Ο χαράκτης-ζωγράφος, προσπαθώντας να είναι συνεπής στην ανανέωση της δουλειάς του, που ο ίδιος επιβάλλει στον εαυτό του, κατορθώνει σε αυτή την έκθεση να ξαφνιάσει με ένα θέμα που φαντάζει κάπως απλό και πρωτόγονο. Λουλούδια ζωγραφισμένα με την απλή μα τόσο δύσκολη τεχνική της ακουαρέλας.
Η απουσία της αγωνίας της αναζήτησης “λόγου” είναι καταφανής. Δοκιμή αποδέσμευσης και καμιά ανάγκη απολογίας γι’ αυτό. Μπορεί να μοιάζει με παλιό ξεχασμένο παιγνίδι. Μα γιατί όχι; Ο Βαρθολομαίος Παπαδαντωνάκης γίνεται για μια φορά παιδί και γυρίζει στα παλιά.
Υπάρχει και μια πρωτοτυπία. Η απόκτηση αυτών των έργων είναι μέσα στα περιθώρια της σημερινής οικονομικής κρίσης. Συμμόρφωση λοιπόν στις ανάγκες της εποχής!
Για όσους δεν τον γνωρίζουν θα εκτίθενται και αντιπροσωπευτικά έργα όλων των περιόδων της δουλειάς του.
Η Ντιάνα Αντωνακάτου έχει αναφέρει χαρακτηριστικά για το έργο του : “Μικρά σχήματα σε ακουαρέλλας διαφάνεια, αξιοθαύμαστα στην απόδοση, στην πλαισίωση τους την άψογη του χαράκτη, παρέχουν και στο θεώμενο, τον καθαρό ανασασμό τους… Σε μία εποχή μολυσμένης απόπνοιας του περιττού… για λίγο, για όσο!…
Τα έργα του χαράκτη, του ζωγράφου, του γλύπτη, του οραματιστή της αισθητικής μετάλλαξης αρχιτεκτονικών χώρων, τα έργα του πολύχρονου μόχθου του Παπαδαντωνάκη, βεβαιώνουν την άξια θέση του συμμετοχής στο στίβο του παρόντος χρόνου και πέραν αυτού.”
