Μεσάνυχτα στο Παρίσι

Ο Γκιλ έχει μια σχετική επιτυχία ως σεναριογράφος, αλλά όνειρό του είναι η σοβαρή λογοτεχνία. Βρίσκεται στο Παρίσι με τη μέλλουσα γυναίκα του Ινέζ συνοδεύοντας τους συντηρητικούς γονείς της. Ενώ εκείνη ενδιαφέρεται περισσότερο για τα ψώνια και για την παρέα του επηρμένου ‘παντογνώστη’ Πολ, ο Γκιλ ονειρεύεται το Παρίσι του μεσοπολέμου και, περιπλανώμενος στα στενάκια, τα μεσάνυχτα… βρίσκεται ανάμεσα στο Σκοτ και τη Ζέλντα Φιτζέραλντ, τον Ερνστ Χέμινγουεϊ και τη Γερτρούδη Στάιν, τον Πικάσο και τον Νταλί, τον Κόουλ Πόρτερ και τον Λουίς Μπουνιουέλ…

Η παρατεταμένη άνοιξη του αγέραστου δημιουργού συνεχίζεται, με την, ίσως όχι σημαντική, αλλά αξιαγάπητη νέα ταινία του να γίνεται μια από τις πιο πετυχημένες εμπορικά. Μπορεί το Παρίσι του να είναι πεισματικά ιντελεκτουέλ-τουριστίκ και η θεματολογία του να έχει επαναληφθεί μέχρι εξαντλήσεως από τον ίδιο (ερωτικές καραμπόλες, δημιουργικές ανησυχίες), όμως ούτε ο πιο σκληρόκαρδος σινεφίλ μπορεί να μείνει ασυγκίνητος από τη γοητεία και τη δροσιά της ταινίας. Το όμορφο εύρημα που την κινεί ίσως θα μπορούσε να δώσει κάτι περισσότερο, όμως η τελική γεύση είναι γλυκιά. Από τους ηθοποιούς αξίζει να σημειώσουμε τα διασκεδαστικά περάσματα των Έντριεν Μπρόντι (Νταλί) και Κόρι Στολ (Χέμινγουεϊ), ενώ η Μαριόν Κοτιγιάρ μοιάζει πραγματικά βγαλμένη από όνειρα μιας άλλης εποχής.

Θοδωρής Τσιάτσικας