Πήγαμε στην πρεμιέρα του «Συμβολαιογράφου» στο Νέο Ελληνικό Θέατρο
Η βραδιά ήταν σχεδόν καλοκαιρινή και η «πρεμιέρα» είναι μία από τις αγαπημένες μου λέξεις. Ειδικά όταν μιλάμε για θέατρο, πόσω μάλλον όταν μιλάμε για καλό θέατρο. Και η Νέα σκηνή του Γιώργου Αρμένη είναι αυτό που λέμε καλό θέατρο (με την κυριολεκτική σημασία της λέξης).
Ένας χώρος που αν μη τι άλλο σε προδιαθέτει θετικά αφού μοιάζει με μια σύγχρονη θεατρική «φωλιά» μέσα σε ένα νεοκλασικό της παλιάς Αθήνας. Καθίσαμε στις καρέκλες σκηνοθέτη και δεν κατάλαβα πότε άρχισε η παράσταση και πότε τελείωσε.
Η τραγική κωμωδία του Νίκου Βασιλειάδη είναι ένας απολογητικός μονόλογος, μια εξομολόγηση μιας γυναίκας με πάθος για ζωή, που γεννήθηκε σε λάθος εποχή. Η Ερασμία έμεινε χήρα και εγκλωβίστηκε σε μια επαρχιακή πόλη, σε ένα περίπτερο, στα ήθη μιας κοινωνίας που χαρακτηρίζει μια γυναίκα «μεταχειρισμένη» όταν χηρεύει, στον κήπο της με τα κολοκυθάκια-υποκατάστατα και στη μοναξιά της. Καταπίεσε λοιπόν τη δίψα της για έρωτα και έζησε μια ζωή μέσα στη φτώχεια και την υστερία, έχοντας ως μοναδικό σκοπό της ζωής της την ευτυχία της κόρης της, την οποία στο τέλος η ίδια κατέστρεψε.
Ο πειρασμός (που είναι κοντός αλλά με προσόντα και «ο νοών νοείτω») μπήκε στο σπίτι τους και προκάλεσε το κακό. Θύμα και θύτης, η πρωταγωνίστρια στο τέλος ενέδωσε, τιμωρήθηκε και μετάνιωσε. Η Υρώ Μανέ έκοψε τις ανάσες στο ρόλο της «Ερασμίας», προκάλεσε δάκρυα από γέλιο και από κλάμα και κατέληξε να ζητήσει μια ειλικρινή «συγγνώμη» από την κόρη της, από τον συμβολαιογράφο και τέλος από το κοινό, που της έδωσε με όλη του την καρδιά άφεση αμαρτιών, αποθεώνοντάς την και χειροκροτώντας με μάτια υγρά μέχρι να πονέσουν οι παλάμες.
Ειρήνη Ντέλλα
