Ο Θάνατος που Ονειρεύτηκα

Μια ελληνική ταινία που εμπνέεται από τη γνωστή ιστορία των εφήβων σατανιστών προσπαθεί πάρα πολύ σκληρά να εντυπωσιάσει και ξεφεύγει από τον έλεγχο… Αθήνα, κάπου βόρεια. Μια παρέα εφήβων, στην οποία ξεχωρίζει η γοητευτική μορφή της Δωροθέας, θα γίνουν άθελά τους οι πρωταγωνιστές, άλλοι ως θύτες και άλλοι ως θύματα, σ’ ένα επερχόμενο σκηνικό θανάτου. Ο καταλύτης της ιστορίας έρχεται με το σκίρτημα του έρωτα και παίρνει σάρκα και οστά στη θωριά του Χρήστου, ενός απόμακρου και συνάμα επιβλητικού έφηβου, νεοφερμένου στο αθηναϊκό προάστιο. Σε μικρό χρονικό διάστημα, η ηγετική αυτή μορφή με την ακατανίκητη έλξη θα αποτελέσει τον κεντρικό πυρήνα της παρέας και τον αδιαμφισβήτητο θύτη…
Δουλεμένη στην παραγωγή της και χρησιμοποιώντας ανήσυχο μοντάζ και μια βροχή από οπτικά εφέ, η ταινία πάσχει από έλλειψη κατεύθυνσης. ‘Ρεπορτάζ’ εμπνευσμένο από πραγματικό γεγονός, εφηβικό δράμα, ιστορία ‘καταραμένων’ εραστών, εσκεμμένα ‘cult’ απόπειρα, καθαρόαιμος τρόμος; Όλα τα επιχειρεί και τίποτα δεν πετυχαίνει, καθώς η απουσία στιβαρού σεναρίου και πιστευτών χαρακτήρων εκθέτει την υπερβολικά εφετζίδικη σκηνοθεσία. Είναι ευπρόσδεκτη η δυνατότητα να κάνουμε στην Ελλάδα προσανατολισμένες στο θέαμα ‘ταινίες είδους΄, αρκεί να ξέρουμε τι θέλουμε να πούμε και πώς.

Θοδωρής Τσιάτσικας