Μέσα από τα όνειρα, μέσα από στιγμές διαλογισμού ή απλής αφηρημάδας στο μετρό, φανερώνονται καμιά φορά μικρά νησάκια ενός χρόνου διαφορετικού. Μικρές σταγόνες χρόνου καθαρού. Ήχοι, ρυθμοί και φωνές που αναδύονται από μία άλλη διάσταση και μας γεμίζουν μ’ ένα αίσθημα ξαφνικής ζεστασιάς, πραγματικής αγάπης. Χωρίς εξήγηση. Η μουσική αφηγείται καθεμιά από αυτές τις εικόνες που είναι κλεισμένες σε μικρές σταγόνες χρόνου. Το σώμα χορεύει τον καθαρό αυτό χρόνο που αναβλύζει μέσα απ’ το κενό. Αναμνήσεις από μαύρες τρύπες που μας οδηγούν σε άλλες ζωές, αστεράκια, παράξενες παντομίμες, δέντρα που μιλούν, άγγελοι που μας προσφέρουν τσάι, κύματα που παγώνουν για να μας αφήσουν να περάσουμε.
Όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσα ημερολόγια κι αν μουτζουρώσουμε σε μια ζωή, αυτά τα νησάκια καθαρής μνήμης παραμένουν ζωντανά σαν κομμάτια ενός παζλ που ξαφνικά φανερώνει το νόημα του. Σαν την Δήλο, που αναδύθηκε μέσα σε μια νύχτα. Γιατί ήταν ανάγκη να γεννηθεί κάπου, σ’ αυτόν τον κόσμο, η Μουσική. Η μουσική είναι η ίδια η παρατήρηση αυτού του διαφορετικού χρόνου. Οι ιστορίες του εκκεντρικού Ντρούγκμπα Κούνλευ, σταματούν για λίγο τη ροή της για να μας θυμίσουν πως το χαμόγελο, το γέλιο και το περισσότερο γέλιο ακόμα οδηγούν στο ξε-κάρδισμα! Αυτός είναι ο τελικός προορισμός του διαστημόπλοιου Delos.
Συντελεστές της παράστασης:
Φένια Παπαδόδημα – τραγούδι
Γιώργος Παλαμιώτης – κιθάρα
Ντάνα Παπαχρήστου – πλήκτρα, φωνητικά, κλαρίνο
Σέργιος Χρυσβιτσιάνος – βιολί
Ντέμιαν Γκόμεζ – τύμπανα
Γρηγόρης Γαιτάναρος – χορός
