Χάρη στο σπάνιο φωνητικό της εύρος, τον αυτοσχεδιασμό (συχνά ιδιαίτερα δεξιοτεχνικό), τη φαντασιώδη απόδοση του ύφους κατά τα πρότυπα του μπαρόκ, το ευρωπαϊκό κοινό έχει ταυτίσει τη Ρομίνα Μπάσσο με τη μουσική αυτής της εποχής – και όχι άδικα. Στη συναυλία συμπράττει με το μεταβλητό σύνολο παλαιάς μουσικής Latinitas Nostra υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Μάρκελλου Χρυσικόπουλου, που δημιουργήθηκε με σκοπό αφενός να δώσει λόγο σε νέους μουσικούς που έχουν εξειδικευθεί στην ερμηνεία της μπαρόκ μουσικής και αφετέρου να προάγει τη συνεργασία με διακεκριμένους ξένους καλλιτέχνες μέσω της αναβίωσης έργων –πολλές φορές ανέκδοτων ακόμη–, με τη χρήση οργάνων εποχής και δόκιμη εκτελεστική πρακτική. Στο πλαίσιο αυτό επιδιώκεται και η προβολή των πολιτισμικών σχέσεων μεταξύ Ελλάδας και Δύσης, οι οποίες εξηγούν και το όνομα του συνόλου («καθ΄ ημάς Εσπερία»), με χαρακτηριστικό παράδειγμα την παρουσίαση της Ολυμπιάδας του Αντόνιο Καλντάρα, σε συνδυασμό με την απόδοση του κειμένου από τον Ρήγα Φεραίο.
Στη συναυλία θα παρουσιαστούν κυρίως φωνητικά έργα του Βιβάλντι με θέμα το Πάσχα. Ανάμεσα σε αυτά δεσπόζει ο ύμνος Stabat Mater dolorosa για σόλο άλτο και έγχορδα, έργο γραμμένο το 1712 μετά από μια μακρόχρονη και σχεδόν αποκλειστική ενασχόληση του συνθέτη με την ενόργανη μουσική. Το στροφικό μεσαιωνικό κείμενο του έργου εκφράζει το θρήνο της Παναγίας για τη σταύρωση του Χριστού. Σε αντίθεση με διαφορετικές μελοποιήσεις του ίδιου κειμένου από άλλους συνθέτες, ο Βιβάλντι μελοποίησε τις δέκα από τις είκοσι στροφές, προκειμένου το έργο να παίζεται στον Εσπερινό της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, την Παρασκευή πριν από την Κυριακή των Βαΐων.
