Ο καλός χειρουργός κοιτάει να σωθεί ο ασθενής, όχι να μην πονέσει
Είναι εντυπωσιακά όμορφος ο χαρτοπόλεμος των δημοσιευμάτων που παρελαύνει καθημερινά από τα εντυπωσιακά – ομολογώ – περίπτερά σας. Είναι επίσης εντυπωσιακό το πως ο κάθε ένας έχει άποψη για τα πάντα ανεξαρτήτως των γνώσεών του. Αν η Σικελία είναι η πατρίδα της ***** (ονόματα δεν λέμε) τότε η Ελλάδα είναι σίγουρα η «χώρα των πρωθυπουργών». Πουθενά αλλού, σε καμιά χώρα του κόσμου, δεν υπάρχουν τόσοι πρωθυπουργοί ανά τετραγωνικό μέτρο.
Ζώντας λοιπόν από ανάγκη στη χώρα σας, ένεκα κάποιων προβλημάτων με τη δικαιοσύνη όπως έχουμε πει ξανά, θα κάνω κι εγώ αυτό που κάνετε όλοι, θα κυβερνήσω. Θα εξαγγείλω μέτρα από την ασφάλεια του καναπέ μου και θα περιμένω να περάσει μια εβδομάδα, να μην υλοποιηθούν και να ξεκινήσω να κατηγορώ τους πάντες και τα πάντα, εκτός του εαυτού μου και των δικών μου παιδιών, όπως κάνετε όλοι σας.
Ας ξεκινήσω λοιπόν:
Το κράτος θα πρέπει να είναι δίκαιο απέναντι στους πολίτες για να είναι και οι πολίτες δίκαιοι απέναντι σ αυτό. Δεν μπορεί μέσα σε μια νύχτα να αλλάζει τα κεκτημένα δεκαετιών σε κατηγορίες εργαζομένων, όπως οι μισθωτοί, οι οποίες αποτέλεσαν και αποτελούν τα φορολογικά υποζύγια όλων των κυβερνήσεων. Ένας δάσκαλος με 37 χρόνια υπηρεσίας έχει κάνει ένα προγραμματισμό για το υπόλοιπο της ζωής του και δεν ευθύνεται αυτός για το γεγονός του ότι κάποιοι φούνταραν τα ταμεία. Ένα δίκαιο κράτος θα έπρεπε να πει ότι όποιος είναι σε κάποιο συγκεκριμμένο καθεστώς θα το διατηρήσει, οι νέοι όμως (έστω και με μικρή αναδρομικότητα) θα έχετε ένα πολύ δυσμενέστερο, αλλά σταθερό, καθεστώς και με αυτό θα κάνετε την επιλογή σας για να εργαστείτε στο δημόσιο. Αν ο πολίτης νιώσει δικαιοσύνη απέναντι του εκ μέρους του κράτους θα έχει ένα κίνητρο να είναι και αυτός τίμιος. Διαφορετικά δεν θα δηλώσει το ενοίκιο που εισπράτει για να εξασφαλίσει την απώλεια του εισοδήματός του. Ενός εισοδήματος που υπολόγιζε τα τελευταία 30 χρόνια αλλά δεν υπολόγιζε το άδικο κράτος.
Όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι μόνιμοι. Μόνιμος όμως δεν σημαίνει ασύδοτος και εσείς επί δεκάδες χρόνια αυτό θεωρούσατε μονιμότητα. Και αυτό πρέπει να αλλάξει. Δύσκολα μεν, απλά δε. Έλα εδώ κύριε υπάλληλε της ΕΡΤ, του ΟΣΕ, ή άλλων δημόσιων ή παραδημόσιων οργανισμών με υπεράριθμο προσωπικό. Εγώ, το κράτος, θα καταργήσω 3.000 θέσεις σε αυτούς τους οργανισμούς, η κατάργηση συνεπάγεται την αυτοδίκαιη απόλυσή σου εκτός κι αν θες να μεταταγείς σε κάποιο από τα εκατοντάδες κενά που έχω σε άλλους τομείς, όπως τα νοσοκομεία, έχει καλώς. Αν όχι καταργείται η θέση σου, απολύεσαι και βγαίνει άμεσα προκήρυξη με αξιοκρατικά κριτήρια για την κάλυψη των πραγματικών κενών σε δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα.
Ίση αμοιβή για ίση εργασία. Είναι τραγικό και συνάμα γελοίο να υπάρχουν καθαρίστριες ή κλητήρες σε υπηρεσίες όπως το Υπουργείο Οικονομικών που να λαμβάνουν πολλαπλάσιο μισθό από τους συναδέλφους τους στα δημόσια νοσοκομεία, τους δήμους ή τις νομαρχίες. Δεν είναι δυνατόν επειδή κάποια λαμόγια εξυπηρέτησαν τους «πελάτες» τους στο παρελθόν μοιράζοντας αφειδώς το χρήμα του κοσμάκη να έχουν φέρει την Ελλάδα σας σ’ αυτό το χάλι και να φωνάζουν τώρα να διατηρηθούν όλες αυτές οι στρεβλώσεις. Γιατί είναι στρεβλώσεις και θα πρέπει να διορθωθούν αλλά και πάλι μέσα στη λογική ενός δίκαιου κράτους.
Τόσα σου παίρνω τόσα σου δίνω πίσω. Με τις «περικοπές» το κράτος κατέστρεψε τους προϋπολογισμούς χιλιάδων οικογενειών. Παράλληλα όμως με τις ενέσεις ρευστότητας έσωσε τις –έτοιμες να καταρεύσουν- τράπεζες. Αυτό του δίνει τη δυνατότητα – αν έχει πολιτικό όραμα και πυγμή ο εκάστοτε κυβερνόντας- να τις «κρατικοποιήσει» να κάνει κοινωνική πολιτική, να τις εξυγιάνει και να τις πουλήσει. Όχι όμως 10 τράπεζες, αλλά 3 ή 4. Τι θα μπορούσε να κάνει μια τράπεζα με τις πλάτες του κράτους λοιπόν; Να δώσει πίσω στους μισθωτούς αυτά που τους πήρε το κράτος. Δηλαδή, είχες απώλεια στο εισόδημά σου 10% έχεις ένα δάνειο που τρέχει; Εγώ, το κράτος, μέσα από τις τράπεζες που έχω βάλει στο χέρι σου διαγράφω το 10% του δανείου και «καίω» ανάλογης αξίας μετοχές. Και έτσι έχουμε win – win.
Μπορεί να σας φαίνονται απλοϊκά όλα αυτά αλλά είμαι σίγουρος θα με καταλάβετε. Είμαι κι εγώ ένας ακόμα πρωθυπουργός. Είμαι ένας από σας…
ΥΓ1. Περισσότερες τομές την άλλη Δευτέρα
ΥΓ2. Τυχόν ορθογραφικό μπορείτε να τα αποδόσετε στα φτωχά ελληνικά του γράφοντος ή στο ελληνικό καλοκαίρι.
