Σπύρος Γραμμένος: “Δεν αισθάνομαι ότι βρίζω! Και λίγα λέω!”

Αναζητώντας την αυθεντική καλλιτεχνική του έκφραση, θεωρεί και αυτός όπως και άλλοι εναλλακτικοί Έλληνες καλλιτέχνες, ότι ο χώρος του διαδικτύου είναι ο μόνος που δίνει ελευθερία στους μουσικούς. Θεωρεί παράλληλα ότι οι στίχοι του δεν είναι πολύ σκληροί. Δεδομένης της συγκυρίας, πιστεύει ότι λέει και λίγα!

Φέτος θα συμμετέχει στο Φεστιβάλ στη Ζήρεια Κορινθίας, για το οποίο δηλώνει: “αισθάνομαι όμορφα να γίνονται τέτοια πράγματα και θα ήθελα να συνεχίσουν και κάθε χρόνο να είναι ομορφότερα!”

Ο “λίγο μετά τα 30” πλέον Σπύρος Γραμμένος μας έδωσε συνέντευξη, στην οποία μιλάει για το ραδιόφωνο, την ιδιαίτερη σχέση του με τον Τζίμη Πανούση, τα μελλοντικά σχέδια του και το… όνειρό του να στείλει το παιδί του σε αμερικάνικο κολέγιο. 

Γιατί τα τραγούδια σου δεν ακούγονται συχνά σε ραδιοφωνικές εκπομπές;
Νομίζω πως αν απαντήσω σε αυτή την ερώτηση δεν θα παίξουνε ποτέ τα τραγούδια μου, σε κανένα ραδιόφωνο! Μα τι να το κάνουμε το ραδιόφωνο; Η μουσική είναι για το internet! μέχρι να λογοκριθεί κι αυτό…εντελώς

Ποια είναι η σχέση σου με τον Τζίμη Πανούση;
Νομίζω πως αυτή είναι μια πολύ προσωπική ερώτηση! δεν μου την έχω κάνει ούτε εγώ! Θα έπρεπε να ντρέπεσαι! Μόνο όταν ο Πανούσης θα μου κάνει ασφαλιστικά μέτρα και θα ζητήσει 10.000 ευρώ για κάθε φορά που αναφέρω το όνομα του θα μπορώ να μιλήσω!

Πόση αλήθεια υπάρχει στην ιστορία που λέει πως όταν πρωτομίλησες αντί να πεις “μαμά” είπες “Κι εγώ σ’ αγαπώ γαμώ το…”, λόγια που άκουσε ο Τζίμης ο Πανούσης και τα έκανε τραγούδι με τις Ταξιαρχίες… και όταν πια μεγάλωσες για εκδίκηση έγραψες το τετράστιχο
“Εγώ θα πάρω αγκαλιά τον άγγελό μου / και όλο το βράδυ από το παράθυρό μου / τρώγοντας πίτσα και ρουφώντας κόκα κόλα / για τη ζωή θα του μιλάω την καριόλα”
το οποίο έχει σαφείς αναφορές στο χαρακτηριστικό πάχος του Πανούση;
Αυτό πάλι που το μάθατε; Βρε αυτή η δημοσιογραφία δεν αφήνει τίποτα να πέσει κάτω.

Είναι δύσκολο να ζει κανείς από τη μουσική στην Ελλάδα;
Τι εννοείς; Πως δεν είναι δύσκολο να ζεις στην Ελλάδα; Απλά κάνεις τις επιλογές σου κάποια στιγμή και διαλέγεις τον τρόπο πηδήματος.

Από τη μέχρι σήμερα πορεία σου πιστεύεις ότι μπορεί ένας τραγουδοποιός να είναι ταυτόχρονα και οικονομικά και μουσικά ανεξάρτητος;
Φυσικά! Κάνοντας μια τρίτη δουλειά είσαι ένας οικονομικά ανεξάρτητος μουσικός.

Στο βιογραφικό σου διαβάζουμε ότι έχεις στο ενεργητικό σου 4 προσωπικούς δίσκους, αλλά πολύ προσωπικούς… Θα ήθελα να ρωτήσω ποια δουλειά σου θεωρείς πιο πετυχημένη, εκείνους τους “πολύ προσωπικούς” δίσκους ή το “Λίγο πριν τα Τιράντα”;
Πετυχημένη δουλειά δεν ήταν καμιά, απλά το “Λίγο πριν τα Τιράντα” είχε πλάκα σαν διαδικασία, γράφτηκε σε στούντιο, το πλήρωσα , το έβρισκες στα δισκάδικα! Το αγόρασαν οι πελάτισσες από το κομμωτήριο…

Σε άλλη συνέντευξή σου  έχεις δηλώσει ότι ετοιμάζεις νέο δίσκο. Θα πρόκειται για την πέμπτη “πολύ προσωπική” σου δουλειά ή έχουμε ελπίδες να την ακούσουμε και εμείς οι πολλοί;
Μάλλον θα φτάσει στ’ αυτιά τρίτων… αν και πριν κυκλοφορήσει κανονικά οι δουλειά θα έχει φύγει νομίζω απ’ τα χέρια μου!

Χρησιμοποιείς ένα σκληρό υβρεολόγιο στους στίχους σου. Ο σκληρός λόγος ταιριάζει σε έναν τέτοιο κόσμο, που, όπως λές, θα ήθελες το παιδί σου να γίνει κουκουλοφόρος;
“den milisa pote gia to paidi mou!to paidi moy tha paei sto amerikaniko koleyio!” Βασικά δεν νιώθω να βρίζω, και λίγα λέω!

Συμμετέχεις φέτος στο Ziria Music Festival, μια ανεξάρτητη και συμμετοχική προσπάθεια. Σαν τέτοια πιστεύεις ότι έχει μέλλον;
Δεν είμαι και η Λίτσα Πατέρα, αλλά αισθάνομαι όμορφα να γίνονται τέτοια πράγματα και θα ήθελα να συνεχίσουν και κάθε χρόνο να είναι ομορφότερα!

Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σου;
Μας έχουνε κάνει να παλεύουμε τόσο για την επιβίωση και την επόμενη μέρα που είναι δύσκολο να κάνεις όνειρα για την μεθεπόμενη.
Πέρα από τον δίσκο που θα ήθελα να κυκλοφορήσει πριν το 2045, στα άμεσα σχέδια μας είναι να βρούμε έναν χώρο για τον χειμώνα που να μπορεί ο άλλος να έρθει να μας δει εύκολα και όσο πιο οικονομικά!