Γιατί “γοητεύονται” από τα βαμπίρ οι γυναίκες

Τί άλλο να ζητήσει μία γυναίκα από έναν άντρα;

Το ότι οι βρικόλακες έχουν τεράστιο hit στις γυναικείες φαντασιώσεις αποδεικνύεται από την θραύση που κάνουν οι ταινίες με βαμπίρ στον κινηματογράφο. Δεν είναι τυχαίο ότι κάθε ζεν πρεμιέ που να σέβεται τον εαυτό του στο Hollywood, έπαιξε ρόλο βρικόλακα. Τομ Κρουζ, Τζουντ Λο, Μπραντ Πιτ… Tελευταία- και ίσως η πλέον χαρακτηριστική- περίπτωση είναι ο Ρόμπερτ Πάτινσον, που έχτισε το όνομά του ως σαγηνευτικό βαμπίρ.

Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Μήπως είναι το μαζοχιστικό στοιχείο της γυναίκας, που την κάνει να «ερωτεύεται» μια φονική μηχανή, που ζει ρουφώντας αίμα; Μήπως δεν υπήρχαν πολλές γυναίκες που έστελναν ερωτικές επιστολές σε διαβόητους serial killers, οι οποίοι βρίσκονταν στη φυλακή; Το βαμπίρ δεν είναι ένας serial killer, που τρέφεται με αίμα για να ζει για πάντα;

Ως ένα βαθμό αυτό ισχύει. Όμως από τότε που οι βρικόλακες έγιναν mainstream κι έπαψαν να αφορούν μόνο ένα συγκεκριμένο είδος θρίλερ, το λεγόμενο δρακουλιάρικο, έπαψαν να είναι επικίνδυνοι για τον άνθρωπο.

Τα στιλάτα βαμπίρ του Underwold δεν σκοτώνουν ανθρώπους για να τραφούν. Το ίδιο ισχύει στην πιο μεγάλη «δρακουλιάρικη» επιτυχία, το Twilight. O Πάτινσον επίσης δεν σκοτώνει ανθρώπους, αλλά ούτε οι συγγενείς του. Ο γοητευτικός βρικόλακας θέλει απεγνωσμένα να ρουφήξει το αίμα της αγαπημένης του, αλλά συγκρατείται με νύχια και με δόντια, δείχνοντας μεγάλη δύναμη θέλησης. Και η αυτοσυγκράτηση του κάνει τόσο συμπαθή στο κοινό, αλλά και συντηρεί τη σειρά ταινιών (φανταστείτε, ας πούμε, να της είχε ρουφήξει το αίμα από την πρώτη ταινία; Τι θα βλέπαμε στην συνέχεια;) Όχι μόνο δεν το κάνει αυτό, αλλά γίνεται ο φύλακας άγγελός της.

Η φονικότητα, πάντως, είναι ένα μεγάλο προσόν. Κι ο ίδιος ο Πάτινσον στο Twilight, για να θαμπώσει την Κρίστεν Στιούαρτ, εξηγεί πόσο εύκολο του είναι να της πιει το αίμα. Ασύλληπτα γρήγορος, απίστευτα δυνατός, με οξυμμένες αισθήσεις πέρα από τα ανθρώπινα όρια. Συνδυάζεται όμως πάντα με την γοητεία. Όπως εξηγεί, συνεχίζοντας, ο Πάτινσον, σαν να μην έφταναν όλα τα άλλα, είναι και ένας κούκλος ο άτιμος! Είναι φτιαγμένος έτσι- εξηγεί στην γυναίκα των ονείρων του- ώστε όλες οι γυναίκες να του παραδίδονται, για να τους πιει το αίμα. Κι όμως αυτός αντιστέκεται. Τα ακούει όλα αυτά η κοπελιά και οι ορμόνες της βαράνε κόκκινο!

Όμως, αυτή η φονικότητα, όπως είπαμε, είναι τιθασευμένη στην περίπτωση του Πάτινσον και άλλων βρικολάκων. Ούτε ο Blade (Γουέσλι Σνάιπς) αν και βαμπιρ, σκοτώνει ανθρώπους για να τους πιει το αίμα. Αντίθετα, είναι προστάτης της ανθρωπότητας από τους κακούς βρικόλακες.

Παράλληλα, έχουν βγει κάποια σίριαλ τελευταία, που δείχνουν ότι δεν χρειάζεται ένας βρικόλακας, για να τραφεί, να σε ξεζουμίσει τελείως. Σου κάνει μια μικρή αφαίμαξη και τρέφεται. Όπως όταν δίνουμε αίμα δηλαδή! Πίνουμε μετά μια πορτοκαλάδα και είμαστε ok. Δε χρειάζεται δηλαδή να πεθάνουμε!

Ένα άλλο θέμα είναι η μεταδοτικότητα της νόσου του βρικόλακα, η οποία συνοδεύεται με την αιώνια ζωή. Στις ταινίες οι αιθέριες υπάρξεις τα φτιάχνουν με βαμπίρ, με την προσδοκία ότι θα τις μετατρέψουν κι εκείνες. Η αιώνια ζωή είναι, άλλωστε, το μεγαλύτερο όνειρο του ανθρώπου.

