Η Μαρία Μυλωνά – Κυριακίδη (1942 – 2010) γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου έζησε και εργάστηκε. Η ροπή της στις καλές τέχνες εκδηλώνεται από μικρή ηλικία. Η εξοικείωσή της με τη μοντέρνα τέχνη συντελείται, αρχικά, μέσα από το άμεσο οικογενειακό περιβάλλον και το έργο της μητέρας της, της γλύπτριας Άλεξ Μυλωνά. Σπούδασε ζωγραφική στην σχολή Βακαλό (1962-1965), με καθηγητή τον Π. Τέτση. Από το 1973, είχε διοργανώσει πάνω από 10 ατομικές εκθέσεις και είχε συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Η αισθητική διάπλαση της ιδίας, όμως, διευρύνεται από τα ερεθίσματα που της δίνουν ορισμένες από τις πρωταγωνιστικές μορφές της μοντέρνας τέχνης, από τον Picasso, τον Kandinsky και, κυρίως, από το έργο του Max Ernst.
Σταθερή μέθοδος στην πορεία εξέλιξης της δουλειάς της υπήρξε η εκμετάλλευση κάθε διαφορετικού εκφραστικού τύπου, που επέλεγε, είτε παραστατικού είτε αφηρημένου, ως εργαλείου άντλησης των δικών της οραμάτων, της δικής της προσωπικής ερμηνείας του κόσμου, της ιστορίας και της τέχνης. Στα έργα της, η ρεαλιστική γραφή πλέκεται συνέχεια με το χώρο του φανταστικού, δημιουργώντας μια ονειρική ατμόσφαιρα, απ’ όπου αναδύεται η φυσιογνωμία του δικού της σύνθετου ψυχισμού.
Η Ιστορικός και Κριτικός Τέχνης Έφη Στρούζα αναφέρει: “Η προσωπική καλλιτεχνική της φυσιογνωμία χαρακτηρίζεται από μια αδιάκοπη, ανήσυχη αναζήτηση στους πολλαπλούς εκφραστικούς δρόμους της ζωγραφικής, τους οποίους προσεγγίζει με μεγάλη ελευθερία, υιοθετώντας ένα μεγάλο φάσμα διαφορετικών τεχνικών, σχέδιο, λάδια, ακρυλικά, κολάζ, μικτές τεχνικές, λάδι και αποτυπώματα σε καμβά, μονοτυπίες, κ.ά.”
