Creve coeur: Γεροντοκόρες σε απόγνωση!
Πήγαμε στο θέατρο Βαφείο- Λάκης Καραλής, για να παρακολουθήσουμε το έργο του Τένεσι Ουίλιαμς “Creve coeur”.

A
A
Creve coeur θα πει ραγισμένη καρδιά. Όπως δηλώνει ο τίτλος, το έργο πραγματεύεται τις ραγισμένες καρδιές γυναικών που βλέπουν το τρένο της ζωής και του έρωτα να περνάει χωρίς αυτές.
Η εξέλιξη διαδραματίζεται σε ένα διαμέρισμα μιας γειτονιάς που κατακλύζεται από Γερμανούς μετανάστες. Στο διαμέρισμα συμβιώνουν δυο μεσόκοπες συγκάτοικοι. Η μία γερμανίδα μετανάστρια, συντηρητική, πειθαρχημένη και αρκετά δεσποτική. Η άλλη είναι Aμερικάνα, ερωτιάρα, ονειροπόλα, γεμάτη αγωνίες και ανασφάλειες. Περιμένει συνέχεια ένα τηλεφώνημα, στο οποίο ο μεγάλος έρωτας θα της ανακοινώσει ότι θα την πάρει μακριά από τη μονότονη ζωή της… Όμως, όπως σωστά επισημαίνεται από τρίτο πρόσωπο, “τηλέφωνα που τα περιμένεις, δεν χτυπούν ποτέ!“
Η Γερμανίδα έχει σχέδια για την συγκάτοικό της. Θέλει να την παντρέψει με τον δίδυμο αδερφό της, ώστε να κάνουν παιδιά και να αποκτήσουν την οικογένεια που εκείνη δεν αξιώθηκε. Και η Aμερικάνα όμως έχει δικά της σχέδια. Να ζήσει τον μεγάλο έρωτα με τον διευθυντή της, να φύγει από τη φτωχογειτονιά και να πάει να μείνει σε μια πλούσια συνοικία μαζί με μια σνομπ συγκάτοικο, η οποία δεν έχει τα λεφτά για να πιάσει μόνη το διαμέρισμα. Το πρόβλημα ήταν πως τα δικά της σχέδια ήταν λιγότερο ρεαλιστικά, δύσκολα υλοποιήσιμα, καθώς διαμορφώνονταν από την επιθυμία και όχι από τη λογική εκτίμηση των πραγμάτων. Γι’ αυτό και αποδείχθηκαν έωλα.
Το τέλος του έργου είναι μια καινούρια αρχή. Θα λέγαμε, είναι μια κακή αρχή ενός κακού τέλους. Τελειώνει ουσιαστικά με την παραίτηση από την υψηλή προσδοκία για το όνειρο. Αρχίζει μια νέα ζωή, επίπεδη και συμβιβασμένη. Μια ζωή ξεκάθαρη, αυστηρά επαναλαμβανόμενη, γερμανικού τύπου. Μια ζωή που δεν κρύβει εκπλήξεις, άρα και απογοητεύσεις.
Η αλήθεια είναι πως μας κούρασε αυτό το κλίμα κατήφειας και απόγνωσης γυναικών που αντικρύζουν το κατώφλι του γήρατος. Για τον συγγραφέα το έργο του είναι μια “μαύρη κωμωδία”. Η αλήθεια είναι πως τα κωμικά στοιχεία στην παράσταση που παρακολουθήσαμε, ήταν ελάχιστα και απολύτως ενωμένα με την τραγικότητα της ζωής, ώστε να μην ξέρεις αν πρέπει να γελάσεις ή να κλάψεις. Όλα αυτά είναι, βέβαια, πράγματα που υπάρχουν στη ζωή. Και αν μη τι άλλο, ο Ουίλιαμς είναι ένας σκοτεινός καταγραφέας της καθημερινότητας πάνω από όλα.
Γιώργος Σμυρνής
[iframe title=”YouTube video player” width=”640″ height=”390″ src=”http://www.youtube.com/embed/McyS_8vnaks” frameborder=”0″ allowfullscreen ]
A
A
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Βρες καθημερινά στο email σου τα πιο δημοφιλή θέματα του Monopoli.gr και ό,τι καλύτερο συμβαίνει στην πόλη!
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΑΠΟΡΡΗΤΟΥ
NEWS FEED
ΔΗΜΟΦΙΛΗ
Νοικιάζετε σπίτι ή φοιτητική κατοικία; Μάθετε αν δικαιούστε την επιστροφή ενοικίου
Κατερίνα Ευαγγελάτου: Αυτή θα είναι η τελευταία θητεία της στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου
Society Uncensored: Μια ανοιχτή συζήτηση για τη δύναμη του ελληνικού ραπ στη Μικρή Σκηνή της Στέγης
Το Τρίτο Στεφάνι – Εγώ η Εκάβη: Μια νέα διασκευή του μυθιστορήματος του Κώστα Ταχτσή στο Μικρό Γκλόρια
«Η Τέχνη είναι η Γλώσσα μας»: H καμπάνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου για τα 70 του χρόνια
Μεγάλοι συνθέτες «συναντούν» τον Bach: Ρεσιτάλ πιάνου του Άρη Γραικούση στο Ίδρυμα Θεοχαράκη
Το Έργο των Δύο Χαρακτήρων, του Τενεσί Ουίλιαμς στο Θέατο Φούρνος
Ο Κώστας Χατζής συναντά τη Daniela Χατζή στο Half Note
Νατάσσα Μποφίλιου: Το καλοκαίρι στη Θεσσαλονίκη για μια μεγάλη συναυλία
Phasma: Μια performance φυσικής, γλυπτικής και χορού στο Bios Athens