Ο τραγουδοποιός αφήνει πιο ελεύθερο από ποτέ τον εαυτό του και χτίζει το πιο ώριμο ηχογράφημά του, αξίας 11 τραγουδιών. Ο Φοίβος Δεληβοριάς μεταμορφώνεται σ’ έναν αόρατο άνθρωπο, αλλά όχι άυλο. Η πρώτη ύλη προέρχεται από τις εμμονές της δικής του πραγματικότητας, που απελευθερωμένες πλέον και δίχως ενοχές, γίνονται μοναδική έμπνευση για το δημιουργό.
Ο “Αόρατος Άνθρωπος” χορεύει ηλεκτρικό “Bolero”, χαιδεύει τα μαλλιά της από απόσταση καθώς «Θα ‘θελε να ήταν εκεί», καίγεται στις κινηματογραφικές λεωφόρους για μιαν «Άλλη καρδιά», ακούει το «Ωροσκόπιο» από την «αστρολόγο» Αρλέτα, με ηλεκτρονική ανησυχία εκφράζει την «Αμφιβολία» του, χαμηλώνει τα φώτα για το «Σκοτάδι των δύο», δανείζεται από τη θρησκεία μελωδίες για να μη μείνει «Χωρίς», κοιτάζει με νεύρο και βρώμικο ρυθμό τα «Μηδέν Εισερχόμενα» του, παρακολουθεί μια παραμορφωμένη ταινία του παλιού ελληνικού κινηματογράφου με τίτλο «Το Αποκηρυγμένο», κερδίζει την δική του μουσική κάτω από «Το Φεγγάρι αυτό» και φτάνει τελικά με ήρεμα και χαλαρά βήματα στο «Καταφύγιό» του.
Τον συνοδεύει η μπάντα του, αποτελούμενη από τους Σταμάτη Σταματάκη, Σωτήρη Ντούβα και Γιώργο Κατσάνο.
