Άγγελος Θανάτου
Ο Νίκολας Βίντινγκ Ρεφν είχε καθηλώσει το κοινό (που ήταν διατεθειμένο να τον ακολουθήσει) με τη βίαιη τριλογία «Pusher». Αυτό είναι το τρίτο μέρος, από το 2005.
Ο μεσήλικας πια Μίλο πασχίζει να προετοιμάσει τα 25α γενέθλια της κόρης του. Το εικοσιτετράωρό του περιλαμβάνει πάλη με τους προσωπικούς του δαίμονες και πρόγραμμα απεξάρτησης ενώ ανακαλύπτει πως το φορτίο ηρωίνης που περίμενε, έχει αντικατασταθεί από χάπια Ecstasy. Θέλει να διατηρήσει την κυρίαρχη θέση του στον υπόκοσμο της Κοπεγχάγης οπότε θα πρέπει να διαπραγματευτεί με τη νέα γενιά προκειμένου να διακινήσει το νέο ναρκωτικό, γνωρίζοντας ελάχιστα πράγματα για αυτό. Οι προσπάθειές του γίνονται απέλπιδες οδηγώντας τον σε μια επιλογή που θέτει υπό αμφισβήτηση ακόμα και τις δικούς του κώδικες «ηθικής». Το κόστος θα αποδειχθεί μέγιστο για τον ίδιο και το περιβάλλον του…
Ο Δανός σκηνοθέτης έχει έναν αποστομωτικό τρόπο να συνδυάζει τον τραχύ ρεαλισμό με τη σχεδόν σουρεαλιστική βία. Εδώ μας βάζει με πειστικό τρόπο στην καθημερινότητα του Μίλο ενό, που όμως ανά πάσα στιγμή μπορεί να εκτραπεί σε στιγμές βάναυσης σκληρότητας. Η πορεία του ‘ήρωα’ που μοιάζει με ωρολογιακή βόμβα, οδηγεί σε μια σκηνή ικανή να σοκάρει… Για θεατές με γερό στομάχι.
Θοδωρής Τσιάτσικας
