Συνθέσεις με ένα ή δύο πρόσωπα, κυρίως άντρες αλλά και γυναίκες παρουσιάζονται στον χώρο της γκαλερί. Η αισθητική των σωμάτων αγγίζει μια τελειότητα που τρομάζει, δανεισμένη από την βιομηχανία των παιχνιδιών και συγκεκριμένα αυτή της κατασκευής κούκλων. Παρ΄ όλα αυτά όμως, ο θεατής αντιλαμβάνεται ότι πίσω από την τελειότητα και τη φαινομενική ευτυχία, κάτι δεν πάει καλά.
Όλες οι κοινωνικές επιδράσεις της εποχής μας, επηρέασαν τον δημιουργό και γίνονται φανερές στο έργο του. Τέτοιες είναι η διαφήμιση και η πορνογραφία, οι δύο κυρίαρχες βιομηχανίες της επιθυμίας. Τα σώματα που κατασκευάζει δεν έχουν ονόματα, είναι απλώς σώματα, με τα χαρακτηριστικά του προσώπου κρυμμένα. Ο καλλιτέχνης χειρίζεται τις συμβάσεις και τη ψυχολογία του θεατή / ηδονοβλεψία για να καταδείξει το εύρος της φετιχιστικής χρήσης από τον καταναλωτισμό.
