METAΞA CROSSING 3η ημέρα στο δάσος Λαϊλιάς με Skoda Yeti 4×4

Εξερευνώντας το άγνωστο…

Λίγο πιο κάτω από την κορυφή του Λαϊλιά, στο χωριό Καπνόφυτο με υψόμετρο 1.460 μέτρων, ξεκίνησε η σύντομη αλλά περιπετειώδης διαδρομή μας προς το κατάλυμα. Αυτή θα ήταν η πρώτη φορά που το Skoda Yeti, το αυτοκίνητο που μας «οδηγούσε» σε αυτή την εβδομαδιαία περιήγηση, έπρεπε να δείξει τις πραγματικές εκτός δρόμου δυνατότητές του. Αρχίσαμε το σκαρφάλωμα σε μια διαδρομή «τεχνική», όπου έπρεπε να δίνουμε μεγάλη προσοχή στα νεροφαγώματα, τις απότομες ανηφορικές κλίσεις και συγχρόνως να προσπαθούμε να δούμε το δρόμο από τα τζάμια, εξαιτίας της καταρρακτώδους βροχής.

Το σκηνικό μετά από λίγες εκατοντάδες μέτρα, που φάνηκαν αιώνες, αλλάζει άρδην. Από τα εμπόδια, περνάμε σε ένα λασπώδες τερέν, με τα κατακίτρινα φύλλα που πέφτουν από τις ανεμοδαρμένες οξιές επάνω στον χωματόδρομο, από την μία να προσφέρει μια εικόνα μαγική και από την άλλη να κάνει την προσπέλασή μας extreme. Αλλά όπως λέει και η παροιμία, «ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται», έτσι και το τσέχικο μοντέλο, μας εξέπληξε κυριολεκτικά. Αν και αρκετά φορτωμένοι αλλά και συνηθισμένοι να ερχόμαστε εδώ πάνω αυτούς τους μήνες με αυτοκίνητα που έχουν “κοντές σχέσεις”, χαρήκαμε την άνετη οδήγηση του οχήματος παρ’ όλες  τις δυσκολίες που συναντήσαμε.

Βρισκόμασταν στα 1.100μ. πάνω από τη θάλασσα μέσα σε ένα δάσος από οξιές και δασική Πεύκη κατάφυτη. Οι Τούρκοι δεν υπερέβαλλαν στο ελάχιστο, όταν έδωσαν την ονομασία Λαϊλιάς ή Γιαιλιάς, που σημαίνει «τόπος αναψυχής». Ένα ορεινό θέρετρο ήταν επί τουρκοκρατίας, όπου οι μπέηδες έστελναν εκεί τα χαρέμια τους για να παραθερίσουν. Υπήρχαν περίπου 40 τζαμιά, χάνια, μοναστήρια και άλλα κτήρια. Λίγο αργότερα οι Σερραίοι δημιούργησαν στο Λαϊλιά ένα γραφικό χωριό, αξιοποιώντας τον έτσι ως θέρετρο. Ο 2ος παγκόσμιος πόλεμος όμως, ερήμωσε τα πάντα.  Ακολουθώντας την σήμανση για το καταφύγιο του Ε.Ο.Σ Σερρών, η διαδρομή μας μέσα από πολύ αντίξοες συνθήκες έφτασε στον προορισμό της! Δεν αργήσαμε να πάρουμε θέση δίπλα στο τζάκι που ήταν πυρωμένο, και λίγο αργότερα να αποκοιμηθούμε με τις σκέψεις μας να περιπλανώνται στις εικόνες της ημέρας.

Το πρωινό μάς βρήκε στο τζάκι του καταφυγίου Λαϊλιά να γράφουμε τις εμπειρίες των προηγούμενων ημερών. Ο ζεστός καφές ήταν απαραίτητος να μπορέσει το μυαλό να οργανωθεί και να βάλει τις εικόνες και τις εντυπώσεις σε μια σειρά. Από το παράθυρο το τοπίο θύμιζε παραμύθι, πανύψηλα πεύκα χαμένα στην ομίχλη.  Μπορούσαμε να καθυστερήσουμε λίγο, να “σηκώσει” η μέρα και να απολαύσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο την άνεση και την φιλοξενία του καταφυγίου, που μας πρόσφεραν πλουσιοπάροχα ο Μιχάλης με τον Φίλιππα, που θα σας περιμένουν εκεί καθ’ όλη την διάρκεια του χρόνου. Τώρα αν θέλετε να κάνετε κράτηση ή να πάρετε κάποιες πληροφορίες, καλέστε στα τηλέφωνα 6934999234-6936636382 ή μπείτε στις ιστοσελίδες www.katafigiolailias.gr kαι www.snowflake.gr.

Κατά τις 12 το μεσημέρι, η αποστολή είναι έτοιμη για αναχώρηση. Προορισμός μας το οχυρό Περιθώριο κοντά στην  Κάτω Βροντού.  Αφήνουμε πίσω μας τον Λαϊλιά και κατηφορίζουμε προς το χωριό Ορεινή.  Η εικόνες που συναντάμε, συναρπαστικές, η παλέτα του κόκκινου και του πορτοκαλί είναι σε πλήρη ανάπτυξη.  Εντύπωση όμως μας κάνει το γεγονός της ησυχίας.  Εκτός από τα δύο δικά μας οχήματα, σε όλη τη διαδρομή δεν συναντήσαμε κανένα άλλο.  Μόνο μέσα στο χωριό Ορεινή, κάποια αγροτικά οχήματα έκαναν την εμφάνισή τους. Πολύ δυσάρεστο, ένας τόσο όμορφος ορεινός προορισμός θα μπορούσε να έχει περισσότερη ζωή.

