100 λεπτά έντασης και αγωνίας σε μια συνεπή περιπέτεια καταστροφής που θυμίζει τις καλές εποχές του είδους.
Ένας βετεράνος μηχανικός (Ντενζέλ Ουάσινγκτον) κι ένας νεαρός μηχανοδηγός (Κρις Πάιν) συνεργάζονται για να σταματήσουν την ξέφρενη πορεία ενός ακυβέρνητου εμπορικού τρένου με δεκάδες βαγόνια, που μεταφέρει θανατηφόρες τοξικές ουσίες. Θα κάνουν τα πάντα για να αποτρέψουν τον εκτροχιασμό του, που μπορεί να προκαλέσει την έκχυση των τοξικών στην πόλη και τον αποδεκατισμό των κατοίκων της…
Όταν δεν ξεφεύγει από το μέτρο, ο Τόνι Σκοτ μπορεί να φτιάχνει αποτελεσματικά action movies. Η ταινία είναι αυτό που υπόσχεται, τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο. Δεν φτάνει και ‘Το Τρένο της Μεγάλης Φυγής’ (φοβερή δουλειά του Αντρέι Κοντσαλόφσκι από το 1985), αλλά είναι δυναμικά γυρισμένη, χωρίς αχρείαστες παρεκτροπές, με καταιγιστική δράση και αμείωτη ένταση που σε κρατάει στην άκρη του καθίσματος. Η επιστροφή στην παλιομοδίτικη αλλά πάντα ιδιαίτερα κινηματογραφική δύναμη του σιδηροδρόμου και σε απλούς ανθρώπους που μπορούν να γίνουν ήρωες σε δύσκολες καταστάσεις εντείνει την old-school αίσθηση και είναι μια ευχάριστη αλλαγή από την αναληθοφάνεια και την ψηφιακή υπερβολή των πρόσφατων ταινιών δράσης.
Θοδωρής Τσιάτσικας
