To έργο έχει ανέβει δύο φορές στην Ελλάδα, από το «Θεατρικό Εργαστήρι Θεσσαλονίκης», σε σκηνοθεσία Στέλιου Γούτη, με τον ίδιον στο ρόλο του Φάντο και τη Ρούλα Πατεράκη στον ρόλο της Λις και από τον θίασο «Κυκλόραμα», σε σκηνοθεσία Μελίνας Σάρδη, με Φάντο τον Θάνο Δερμάτη και Λις τη Δέσποινα Σαραφίδου (1997).
Μια φορά και ένα καιρό υπήρχε μια μεγάλη και θαυμαστή πόλη που την έλεγαν Ταρ. Την εποχή εκείνη όλες οι πόλεις ήταν ισχυρές και σε άνθιση, γιατί ο μεγάλος Πόλεμος δεν είχε ξεκινήσει ακόμα. Όταν ήρθε η μεγάλη καταστροφή, όλες οι πόλεις έπεσαν. Όλες εκτός από την Ταρ. Η Ταρ υπάρχει ακόμα. Αν ξέρεις που να ψάξεις, θα τη βρεις. Και όταν φτάσεις εκεί θα σου προσφέρουν κρασί και νερό και θα ακούσεις μουσική από γραμμόφωνο. Όταν φτάσεις εκεί, όλη μέρα θα μαζεύεις σταφύλια και σκορπιούς κρυμμένους κάτω από άσπρους βράχους. Όταν φτάσεις εκεί… θα γνωρίσεις την αιωνιότητα. Εκεί θα δεις το πουλί που πίνει μια σταγόνα από τον ωκεανό κάθε εκατό χρόνια. Θα φορέσεις ένα χρυσό στέμμα στο κεφάλι και θα κρατήσεις στο χέρι το κλειδί όλων των λαβυρίνθων. Όταν φτάσεις εκεί θα καταλάβεις τη ζωή και θα γίνεις ότι θελήσεις. Θα είσαι μόνος και με συντροφιά. Θ’ αγαπάς και θ’ αγαπιέσαι. Καθώς θα βαδίζεις προς το μέλλον θα βρεις την Έκσταση. Θα σε κυριεύσει και δεν θα σε εγκαταλείψει ποτέ…
Το κίνημα του Πανικού
«Φάντο και Λις», το θέατρο του Πανικού
Το Κίνημα του Πανικού ιδρύθηκε από τον Φερνάντο Αραμπάλ, τον Αλεχάντρο Γιοντορόφσκι και τον Ρολάντ Τοπόρ στο Παρίσι το 1962. Εμπνευσμένο από τον Θεό Πάνα και επηρεασμένο από τον Μπουνιουέλ και τον Αρτώ ήταν ένα θέαμα χαοτικής performance art και σουρεαλιστικών εικόνων. Ο Πάνας στηρίζει την ύπαρξη του πάνω σε τρία στοιχεία: στον τρόμο, στο χιούμορ και στην εικόνα. Το θέατρο του Πανικού είναι το θέατρο που περιέχει τα Πάντα, ένα καρδιογράφημα της ζωής.
Μετάφραση: Έφη Γιαννοπούλου
Σκηνικά: Παντελής Ξηροχειμώνας
Κοστούμια: Παναγιώτα Κοκορού
Κίνηση: Βάσω Γιαννακοπούλου
Διδασκαλία τραγουδιών – φωνητικά: Τζίνα Πούλου
Φωτισμοί: Βασίλης Χριστοφιλάκης
Φωτογραφίες: Χριστίνα Γεωργιάδου
