Μπορεί οι Έλληνες να νιώθουν στο πετσί τους τον φόβο της χρεοκοπίας, αλλά στον τομέα της τέχνης αυτός ο φόβος δεν υφίσταται – τουλάχιστον θεωρητικά. Ένα τέτοιο συμβολικό συν-νόημα θα μπορούσε να προσδώσει κανείς στην έκθεση «Προθήκες Θαυμάτων», που εντάσσεται στο project “Zone D” της Γκαλερί Ζουμπουλάκη, και αυτό λόγω της «στρατηγικής» φιλοξενίας της σε δύο μέχρι πρότινος «χρεοκοπημένους» χώρους στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας: ένα παλιό υφασματοπωλείο στην οδό Αγίας Ειρήνης, και μία παλιά υπό ανακατασκευή αστική οικία στην πλατεία Αγίας Ειρήνης.
«Προθήκες», από τις ξύλινες προθήκες του άδειου υφασματοπωλείου που, σαν «προσκλητήρια», έδωσαν και την ιδέα για την έκθεση-συλλογή, και από το άδειο παλιό κτήριο-γιαπί, που φάντασε ως εν δυνάμει «δοχείο». Και «θαύματα», από την εμπειρία επαφής με τα έργα τέχνης, κατά την οποία ο θεατής μπορεί να γίνει «μάρτυρας» μιας πραγματικότητας που υπήρξε, και από την «μετεμψύχωση» των φιλοξενούντων χώρων. Σημειώνεται ότι η πλατεία της Αγίας Ειρήνης αποτέλεσε τον 19ο αιώνα το πιο νευραλγικό επιχειρηματικό και πολιτιστικό κέντρο των Αθηνών.
Οι δύο χώροι υποδέχτηκαν για πρώτη φορά το κοινό ως εκθεσιακοί, τη Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου. Εκεί παρουσιάζεται μια επιλογή έργων από τους πιο γνωστούς σύγχρονους Έλληνες καλλιτέχνες, με δημιουργίες που έχουμε δει και παλιότερα σε εκθέσεις, καθώς και με νέες δουλειές. Τα έργα εστιάζουν εκτός των άλλων στις έννοιες της μνήμης, της αφιέρωσης, της αστικής αίσθησης, του φόβου, του θανάτου, αλλά σε ένα δεύτερο επίπεδο, υποδηλώνουν την υπέρβαση των μελαγχολικών αυτών διαστάσεων μέσα από τη βίωση και την αποδοχή τους, και συνακόλουθα με την ανάγκη αναφοράς-επένδυσης στην συνέχεια-αναγέννηση.
Σίγουρα την περιήγηση στα δύο μέρη της έκθεσης δεν την αισθάνεσαι σαν «πανηγυράκι», και ίσως τόσο ο πεπειραμένος όσο και ένας «απλός» θεατής (αν υπάρχει πια αυτός ο «περίεργος» απλός θεατής) βρει άνισα τα έργα ως προς την ποιότητα που θα αναγνωρίσει μεταξύ τους. Ωστόσο υπάρχουν αρκετές διαστάσεις τις οποίες μπορεί να βρει ενδιαφέρουσες ο επισκέπτης στο όλο εγχείρημα: από τους «παιχνιδιάρικους» τίτλους και τα θέματα κάποιων δημιουργιών (π.χ. «Η Ακρόπολις άνευ Αθηνών» σε έναν ζωγραφικό πίνακα του Μ.Καλλιμόπουλου στον οποίο εικονίζεται ο λόφος της Ακρόπολης κενός, χωρίς το αρχαίο μνημείο), μέχρι τα πολύ ενδιαφέροντα και κατατοπιστικά κείμενα και concepts της εισαγωγής του καταλόγου της έκθεσης, και τη γοητεία της διαφορετικής χρήσης των χώρων που αρχικά προορίζονταν για κάτι άλλο. Από το ελάχιστο αυτό δυνατό κέρδος, μέχρι τον βαθύτερο “διάλογο” με τα εκθέματα, οι “Προθήκες Θαυμάτων” είναι μια έκθεση που αξίζει να βάλετε στην ατζέντα σας.
Σε καθαρά χρηστικές πληροφορίες για την επίσκεψή σας, συνιστάται: να φορέσετε τα γάντια όπου τα δείτε (ναι, δεν είναι εκθέματα, προορίζονται για την προστασία συγκεκριμένων εκθεμάτων από την άμεση επαφή με τα χέρια – δεν είμαστε εξυπνάκηδες, κι εμείς το ανακαλύψαμε εκ των υστέρων!), να είστε προετοιμασμένοι για αίσθηση δυσφορίας στο υπόγειο του υφασματοπωλείου εξαιτίας της υγρασίας και της μούχλας, και γενικά λίγη προσοχή στην περιήγηση στο γιαπί (τα παιδάκια από το χέρι).
ΑΑ – Ανώνυμοι Αντιδραστικοί
«Προθήκες Θαυμάτων»
27/9-30/10
Α΄ Κτήριο: Πλατεία Αγ. Ειρήνης 10
Β΄ Κτήριο: Βασιλικής 2 & Π. Σκουζέ & Λιμπονά
Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Αλεξίου Νίκος, Αποστόλου Ευγενία, Αρβανίτης Νίκος, Γιαννάκης Θεόδωρος, Θεοδωρόπουλος Γιάννης, Ιωνάς Άρης & Λάκης / The Callas, Καλλιμόπουλος Μιχάλης, Κατζουράκης Μιχάλης, Κόντη Μαρία, Λαζόγκας Γιώργος, Λάππας Γιώργος, Λοϊζίδου Μαρία, Λυκάκης Σήφης, Μαλεγιαννάκης Γιάννης, Μάντζιος Νίκος, Μόραλης Γιάννης, Μπαρμπαγεωργοπούλου Δάφνη, Μπασσάνος Κώστας, Μποφιλίου Μαργαρίτα, Μωράκη Ελισάβετ, Ξαγοράρης Ζάφος, Οικονόμου Ντόρα, Παναγιωτοπούλου Αλίκη, Παπαθανασίου Αλέξανδρος, Παπακωνσταντίνου Νίνα, Πατσουράκης Ευτύχης, Pichler Michalis, Πίττας Αντώνης, Ρουσσάκης Κώστας, Σαπουντζής Γιώργος, Σεπετζόγλου Νίκος, Σιμάκη Σοφία, Σκαλτσάς Γιάννης, Τσαντίλα Ευανθία, Χανδρής Παντελής, Χριστόπουλος Κώστας.
Επιμέλεια έκθεσης: Πολύνα Κοσμαδάκη, Χριστόφορος Μαρίνος
