Ο Άλλος Μου Εαυτός
Ένα παράξενο υβρίδιο ταινίας από την Τζόντι Φόστερ και τον Μελ Γκίμπσον, που τελικά προκαλεί αμηχανία…
Ο Γουόλτερ Μπλακ υποφέρει από κατάθλιψη. Η γυναίκα του, Μέρεντιθ, τον βλέπει να καταρρέει. Ο μικρότερος γιος του, Χένρι, γίνεται ερημίτης. Ο μεγαλύτερος, ο Πόρτερ, γράφει τις εκθέσεις των συμμαθητών του για να κερδίζει χρήματα. Η εταιρία παιχνιδιών του Γουόλτερ οδεύει προς την πτώχευση. Όταν η Μέρεντιθ τον διώχνει από το σπίτι, ο απελπισμένος άνδρας αρχίζει να πίνει και θέλει να αυτοκτονήσει. Μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια, ανακαλύπτει έκπληκτος ότι ο Μπίβερ – μια κούκλα κάστορας που είχε βρει στα σκουπίδια – του μιλά και μάλιστα με βρετανική προφορά. Με τη βοήθεια του Μπίβερ, επιστρέφει σπίτι. Μόνο που τα πράγματα παίρνουν μια ανεξέλεγκτη τροπή, όταν ο Μπίβερ αποκτά τον απόλυτο έλεγχο της ζωής του Γουόλτερ…
Μπορεί η κεντρική ιδέα με την κούκλα να θυμίζει τρελή κωμωδία, αλλά τελικά σκοπός της Τζόντι Φόστερ και του σεναριογράφου Κάιλ Κίλεν είναι, όχι να σκάσεις στο γέλιο, αλλά να πλαντάξεις στο κλάμα. Αρχικά ο Μελ Γκίμπσον (πληροφορίες για την ταραγμένη προσωπικότητα του οποίου είναι πια γνωτές στους πάντες) καταφέρνει να κρατήσει όρθιο το εγχείρημα, το οποίο σταδιακά εξελίσσεται σε μια ‘αισιόδοξη ανθρώπινη ιστορία’ για να εκτροχιαστεί τελικά σε ένα υπερβολικό, οικογενειακό μελόδραμα. Το πρόβλημα της ταινίας (που θα χρειαζόταν έναν πνευματώδη σαρκασμό) δεν είναι η αξιοπερίεργη ιδέα ή η επιλογή του Γκίμπσον, αλλά ο λάθος τόνος της.
Θοδωρής Τσιάτσικας