Η ζωγραφική του δημιουργού επικεντρώνεται στις σχέσεις δύναμης και εξουσίας. Η επιλογή του ελαφιού, μιας χαρακτηριστικής και επαναλαμβανόμενης φιγούρας στους πίνακες του, παραπέμπει στη σχέση θύτη και θύματος.
Ζωγραφίζοντας σχεδόν εμμονικά σε αποχρώσεις του μαύρου εικόνες αρχείου που καταγράφουν ευαίσθητες στιγμές στην ιστορία της Ελλάδος, ο καλλιτέχνης επιχειρεί ένα σχόλιο σχετικά με την αμφισημία της ερμηνείας της ιστορίας. Η εσκεμμένα θαμπή απόδοση του θέματος απαιτεί ένα θεατή σε εγρήγορση, που θα επικεντρωθεί στο θέμα, προτού πάρει θέση ή εξάγει τα όποιο συμπέρασμα.
Ο καλλιτέχνης ζωγραφίζει καταρχήν παραστατικά με αφετηρία μια δημοσιευμένη φωτογραφία. Δε μένει όμως στην πιστή απόδοση του θέματος, ούτε στο σχολιασμό της σχέσης φωτογραφίας και ζωγραφικής. Προχωρά στην αποδόμηση της παράστασης, όχι αφαιρώντας, αλλά προσθέτοντας επιστρώσεις από διαφορετικά υλικά όπως κάρβουνο, γραφίτης και διάφορα βερνίκια, τα οποία σε συνδυασμό με το λάδι της επιφάνειας αποσυνθέτουν την αρχική παράσταση χωρίς ποτέ όμως να την εξαφανίζουν ολοκληρωτικά. Αυτή η διαδικασία “διαγραφής” όπως ο ίδιος ο καλλιτέχνης την χαρακτηρίζει, αποτελεί μια νέα πρόταση για την αφαιρετική ζωγραφική σήμερα.
