“Ταξιδεύοντας με τον Παναΐτ Ιστράτι” στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών

Η μουσική ως τέχνη είναι αυτοτελής, εφόσον μπορεί να μας συγκινεί απλώς και μόνον ως ένα ακουστικό, συμφωνικό γεγονός. Στο τραγούδι, όμως, που συνδυάζεται με το λόγο, ο βαθμός αυτής της συγκίνησης ρυθμίζεται πλέον όχι τόσο από την ποιότητα του μουσικού μέρους καθαυτού, όσο από την καίρια συνάρτησή του με τους στίχους· με το λογικό καμβά δηλαδή των στίχων, που θέτει όρους και κριτήρια της σκέψης.

Αυτού του είδους η σχέση της μουσικής με το λόγο μάς δίνει το ερέθισμα και τη δυνατότητα να δούμε και να ακούσουμε διαφορετικά ένα κείμενο, με σκοπό μια πλήρωση συγκίνησης μέσα από την ανάδειξη και άλλων πτυχών ενός λογοτεχνικού κειμένου, οι οποίες θα έμεναν πιθανόν άτονες ή αφώτιστες, αλλά προσδοκώντας παράλληλα και την ανάδειξη της ίδιας της μουσικής μέσα από την έλλογη αντανάκλαση του κειμένου.

Η διαλεκτική και αμφίδρομη αυτή σχέση μεταξύ μουσικής και λόγου γίνεται μάλιστα ακόμη πιο ενδιαφέρουσα στην περίπτωση ενός κειμένου όπως αυτό του Παναΐτ Ιστράτι (1884-1935) από την Μπραΐλα, φίλου του Νίκου Καζαντζάκη, τον οποίο ο Ρομαίν Ρολάν αποκάλεσε «Μαξίμ Γκόρκι των Βαλκανίων».

Σε αυτή την ξεχωριστή βραδιά το κοινό θα έχει τη σπάνια ευκαιρία να απολαύσει τον Δήμο Αβδελιώδη όχι μόνο να σκηνοθετεί, αλλά και να ερμηνεύει.