότερο κι από σφαίρα από 45άρι (έχει φάει κι απ’ αυτή). Το ’παθε την ώρα της καβάλας! Την ώρα που η Καιτούλα (και τα ψωμάκια της) βρίσκονταν άνωθεν του Μπρούνο, κάπου πήρε λάθος δρόμο το… εργαλείο και έσπασε!
Από τη γιατρό έμαθα μετά (πήρα και το τηλέφωνό της καθότι μόλις 32 Μαΐων) ότι αυτά συμβαίνουν κυρίως σε τρεις περιπτώσεις: Όταν η γυναίκα είναι λίγο γεματούλα, όταν την αφήνεις να σηκώνεται ψηλά όταν είναι καβάλα, και όταν αλλάζεις στάση κατά τη διάρκεια της πράξης! Αυτά είναι κόλπα ζόρικα που κάνουν στην Ινδία!
Προσοχή λοιπόν φίλοι μου, γιατί μπορεί οι καλαμιές να λυγίζουν και να μην σπάνε, το πέος μας όμως δεν είναι καλαμιά! Είναι εργάτης που δουλεύει σε κλίματα σκοτεινά και υγρά, δουλεύει σε βάθη και κάθε ώρα της μέρας, δεν λέει ποτέ όχι και το μόνο του κουσούρι είναι, όπως όλων των εργατών (εξαιρείται ο Σταχάνωφ και οι όμοιοί του), σιχαίνεται τα εργατικά ατυχήματα!
Υ.Γ. Αιώνια ευγνωμοσύνη στον φίλο μου «Ευγένιο» για την συγκλονιστική αυτή έμπνευση.
