Η “Φόνισσα” στο Θέατρο Κεφαλληνίας- Συνέντευξη τύπου: “Στην περίπτωση του Παπαδιαμάντη τίποτα δεν είναι αυτονόητο!”

Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη, το θέατρο Κεφαλληνίας είναι ένας πειραματικός, ερευνητικός χώρος τα τελευταία χρόνια, τα οποία υπάρχει η συνεργασία. Και αυτό θα γίνει ακόμα περισσότερο εμφανές στην συγκεκριμένη παράσταση- μεταφορά στο θέατρο ενός λογοτεχνικού έργου.

Ο κ. Λιβαθινός έκανε μια αναφορά στις δυσκολίες του μυθιστορήματος στην σκηνή. Όπως τόνισε, το μυθιστόρημα έχει μεγαλύτερη σχέση με τον κινηματογράφο, ως τέχνη, παρά με το θέατρο. Δήλωσε ότι δεν αντιμετωπίζει έναν καταξιωμένο λογοτέχνη σαν νέο ή γηραιό θεατρικό συγγραφέα, ενώ έκανε και την αυτοκριτική του εκ μέρους του ελληνικού θεάτρου για το γεγονός ότι μεγάλα έργα της ελληνικής λογοτεχνίας δεν μεταφέρονται στην σκηνή συχνότερα, όπως γίνεται, για παράδειγμα στη Ρωσία με τον Ντοστογιέφσκι.

Ο σκηνοθέτης δήλωσε, ακόμα, ότι η λογοτεχνία σε προσκαλεί να επινοήσεις μία νέα θεατρική γλώσσα. Αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο στην περίπτωση του Παπαδιαμάντη, το περίπλοκο συγγραφικό έργο του οποίου έχει ως αποτέλεσμα τίποτα να μην μπορεί να θεωρηθεί αυτονόητο. Στο έργο του μεγάλου Σκιαθίτη συγγραφέα, ο σκηνοθέτης εντοπίζει αγάπη και καλοσύνη από τη μία, αλλά και μία διεισδυτικότητα που αναλύει και φωτίζει σκοτεινές πλευρές της ανθρώπινης ύπαρξης.

Ευχήθηκε, ακόμα, η γλώσσα του Παπαδιαμάντη να στάξει σαν βάλσαμο και όχι σαν δηλητήριο στα αυτιά του θεατή. Τέλος, δεσμεύθηκε ότι η θεατρική του παράσταση δεν θα κρύβει ότι πρόκειται για μεταφορά ενός λογοτεχνικού έργου, αλλά αντίθετα θα το αναδεικνύει.

Για το μείζον θέμα της γλώσσας του Παπαδιαμάντη μίλησε και ο Στρατής Πασχάλης, ο οποίος έχει αναλάβει την διασκευή- δραματουργική επεξεργασία της θεατρικής “Φόνισσας”. Ο κ. Πασχάλης εντόπισε στα κείμενα του Παπαδιαμάντη έναν εξομολογητικό, αυτοβιογραφικό λόγο πίσω από το τρίτο πρόσωπο που χρησιμοποιούσε. Τεχνοτροπικά επικοινωνούσε με πολλά μοντέρνα ρεύματα, καθώς χρησιμοποιούσε μια γλώσσα αναρχούμενη , με ενστικτώδη επιλογή της λέξης ανάλογα με την στιγμή και ερχόμενη σε επαφή με το ασυνείδητο.

Η πρωτοτυπία του λόγου του Παπαδιαμάντη είχε ως αποτέλεσμα να θεωρηθεί από πολλούς μελετητές αμφιλεγόμενος συγγραφέας, ενώ, σύμφωνα με τον κ. Πασχάλη οι δημιουργοί (όπως ο Γρ. Ξενόπουλος) κατάλαβαν πρώτοι την αξία του, παρά οι μελετητές- φιλόλογοι.

