Burger Project στο Γκάζι- Η επανάσταση των… φευγάτων!

Οι Burger, βέβαια, είναι, πρώτα καλοί μουσικοί και μετά διασκεδαστές… Το pop στοιχείο στην καλλιτεχνική τους προσπάθεια είναι ότι παίζουν με αναγνωρίσιμα τραγούδια. Θεωρούν ότι έτσι η δουλειά τους γίνεται πιο αποτελεσματική και πιο επιδεκτική από το κοινό, που ταυτίζεται ευκολότερα με γνωστά τραγούδια.

Από εκεί και πέρα, ο τρόπος που τα διαχειρίζονται, αν και αποβλέπει στην διασκέδαση και στο χιούμορ, δείχνει μουσική δεξιοτεχνία και γνώση πολλών ειδών μουσικής, τα οποία με μαεστρία καταφέρνουν να συνδυάζουν. Επίσης, όταν πιάνουν ένα τραγούδι, του αλλάζουν πραγματικά τα φώτα. Κι έτσι στη συναυλία τους ακούσαμε μαζί αμέτρητα μουσικά είδη, που δεν έχει νόημα να προσπαθήσω να τα απαριθμήσω όλα- δεν μπορώ, άλλωστε, να τα θυμηθώ!

Νόμιζες κάποιες στιγμές ότι οι Doors παίζουν ελληνικά δημοτικά και οι Bee Gees παρεισφρύουν (τελείως ακάλεστοι, όμως!) στο ρεφρέν  τoυ Wonderwall των Oasis. Το Βαπόρι από την Περσία του Τσιτσάνη το κάνανε αγνώριστο κι ακόμα πιο τρομακτικές αλλαγές έχει υποστεί το I’m a Barby girl.

Η κορυφαία τους στιγμή, για μένα, είναι η διασκευή του παραδοσιακού τραγουδιού Βουνά της Κορυτσάς (mountains of korytsa) σε έναν σύγχρονο, ηλεκτρονικό, αλλά και βαθιά ατμοσφαιρικό ήχο, με επιρροές τζαζ και δυναμικού ροκ. Παραδόξως, ήταν ίσως το κομμάτι που, αν και άλλαξαν πάρα πολύ, παράλληλα το σεβάστηκαν και περισσότερο από τα υπόλοιπα.

Πάρα πολύ διασκεδαστική ήταν η διασκευή του “Time of my life“, από το μιούζικαλ Dirty Dancing, το οποίο διακωμωδείται με τον τρόπο που αξίζει σε ένα μουσικό pop μελόδραμα. Ειδικά, η “γυναικεία” φωνή, από έναν από τους τραγουδιστές ήταν, θεωρώ, η κορυφαία στιγμή της βραδιάς.

Αυτό το αδίστακτο ανακάτεμα τραγουδιών διαφορετικών ειδών και διαφορετικής μουσικής “αξίας” είναι το πιο επαναστατικό στοιχείο των Burger Project. Το… μεγάλο κοινωνικό τους, όμως, μήνυμα μας το κράτησαν για το τέλος, τραγουδώντας επανειλημμένα τη φράση από το τραγούδι White Horse των Wonderland Avenue:

If you want to be rich
you got to be a bitch

To project τους είχε έντονα θεατρικά στοιχεία. Σου δίνουν την εντύπωση ότι θα ταίριαζαν “γάντι” σε παράσταση του Μαυρογεωργίου και ιδίως την φευγάτη “Κατσαρίδα”. Τα πολύχρωμα ρούχα, με την διάθεση gay parade, συνέβαλαν στην καρναβαλίστικη πάρτι διάθεση. Τα χρωματιστά κολάν, τα εφαρμοστά φορμάκια, οι παράξενες κομμώσεις, τα καπέλα- γλάστρες, τα περίεργα γυαλιά, έδιναν το δικό τους show, σε μια εικόνα που παρέπεμπε πολύ στην μεγάλη έκρηξη της disco- με τον επιφανειακό, χαβαλετζίδικο κι αυτοσαρκαστικό χαρακτήρα.

Ο κόσμος χόρεψε και απόλαυσε ένα πρόγραμμα, που κυλούσε αβίαστα, ενώ η μόνη σου αγωνία σε όλο το live ήταν αν θα κατάφερνες να αναγνωρίσεις ποιό είναι το τραγούδι που ακούς εκείνη την ώρα. Κάποια ήταν πραγματικά αγνώριστα! Χωρίς αυτό βέβαια να είναι κακό.

Funky χαρακτήρας, τεράστια μουσική ποικιλία, αυτοσχεδιασμός χωρίς όρια, χαρούμενη διάθεση και μουσικός κανιβαλισμός με ευγενικές προθέσεις. Αυτά νομίζω ότι είναι τα χαρακτηριστικά του Burger Project. Ομολογώ ότι πέρασα πολύ καλά σε ένα live που δεν κάνει κοιλιές.

Σε όσους, πάντως, δεν αρέσει αύτό το πρόγραμμα και θέλουν να πετάξουν μπύρες στο group από εκδίκηση, η μόνη παράκληση των Burger Project είναι η εξής: τουλάχιστον οι μπύρες να είναι γεμάτες!

Γιώργος Σμυρνής

Διαβάστε επίσης: