Ατμοσφαιρικές μελωδίες με γαλλικό, ιταλικό και αγγλικό στίχο των Φωρέ, Χαν, Μπασλέ, Τόστι, Τσιλέα, Καταλάνι, Μασκάνι, Ρεσπίγκι και Τσαντονάι αποτελούν το πρόγραμμα του ρεσιτάλ της φημισμένης Ιταλίδας πρωταγωνίστριας της όπερας. Την συνοδεύει ο πιανίστας Ντόναλντ Σούλτσεν.
Η Ιταλίδα ντίβα, η οποία χάρη στην ευρεία έκταση της φωνής της κινείται με άνεση στην tessitura της σοπράνο και μετζοσοπράνο, έχει εστιάσει τα τελευταία χρόνια το ενδιαφέρον της στο ρεπερτόριο της δραματικής υψιφώνου (Κασσάνδρα στους «Τρώες» του Μπερλιόζ, Ηλέκτρα στον «Ιδομενέα» του Μότσαρτ, Βιτέλλια στην «Μεγαλοψυχία του Τίτου», κ.ά.) καλύπτοντας, με το ρεπερτόριό της, ένα μεγάλο χρονικό φάσμα από τον Μοντεβέρντι έως τον Μότσαρτ.
Στο αθηναϊκό ρεσιτάλ της, η Αντονάτσι προτείνει ένα νοσταλγικό ταξίδι στην Μπελ Επόκ που εκτείνεται ιστορικά από τα τέλη του 19ου αιώνα έως την αρχή του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1914) και χαρακτηρίζεται από κοινωνική και τεχνολογική ανάπτυξη, πολιτική πρόοδο και οικονομική ευμάρεια.
Πρώτος σταθμός του ταξιδιού, οι «Πέντε μελωδίες της Βενετίας» του Γάλλου Γκαμπριέλ Φωρέ (1845-1924) με τις αιθέριες και ενίοτε μυστικιστικές ατμόσφαιρές τους (Mandoline, En sourdine, Green, À Clymène, C’est l’extase) Τα τραγούδια αυτά γράφτηκαν το 1891 και βασίζονται στα ποιήματα του Πωλ Βερλαίν Fêtes Galantes(Ερωτικές Γιορτές) και Ariettes oubliées(Λησμονημένες σύντομες άριες).
Δεύτερος σταθμός οι «Γαλλικές μελωδίες» του Ρεϋνάλντο Αν (1874-1947), του Βενεζουελάνου και πολιτογραφημένου Γάλλου δημιουργού που μελοποίησε με έμπνευση και λεπτότητα τον έμμετρο λόγο εξεχόντων εκπροσώπων της γαλλικής λογοτεχνίας: Τυνδαρίς και Φυλλίς από τον κύκλο Λατινικές σπουδές σε ποίηση Λεκόντ ντε Λιλ, η Άνοιξη και Ερωτευμένη σε ποίηση του Τεοντόρ ντε Μπανβίλ. Από αυτές τις μελωδίες ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει για το ελληνικό κοινό ο «Καπνός» (Fumée) που έχει γραφτεί από τον Αν πάνω σε στίχους του Ζαν Μορεάς (1856-1910) –κατά κόσμον Ιωάννη Παπαδιαμαντόπουλου–, του περίφημου Έλληνα συμβολιστή ποιητή που σταδιοδρόμησε στο Παρίσι όπου και εγκαταστάθηκε μόνιμα το 1880. Τρίτος σταθμός του ρεσιτάλ, το τραγούδι «Νύχτα αγαπημένη» του Αλφρέ Μπασλέ (1864-1944). Με χρονικό σημείο αναφοράς πάντα την Μπελ Επόκ, το ταξίδι, στο δεύτερο μέρος της βραδιάς, συνεχίζεται νοτιότερα με τέσσερις μελωδίες, τα Τέσσερα τραγούδια της Αμαράντα του Ιταλού Πάολο Τόστι (1846-1916) σε ποίηση Γκαμπριέλε Ντ’Ανούντσιο. Επόμενοι σταθμοί της μουσικής διαδρομής, τα τραγούδια του Φραντσέσκο Τσιλέα (1866-1950), του Αλφρέντο Καταλάνι (1854-1893), αλλά και Πιέτρο Μασκάνι (1863-1945), του οποίου θα ακουστεί η Σερενάτα. O Οττορίνο Ρεσπίγκι (1879-1936), υπογράφει τα τρία επόμενα «τραγούδια σε παλαιό ύφος» (3 Canti all’antica) τα οποία εμπνεύσθηκε από την ποίηση του Ιταλού ουμανιστή συγγραφέα και ποιητή Βοκάκιου. Θα ακουστούν επίσης τα τραγούδια του : Ομίχλη της Αντα Νέγκρι, Βροχή της Βιττόρια Αγκανόορ Πομπίλι και Πάνω σε μια παλαιά άρια σε ποίηση Ντ’Ανούντσιο.
Ο τελευταίος σταθμός του ταξιδιού της Άννα-Κατερίνα Αντονάτσι στην Μπελ Επόκ θα είναι… οπερατικός, καθώς η Ιταλίδα πριμαντόνα επέλεξε για τον επίλογο της βραδιάς την άρια Paolo, datemi pace! από το μάλλον παραγνωρισμένο λυρικό έργο του Ρικκάρντο Τσαντονάι (1883-1944) «Φραντσέσκα ντα Ρίμινι».