Στο έργο, το οποίο κάνει πρεμιέρα στις 9 Νοεμβρίου, συμμετέχουν ακόμα οι ηθοποιοί: Μπέττυ Αρβανίτη, Τζίνη Παπαδοπούλου, Λουκία Μιχαλοπούλου, Λίλη Μάλεμε, Παναγιώτης Παναγόπουλος, Χάρης Χαραλάμπους. Οι φωτισμοί είναι του Αλέκου Αναστασίου, την κίνηση επιμελήθηκε η Μαρία Αλαβάνου και τη μουσική ο Τηλέμαχος Μούσας.

Στην Β’ Σκηνή του Θεάτρου Κεφαλληνίας ανεβαίνει και φέτος, για δεύτερη σεζόν, το “Σόλο ντουέτο” του Τομ Κεπίνσκι, σε σκηνοθεσία Ελένης Μποζά, με πρωταγωνιστές τη Μάνια Παπαδημητρίου και τον Νίκο Αρβανίτη. Για το συγκεκριμένο έργο μίλησε ο Νίκος Αρβανίτης, ο οποίος δήλωσε ότι πρόκειται για μια αναμέτρηση στην τέχνη και τη ζωή, ενώ μίλησε για την εκτονωτική επίδραση που έχει η τέχνη στον ανθρώπινο ψυχισμό:

“Αν δεν είχαμε την τέχνη,” όπως είπε χαρακτηριστικά “ίσως πηγαίναμε κάθε μέρα σε έναν ψυχίατρο“.

Το “Σόλο Ντουέτο” κάνει πρεμιέρα στις 22 Οκτωβρίου. Η μετάφραση είναι του Γιώργου Βάλαρη, τα σκηνικά-κουστούμια του Κωνσταντίνου Ζαμάνη και οι φωτισμοί του Αλέκου Αναστασίου.

Στην Β’ Σκηνή του Θεάτρου θα ανέβουν, επίσης, τον Ιανουάριο οι “Λευκές Νύχτες” του Φιοντόρ Μιχαΐλοβιτς Ντοστογιέφσκι, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καταλειφού. Ο κ. Καταλειφός είπε λίγα λόγια για την συγκεκριμένη παράσταση. Μίλησε για ένα λογοτεχνικό αριστούργημα, με μια εξαιρετικά συγκινητική ερωτική ιστορία. Όπως είπε, η θεατρική μεταφορά του κειμένου είναι η διασκευή τριών ηθοποιών.

Στην παράσταση παίζουν η Λουκία Μιχαλοπούλου και ο Στάθης Μαντζώρος. Την μετάφραση έχει κάνει ο Άρης Αλεξάνδρου, τα σκηνικά-κουστούμια η Εύα Μανιδάκη και οι φωτισμοί του Αλέκου Αναστασίου.

Τον Ιανουάριο κάνει πρεμιέρα και η παράσταση “Σκότωσε ό,τι αγαπάς” του Αλέξη Σταμάτη, επίσης στην Β’ Σκηνή του Θεάτρου Κεφαλληνίας. Το έργο είναι μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος του ιδίου συγγραφέα.

“Παιδοκτονία” χαρακτήρισε ο Αλέξης Σταμάτης τη μεταφορά του μυθιστορήματός του στο θέατρο. Ομολόγησε ότι η πρώτη του προσπάθεια, να μεταφέρει τον μύθο του έργου στο σανίδι απέτυχε. Και τελικά κατέληξε στη λύση να πάρει ένα συμβάν του έργου, το οποίο περιγράφεται στις 10 από τις 250 σελίδες του κειμένου, μία διαδήλωση στο Πολυτεχνείο, που είχε δύο νεκρούς. Μετέφερε, έτσι, τη δράση από το 2009 στο 1994 ενώ οι κεντρικοί χαρακτήρες είναι διαφορετικοί στη θεατρική μεταφορά από ό,τι στο μυθιστόρημα.

Η δραματουργική επεξεργασία έγινε από τον Αλέξη Σταμάτη και τον σκηνοθέτη του έργου Άρη Τρουπάκη. Σκηνικά-κουστούμια και φωτισμοί από τον Θοδωρή Χρυσικό, ενώ πρωταγωνιστούν οι Αντώνης Καρυστινός και η Δανάη Παπουτσή.

Γιώργος Σμυρνής