Επτά μεγάλα γλυπτά-λουλούδια από κορτεν-σίδηρο, επτά λαδιά σε καμβά και 14 σχέδια με μελάνι απαρτίζουν την έκθεση. Ο δημιουργός επικεντρώνεται σε ένα μοτίβο απλό και αναγνωρίσιμο. Το λουλούδι, κλασικό θέμα της τέχνης, άκρως οργανικό, αποτελεί πηγή έμπνευσης της τελευταίας του δουλειάς.
Τα λουλούδια του Γραμμένου δεν αποδίδονται ούτε φυσιολατρικά ούτε ρεαλιστικά. Δεν επιδιώκουν ωραιοποιημένες ή εξιδανικευμένες εικόνες. Αδιαφορώντας για την οπτική πραγματικότητα, παρουσιάζει τα ίδια επτά λουλούδια με τέσσερις διαφορετικούς τρόπους. Δημιουργεί μια γλυπτική κατάσταση με επτά έργα φτιαγμένα από ένα υλικό μάλλον ασύμβατο με το θέμα.
Το ιδιόμορφο σιδερένιο μπουκέτο, ζωγραφισμένο με σκουριά είναι αποτέλεσμα του κορτενερίσματος του σιδήρου και δίνει την εντύπωση ότι υπήρχε από πάντα. Τα σχέδιά του χωρίζονται σε λουλούδια ημέρας και νύχτας. Τα πρώτα μοιάζουν να μιμούνται τη σιδερένια υφή των γλυπτών του, χωρίς καμιά αναφορά στη φρεσκάδα και την ομορφιά, στην οποία παραπέμπει το θέμα, ενώ τα δεύτερα μοιάζουν να αιωρούνται, να επιπλέουν, σαν να έχουν βγει από ένα κόσμο εξωπραγματικό, σχεδόν ονειρικό.
Τέλος, αποτυπώνονται στον καμβά μια σειρά από λουλούδια, έντονα και φωτεινά, με ψυχεδελικά χρώματα.