Μιας και μιλάμε για τον γυναικείο ωφελιμισμό, πρέπει να τονίσουμε και ένα άλλο στοιχείο. Οι περισσότεροι βρικόλακες στα σίριαλ και στις ταινίες είναι πάμπλουτοι. Ο Πάτινσον και η φαμίλια του ζούνε σε υπερπολυτελές σπίτι στην εξοχή. Στο Underworld οι βρικόλακες είναι οι πληβείοι και ζουν σε μια έπαυλη που θυμίζει αριστοκρατική γαλλική κατοικία του 18ου αιώνα. Όλη η αίσθηση που αποπνέουν είναι αριστοκρατίας και υπερπολυτελούς βίου. Και ο Τομ Κρουζ στη “Συνέντευξη με έναν Βρικόλακα”  εμφανίζεται ως αριστοκράτης της περιόδου του Διαφωτισμού και διάγει υπερπολυτελή βίο. Γενικότερα, οι βρικόλακες, εκτός από όμορφοι, είναι σχεδόν πάντα και πλούσιοι.

Επίσης, η γοητεία του απαγορευμένου και του δαιμονικού είναι μεγάλο αβαντάζ. Ταυτίζεται με το απόκοσμο, το σκοτεινό, το διαφορετικό. Τη νύχτα και την αλητεία. Συν το ότι μιλάμε για άντρες κυνηγούς, που διεκδικούν αυτό που θέλουν με νύχια και με δόντια (και κυρίως με τα δεύτερα)!

Πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι του διάσημου κακού, του Γκάρυ ‘Ολντμαν. Στον πιο γοητευτικό ρόλο της καριέρας του, στην ταινία Dracula του Κόπολα, είναι ΒΡΙΚΟΛΑΚΑΣ! Κι όχι μόνο ένας απλός Βρικόλακας. Πατέρας όλων των βρικολάκων και με βασιλική καταγωγή από τα Καρπάθια. Η σκηνοθετική μαεστρία του Φράνσις Φορντ Κόπολα κατόρθωσε να δημιουργήσει ένα σεξι Βαμπίρ, τονίζοντας τα εξής στοιχεία:

1) Τη βασιλική καταγωγή.

2) Τη συμμαχία του Dracula με τις σκοτεινές δυνάμεις. Αρχικά, ήταν ένας μαχητής του Χριστιανισμού. Όμως, ο Θεός δεν έκανε τίποτα, για να προστατεύσει την αγαπημένη του. Από την εκδικητική τους μανία, οι ηττημένοι Τούρκοι της έστειλαν γράμμα ότι ο άντρας της σκοτώθηκε στη μάχη. Κι αυτή αυτοκτόνησε. Τρελαμένος μετά από τον έρωτά του ο Dracula απαρνιέται τον Χριστό και συμμαχεί με τις σκοτεινές δυνάμεις. Σε αυτό πρέπει να ληφθεί υπ’ όψη και το γεγονός πως η αυτοκτονία θεωρείται κορυφαίο αμάρτημα και οι αυτόχειρες- όπως η σύζυγος του Βασιλιά της Ρουμανίας- δεν δικαιούνται χριστιανικής ταφής. Κάτι που μάλλον ενίσχυσε την οργή του Dracula για τον χριστιανισμό.

3) Νομίζω το πιο σημαντικό: Το κυνήγι του αιώνιου έρωτα! συμμαχία του με τις δυνάμεις του σκότους έγινε για να ξαναβρεί τον αγαπημένη του. Αυτή επανεμφανίζεται- ως μετενσάρκωση;- στο μέλλον και ο Δράκουλας θα κινήσει γη και ουρανό, για να βρεθεί μαζί της. Ο αθάνατος σκοτεινός πρίγκιπας εξαπολύει τις δυνάμεις του κακού, με μόνο του σκοπό να ξαναβρεθεί κοντά στην αγαπημένη του. Τι πιο hot για έναν βρικόλακα;

Ένα άλλο τεράστιο στοιχείο της γοητείας των βαμπίρ είναι η αιώνια νεότητα τους. Ο Dracula, αν και μαθουσάλας, ξανανιώνει μόλις αντιλαμβάνεται την παρουσία της αγαπημένης του. Ο Πάτινσον, ο Τομ Κρουζ, ο Μπραντ Πιτ και άλλοι πολλοί, φαίνονται στην πρώτη τους νιότη. Μένουν ανέπαφοι από το χρόνο, όπως ο Ντόριαν Γκρέι, Αυτή η νεότητα είναι εικονική, καθώς έχουν στις πλάτες τους εμπειρία αιώνων. Τι πιο hot από έναν άντρα με την εξωτερική μορφή νέου και όμορφου παλικαριού και την ωριμότητα και τις εμπειρίες αιώνων; Συνδυασμός που… σκοτώνει!

Με όλα αυτά καταλαβαίνουμε ότι το πάθος των γυναικών για τα βαμπίρ είναι απολύτως δικαιολογημένο. Δυστυχώς, όμως, βαμπίρ δεν υπάρχουν. Είναι too good (ή too bad) to be true!

Γιώργος Σμυρνής