Οργώνοντας το Χρόνο
Η ταινία – μία μίξη καταγραφής γεγονότων με εικαστικές πινελιές – είναι γυρισμένη ως μια διαδοχή γεγονότων, που ακολουθούν το Δεκέμβρη του 2008 μέχρι και την 5η Μαΐου του 2010 – με το θάνατο των τριών εργαζόμενων.
Στο ντοκιμαντέρ βλέπουμε τις χιλιάδες των διαδηλωτών στο δρόμο, την αγανάκτησή τους, την πολιορκία της Βουλής, την αστυνομία να χτυπά. Βλέπουμε ακόμη διαδηλωτές να λένε τη γνώμη τους μπροστά στην κάμερα για το εάν η διαδήλωση έχει εξεγερσιακό χαρακτήρα, για τη δυνατότητα ανατροπής των μέτρων, για το αν υπήρξε ή όχι προβοκάτσια στη Μαρφίν. Και όλα αυτά να συνοδεύονται άλλοτε από μουσική, άλλοτε από σιωπές, άλλοτε από λόγο. Οι εικόνες διαδέχονται η μία την άλλη, τα συνθήματα στους τοίχους έχουν πολλά να πουν. Στο τέλος η κάμερα φεύγει από την Αθήνα, και πηγαίνει στην ελληνική επαρχία, σε ένα χωριό. Ο σκηνοθέτης συναντά ηλικιωμένους ανθρώπους που ζουν εκεί, που πολέμησαν στην αντίσταση και οι οποίοι με τα λόγια τους συνδέουν τα γεγονότα του παρόντος με το παρελθόν.
