Άκης Πάνου: ο “εμπειρικός τραγωδός” της Ελλάδας
“Η μόνη δουλειά που ξέρω να κάνω είναι να κάνω αυτό που αντιλαμβάνομαι ότι πιστεύουν οι άλλοι ότι δεν μπορώ να κάνω.” “Αυτό κατάφερε να κάνει ο αδικημένος Άκης Πάνου, ακόμα και μετά θάνατον. Το δικαστήριο τον καταδίκασε σε ισόβια αλλά αυτό ουδόλως τον ενόχλησε γιατί ο ίδιος είχε καταδικάσει τον εαυτό του πολύ νωρίτερα. Αυτό που δεν κατάπιε ποτέ ήταν η απόρριψη του ελαφρυντικού της πολιτισμικής προσφοράς, αφού, σύμφωνα με το δικαστήριο, “ο κατηγορούμενος δεν προσέφερε και ιδιαίτερα στα πολιτισμικά πράγματα του τόπου.”
Πράγματι, ο Άκης Πάνου δεν προσέφερε ιδιαίτερα στα πολιτισμικά πράγματα του τόπου. Γιατί μιλούσε μέσα από τα τραγούδια του σε “ώτα μη ακοώντων”. Δίδαξε ΜΠΕΣΑ, ΤΙΜΗ και ΠΙΣΤΗ στον προσωπικό κώδικα αξιών που έχει ο καθένας. Δίδαξε ότι τα “όνειρα χτίζονται”, με πόνο και σκληρό αγώνα. Ποιος μπορεί να πει λοιπόν ότι προσέφερε στον πολιτισμό της σύγχρονης Ελλάδας της λαμογιάς, της μπαγαποντιάς και του βολέματος; Για αυτή την Ελλάδα, “έχει και η λάσπη ηδονή”.
Ο Άκης Πάνου δεν ήταν ποτέ του βολικός. Για κανέναν. Έβαλλε κατά παντός είδους συστήματος. Δεν εκτέθηκε ποτέ στα ΜΜΕ, δεν πήγε σε συνεντεύξεις τύπου και ακριβά εστιατόρια για να κάνει φίλους. Δεν έπαιξε ποτέ το παιχνίδι των δισκογραφικών που θεωρούσε ότι εκμεταλλεύονταν τους καλλιτέχνες, ενώ συγκρούστηκε ακόμα και με τους τραγουδιστές, στις περιπτώσεις που ξεπερνούσαν το ρόλο του ερμηνευτή του “ρόλου” τον οποίο τους παραχωρούσε.
Δεν έγραψε τραγούδια ποτέ του κατά παραγγελία, παρά “στρίμωξε” τους καημούς από τις γειτονιές σε εννέα όγδοα.Τα τραγούδια του Άκη Πάνου δε χορεύονται σε τραπέζια, ούτε τραγουδιούνται σε γλέντια γιατί “μακάρι να ταν η ζωή μας πανηγύρι”, αλλά, ευτυχώς ή δυστυχώς, δεν είναι.
Ο Άκης Πάνου είπε την αλήθεια της εποχής του, δε συμβιβάστηκε και δεν χάιδεψε τα αυτιά κανενός, αποτελώντας το φυσικό συνεχιστή του Μάρκου Βαμβακάρη που τόσο αγαπούσε. Υπηρέτησε μέχρι τέλους τον sui generis κώδικα αξιών του, «ιδρυτής, αρχηγός και μόνος οπαδός του δικού του κόμματος».
Άλλωστε, «Δεν είναι ο κόσμος φίλος του, ούτε και αυτός του κόσμου.»
Υ.Γ. Εξαιρετική η απόδοση των τραγουδιών στο αφιέρωμα «Αδιόρθω- αναρχί» στον Άκη Πάνου στο θέατρο Μπάντμιντον, από ερμηνευτές (Γεράσιμος Ανδρεάτος, Λιζέτα Καλημέρη, Λάμπρος Καρελάς, Βαγγέλης Κορακάκης, Γιώτα Νέγκα, Γιάνης Ντουνιάς, Μπάμπης Στόκας) και μουσικούς με φανερή αίσθηση του μέτρου, γνώση και σεβασμό στην κληρονομιά που μας άφησε πίσω του ο συνθέτης. Τα άσχετα visual που προβάλλονταν στο background (από μέγκαν φοξ και κακής αισθητικής wallpaper, μέχρι και twilight!) δε θα μπορούσαν άραγε να λείπουν;
Δημήτρης Κώτσος