Επιλέγουμε μια χωμάτινη διαδρομή που θα ενώσει την Ορεινή με την Κάτω Βροντού. Βατός χωματόδρομος ανάμεσα από ρεματιές. Ξαφνικά στη μέση του πουθενά ένα πέτρινο γεφύρι πνιγμένο στη βλάστηση και γύρω του σημάδια παλιού οικισμού.  Λίγο πιο κάτω διακρίνεται μια πέτρινη στράτα. Τα ωραία πράγματα είναι συνήθως και τυχαία. Φορτηγά φορτωμένα με πατάτες ήταν παντού, η νοστιμότερη λιχουδιά όλων μας στον τόπο παραγωγής της. Η περιοχή ζει από την καλλιέργεια και εμπορεία της πατάτας.

Μετά την κάτω Βροντού επιλέξαμε να κινηθούμε στον ορεινό όγκο του Μενοίκιου όρους. Με μεγάλη προσοχή για να εντοπίσουμε δείγματα του οχυρού.  Πυκνή βλάστηση παντού, χωρίς κανένα σημάδι ότι κάπου μπορεί να υπάρχει μια στρατιωτική εγκατάσταση.  Ώρα μετά, μέσα από τις φτέρες πρόβαλαν τσιμεντένιες πυραμίδες τις αντιαρματικής οχύρωσης και λίγα μέτρα πιο κάτω στο πρανές του βουνού διέκρινε η Στέλλα την μία είσοδο του οχυρού.  Από καιρό κλειδωμένο και χωρίς ίχνος ζωής, ήταν εκεί για να μαρτυρεί σε οποίον τυχαία το δει, ένα κομμάτι ιστορίας. Η διαδρομή πολύ κακοτράχαλη και το Υeti χρειάστηκε να ισορροπήσει στα δύο αρκετές φορές, αλλά το κρέμασμα των τροχών του έκανε πολύ καλή δουλειά. Δεν χάσαμε την πρόσφυση πουθενά και με το κουμπί off-road  πατημένο, σκαρφαλώσαμε σε ένα τοπίο που δεν φιλοξενεί και πολλά αυτοκίνητα.

Προχωρήσαμε και στα 700μ. υψόμετρο συναντήσαμε ένα από τα φυλάκια στα παλιά σύνορα Ελλάδα – Βουλγαρία. Εγκαταλελειμμένο και αυτό από χρόνια, με το μεγαλύτερο μέρος των κτηρίων να έχουν γκρεμιστεί, σε ένα τούβλο διακρίνεται σκαλισμένο «51 ΕΣΣΟ».  Οι άντρες τις παρέας εξήγησαν ότι αυτό είναι ισάξιο με την ανακάλυψη αρχαιολογικής ανασκαφής, μιας και η συγκεκριμένη σειρά παρουσίασης είναι πολύ παλιά. Στον χώρο υπήρχαν παντού διάσπαρτα αντικείμενα, ένας παλιός φούρνος προφανώς στα μαγειρεία του στρατοπέδου, είχε μισογκρεμιστεί.

Η ώρα είχε περάσει, φύγαμε με κατεύθυνση το χωριό Πανόραμα. Οι πληροφορίες μας έλεγαν ότι στη περιοχή υπήρχαν και άλλες εγκαταστάσεις.  Πράγματι στο ύψωμα του Αγίου Δημητρίου μπορεί κάποιος να διακρίνει τις εισόδους  στις στοές. Ήταν όμως αρκετά αργά και το σκοτάδι δεν θα μας βοηθούσε. Κατασκηνώσαμε δίπλα στην εκκλησία σε ένα όμορφο κιόσκι με θέα την πεδιάδα της Προσοτσάνης. Το φεγγάρι ξεπρόβαλε πίσω από την κορυφή του Αγ. Παύλου με ένα συννεφάκι να κάνει παιχνίδια και να μας δίνει μοναδικές εικόνες.

Τελικά οι εικόνες  που συναντήσαμε, η φιλοξενία, η ευγένεια καθώς και το παράπονο των ανθρώπων είναι τα πιο δυνατά στοιχεία της αποστολής. Στοιχεία που θα μας μείνουν στο μυαλό ως όμορφες αναμνήσεις και ως σημεία αναφοράς για να μην μένουν στο περιθώριο κομμάτια της Ελλάδας που κυριολεκτικά αποτελούν μόνο μια κουκκίδα στον χάρτη για μερικούς.

Κείμενο- Φωτογραφίες: Παντελής Τζερτζεβέλης

Διαβάστε ακόμα:
ΜΕΤΑΞΑ CROSSING: 2η ημέρα στα οχυρά Ρούπελ και Ιστίμπεη με Skoda Yeti 4×4
ΜΕΤΑΞΑ CROSSING: 1η ημέρα με Skoda Yeti 4×4
Διασχίζουμε την Ιστορική Γραμμή Μεταξά με Skoda Yeti 4×4