Casablanca
‘Θα έχουμε πάντα την ‘Καζαμπλάνκα’… Η θρυλική ταινία του 1942 προβάλλεται ξανά.
Στη δίνη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η εξωτική Καζαμπλάνκα στο Μαρόκο αποτελεί σταυροδρόμι όλων των λαών, που ψάχνουν μια διέξοδο από τα δεινά της Ευρώπης και ένα εισιτήριο προς την ελεύθερη Αμερική. Εδώ βρίσκουν καταφύγιο πολιτικοί πρόσφυγες, τυχοδιώκτες, απατεώνες, καταζητούμενοι, καιροσκόποι, αντιστασιακοί, ένα σωρό διαφορετικοί άνθρωποι, που όλοι τους αναζητούν μια ελπίδα για επιβίωση. Εδώ βρίσκεται και ο Ρικ, ένας Αμερικανός ιδιοκτήτης ενός κλαμπ. Ο Ρικ είναι κυνικός, απόμακρος και σκληρός. Κατά βάθος όμως κρύβει μια ηρωική καρδιά και σύντομα θα χρειαστεί να το αποδείξει… Μια μέρα εμφανίζεται στο κλαμπ του η πρώην αγαπημένη του, Ίλσα, με την οποία έζησε έναν μεγάλο έρωτα στο Παρίσι, λίγο πριν ξεσπάσει ο πόλεμος. Η Ίλσα τότε τον είχε εγκαταλείψει ανεξήγητα. Τώρα, η ξαφνική της επανεμφάνιση, τον αναστατώνει, καθώς ο έρωτας ανάμεσά τους ξαναφουντώνει. Ο Ρικ σύντομα καταλαβαίνει ότι η Ίλσα τον άφησε τότε από υποχρέωση στο σύζυγό της, Βίκτωρ Λάζλο, έναν θρυλικό αντιστασιακό, που καταζητείται από τους ναζί. Ο Ρικ θα αντιμετωπίσει έτσι ένα ηθικό δίλημμα: να διεκδικήσει ξανά τον μεγάλο του έρωτα ή να θυσιαστεί για χάρη ενός ανώτερου σκοπού, όπως είναι ο παγκόσμιος αγώνας ενάντια στη ναζιστική φρίκη, και να βοηθήσει τον Βίκτωρ και την Ίλσα να δραπετεύσουν στην Αμερική;
Δεν μπορεί να πει κανείς πολλά για μια τόσο κλασσική ταινία. Αρχικά μια καθόλου φιλόδοξη και προβληματική παραγωγή, η ‘Casablanca’ κατέληξε ένας μύθος της έβδομης τέχνης. Είναι η μοναδική ατμόσφαιρα, η χημεία του Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ και της Ίνγκριντ Μπέργκμαν, οι φοβεροί δεύτεροι ρόλοι, οι κλασσικές ατάκες, ο συνδυασμός ρομαντισμού και σκοτεινιάς, χιούμορκαι αγωνίας, και τελικά η εμβληματική διάσταση της ταινίας τα στοιχεία που την κάνουν υπεράνω κριτικής.
Θοδωρής Τσιάτσικας