Μια σειρά πορτρέτων που έχουν δημιουργηθεί με τη λογική του κολάζ, παραμένοντας όμως έργα ζωγραφικά, πλαισιώνουν την έκθεση.
Το σχήμα του προσώπου οριοθετώντας ένα χώρο αποτελεί τελικά την αφορμή για να ξεδιπλωθεί στο εσωτερικό αυτών των ορίων ένα πάτσγουορκ χρωμάτων και υφών. Η αρχική “φόρμα” αποσυντίθεται και τα νέα στοιχεία συνθέτουν μία εικόνα που αποτελείται από πλακάτα χρώματα, καθαρά σχήματα και γραμμές.
Το προφίλ, που είναι και το βασικό σχήμα της έκθεσης, έχει μία δυναμική που έρχεται σε αντίθεση με την εντύπωση της “φωτογραφικής” ακινησίας, δημιουργώντας ένα συναίσθημα αναμονής, μια αίσθηση ότι κάτι θα ακολουθήσει την επόμενη στιγμή. Ενώ λοιπόν τα πρόσωπα είναι στατικά, η εντύπωση τους ξεπερνά την πόζα και έτσι μεταφέρουν την αίσθηση ότι αιχμαλωτίστηκε η στιγμή τους.
Τα πρόσωπα, ανδρικά και γυναικεία, είναι για τον καλλιτέχνη ιδιαίτερα οικεία, καθώς προέρχονται από άτομα του στενού του περιβάλλοντος, γεγονός που επιβίωσε στην επεξεργασία της εικόνας τους και μεταφέρεται ως αίσθηση στο κοινό.
