Συνήθως κάνουμε ρεμίξ στα τραγούδια για να τους δώσουμε ένα ήχο πιο ηλεκτρονικό, πιο «μπητάτο», πιο χορευτικό. Ο Νίκος Πορτοκάλογλου αντίθετα δημιουργώντας την συγκεκριμένη παράσταση επιλέγει ένα «αντίστροφο» ρεμίξ. «Ρεμιξάρει» τα ηλεκτρικά του τραγούδια με την κιθάρα του, ακουστική και ηλεκτιρική και τρεις μουσικούς, τον Μιχάλη Βρέττα στο βιολί, τον Μιχάλη Καλκάνη στο κοντραμπάσο, τον Νίκο Πασσαλίδη στο μπουζούκι, τον τζουρά, και το ούτι. Με τα όργανα μιας «μπάντας δωματίου» μιας μικρής, δεμένης ομάδας, ξαναδίνει στα τραγούδια του την λιτή, πρωταρχική τους μορφή.
Μετά από μια διαδρομή σχεδόν 30 χρόνων κάθε καινούριο βήμα του τραγουδοποιού είναι αποτέλεσμα της «κρυφής του, της ατέλειωτης δίψας», του ανήσυχου πνεύματός του που δεν βολεύεται στα κεκτημένα.
