Η Σάσα Παπαλάμπρου στον Πυρήνα

Η ιστορία μιας μέρας φτιαγμένη με γνωστά και καινούργια τραγούδια. Μια κορνίζα με μια νέα γυναίκα, τη μορφή της, ότι νιώθει και ότι της συμβαίνει. Τραγουδάει αστικά τραγούδια και ονειρεύεται την εξοχή. Μας κοιτά από την κορνίζα-παράθυρο και μας μιλά, βγαίνει και έρχεται προς εμάς. Απλώνει τα ρούχα της, χορεύει και θυμώνει. Μια συνειδητή προσωπογραφία, ενός ανθρώπου τωρινού, που ζει. Η εικόνα του πίνακα θα μεγαλώσει και θα γεράσει μαζί της.

Στην τέχνη της ζωγραφικής ο ζωγράφος ζητά από το μοντέλο του να μείνει ακίνητο και προσπαθεί να απεικονίσει τη στιγμή. Αυτός που φτιάχνει τραγούδια θέλει το μοντέλο του να τρέχει, να κινείται, να συγκινεί και να συγκινείται. Αυτή η κίνηση στον χώρο και στους ανθρώπους είναι το χρώμα του και οι γραμμές του. Η Σάσα βγήκε στο δρόμο από το πρωί. Έζησε. Και το βράδυ γύρισε στο δωμάτιο της.

Ο καθένας γεννιέται σε ένα πλαίσιο, σε μια κορνίζα, από τις καταβολές του, το φύλο του, τη χώρα. Καθώς ζει φτιάχνει το πορτραίτο του με τους φίλους, τα βιβλία, τις εμπειρίες, τις αναμνήσεις και τα όνειρά του. Γεμίζει την εικόνα του με όσα αντέχει να φέρει στα όρια της κορνίζας του. Στο τέλος, ποιος ξέρει, μπορεί να καταφέρει να ξεφύγει ακόμα και από αυτό το πορτραίτο του.

Την κορνίζα κατασκεύασε ο Τήνιος λαϊκός εικαστικός Αργύρης Βιδάλης. Το τραγούδι “Η γυναίκα του κάδρου” είναι βασισμένο στο ομώνυμο κεφάλαιο από το βιβλίο της Αγγελικής Στρατηγοπούλου “Μη ξαναρωτήσεις το μπαμπά”.