Δημήτρης Λιγνάδης: Στη ζωή μου έχω νιώσει πολλές φορές σαν τον Σαλιέρι!

Η ιδέα για το ανέβασμα του έργου ανήκει στον Δημήτρη Λιγνάδη, ο οποίος εκτός από τη σκηνοθεσία ανέλαβε και τη διασκευή του κειμένου του Peter Shaffet.  Όπως αναφέρει ο σκηνοθέτης, «ο συγγραφέας πήρε δύο υπαρκτά ιστορικά πρόσωπα, δύο διαφορετικές προσωπικότητες και προσπάθησε μέσα από τη μυθοπλασία  ν’ αναδείξει  τη σύγκρουση αλλά και τη συνύπαρξη δύο διαφορετικών κόσμων. Αυτό το ρήγμα που διακρίνει τη ζωή από την τέχνη αποτέλεσε και το κίνητρό μου ν’ ανεβάσω αυτή την παράσταση. Στην πορεία διαπίστωσα ότι  τα ερωτήματα που τίθενται μέσα από το έργο είναι επίκαιρα και  ακόμα και αν δεν τα συνειδητοποιούμε, αφορούν σε ολόκληρη την ύπαρξή μας. Ατομικά είτε συλλογικά, όπως: Υπάρχει Θεός, και εάν ναι, τότε με ποιον είναι;».

Όταν ανακοινώθηκε η επιλογή του Χριστόφορου Παπακαλιάτη για τον ρόλο του Μότσαρτ, υπήρξαν διάφορα σχόλια. «Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης ως Μότσαρτ ήταν το πρώτο πρόσωπο που ήρθε στο μυαλό μου όταν αποφάσισα ότι θέλω να ανεβάσω την παράσταση. Την επόμενη στιγμή τον πήρα τηλέφωνο, βρεθήκαμε, και μέσα σε 10 λεπτά είχαμε συμφωνήσει. Ο «Μότσαρτ» που είχα φανταστεί, ταιριάζει απόλυτα στο πρόσωπο του Χριστόφορου. Τόσο η φυσιογνωμία όσο και η μέχρι τώρα καλλιτεχνική πορεία του Χριστόφορου είναι ακριβώς αυτό που ήθελα να φέρει ο “Μότσαρτ”  του στη σκηνή».

Όταν ρωτήθηκε για το πώς προσεγγίζει τον δικό του ρόλο, αυτόν του Σαλιέρι, του συνθέτη που έμεινε στη ιστορία ως ο αντίζηλος του Μότσαρτ, παραδέχτηκε ότι: «Στη ζωή μου έχω νιώσει πολλές φορές σαν τον Σαλιέρι. Έχω ζηλέψει τη δόξα και τη λάμψη άλλων κι ας έχω κάνει πράγματα στην πορεία μου που με ικανοποιούν».

Για την παράσταση, ο Δημήτρης Λιγνάδης τόνισε ότι είναι μια εξαιρετικά  ακριβή παραγωγή, για την οποία δούλεψαν εντατικά περισσότερους από 5 μήνες. «Η σκηνοθετική εμπειρία και το ένστικτο του Χριστόφορου με βοήθησαν πολύ, καθώς οι ιδέες και οι παρεμβάσεις του – σε διάφορες σκηνές ήταν πολύ καίριες».

Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης δεν έκρυψε τη χαρά του για τη συνεργασία, δηλώνοντας εξαιρετικά τυχερός που του δίνεται η ευκαιρία να δοκιμαστεί σε κάτι εντελώς διαφορετικό απ’ ό,τι έχει κάνει μέχρι σήμερα, αλλά και να μάθει πολλά από  την καθοδήγηση του Δημητρη Λιγνάδη. «Ο λόγος που μέχρι τώρα δεν έχω κάνει πολύ θέατρο, είναι γιατί μου είναι αδύνατο να κάνω παράλληλα πράγματα. Αυτό που έκανα στην τηλεόραση ήταν πολύ προσωπικό, απαιτούσε πολλή αφοσίωση και χρόνο, και δεν υπήρχαν περιθώρια για κάτι άλλο. Η πρόταση του Δημήτρη έγινε ακριβώς τη στιγμή που είχα αποφασίσει να μη συνεχίσω το σίριαλ «Τέσσερα». Όσο κρατήσει το Αmadeus, όλη μου η ενέργεια θα είναι σε αυτό». Όταν ρωτήθηκε εάν η έκθεση στο θέατρο και την κριτική τον αγχώνει περισσότερο σε σχέση με την τηλεόραση, απάντησε: «Άγχος έχω πιο πολύ με την τέχνη μου παρά γι’ αυτούς που μιλούν για την τέχνη μου! Αν αισθάνεσαι καλά με αυτό που κάνεις τότε η αρνητική κριτική δεν σε επηρεάζει».

Για τα επόμενα σχέδιά του αναφέρει: «Λόγω της οικονομικής κρίσης αλλά και εξαιτίας άλλων καταστάσεων, η τηλεόραση σήμερα δεν αφήνει πολλά περιθώρια για να κάνω αυτό που θα ήθελα. Άλλωστε ένας καλλιτέχνης έχει το δικαίωμα να δοκιμάζεται σε διαφορετικά πράγματα. Αυτό προκύπτει από μια εσωτερική ανάγκη, δεν είναι αποτέλεσμα σχεδιασμού».

Στην παράσταση πρωταγωνιστεί επίσης η Δανάη Σκιάδη, ενώ τους υπόλοιπους ρόλους κρατούν οι Μιχάλης Γκίνος, Αντώνης Δημητροκάλης, Σπύρος Κυριαζόπουλος, Νίκος Σταυρακούδης, Γιάννης Φίλιας και Μενέλαος Χαζαράκης.

Την μετάφραση υπογράφει ο Αλέξανδρος Κοέν, τα σκηνικά-κοστούμια η Εύα Νάθενα, τους φωτισμούς ο Σάκης Μπιρμπίλης, την κίνηση και τις χορογραφίες η Λία Τσολάκη.