Κατερίνα Παπουτσάκη: «Όταν έκανα την Αλίκη, τα Media με παρουσίαζαν σαν τέρας!»

Αυτήν την περίοδο συνεργάζεται για δεύτερη φορά με την Έφη Μουρίκη στην πολύ ενδιαφέρουσα παράσταση “ Δούλες” του Ζαν Ζενέ στο Νέο Ελληνικό Θέατρο Γιώργου Αρμένη. Η Κατερίνα Παπουτσάκη μας μίλησε για την παράσταση αυτή, χαρακτηρίζοντας το έργο του Ζενέ μαγικό. Παράλληλα, εξέφρασε τις απόψεις της για την κατάσταση στην τηλεόραση σήμερα, ενώ άνοιξε την καρδιά της για όσα την ενόχλησαν στον τρόπο, με τον οποίο την παρουσίαζαν τα Media όταν έπαιζε την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Όπως λέει, ακόμα και σήμερα δεν έχει ξεπεράσει εντελώς την στενοχώρια της για την ψεύδή εικόνα που δημιούργησαν οι δημοσιογράφοι γι’ αυτήν.

-Μιλήστε μου για τις «Δούλες» του Ζαν Ζενέ.
Είναι ένα έργο μαγικό, ενός μεγάλου συγγραφέα, το οποίο είναι ένα επικίνδυνο έργο, ως προς το να το κατανοήσει κανείς και να το επικοινωνήσει. Έχει πολλές διακυμάνσεις. Περνάει από το ένα συναίσθημα στο άλλο. Όμως νομίζω ότι ο τρόπος, με τον οποίο έχει σκηνοθετηθεί από την Έφη, το κάνει κατανοητό προς το κοινό ακόμα και σε ανθρώπους που δεν είναι κοινωνοί του έργου του Ζενέ. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό.

–Σας έχει τύχει να αντιληφθείτε ότι ζηλεύετε ή αντιγράφετε κάποιον που σας καταπιέζει ή μισείτε και οποίος βρίσκεται σε μια ανώτερη θέση από εσάς, όπως οι δούλες στο έργο;
Όχι, όταν αντιπαθώ απλά τον αποφεύγω. Δεν τον βάζω στη ζωή μου με αυτόν τρόπο όχι. Αυτό είναι μια διαδικασία ανθρώπων διαταραγμένων φαντάζομαι.

-Έχετε παραδεχτεί σε συνέντευξή σας ότι η τηλεόραση παίρνει την κατιούσα. Αυτός είναι ο λόγος που δεν σας βλέπουμε πια τόσο συχνά σε σίριαλ;
Κοίταξε. Είναι γεγονός ότι γίνονται πολύ λιγότερες δουλειές από παλιά. Τώρα έχει στραφεί το ενδιαφέρον στα έτοιμα τούρκικα σίριαλ, στα ριάλιτι, σε όλα αυτά που φέρνουν το εύκολο χρήμα και δεν χρειάζονται πολλά λεφτά για να παραχθούν. Αυτό σημαίνει ότι πολλοί ηθοποιοί, σκηνοθέτες, τεχνικοί μένουν άνεργοι. Δεν μου έχει γίνει μέχρι στιγμής κάποια πρόταση που να με εκφράζει και να είναι λόγος, για να υπάρξω ξανά στην τηλεόραση. Δεν θεωρώ πως σε αυτήν την φάση, θα ήθελα να κάνω κάτι, για να το κάνω. Εξάλλου, έχω κάνει και αρκετή τηλεόραση στο παρελθόν- δεν είναι κάτι που μου λείπει όλο αυτό. Οπότε, είμαι στραμμένη σε μια πιο εσωτερική διαδικασία. Είμαι στραμμένη περισσότερο στο θέατρο, στο μαγαζί μας το Νουέβα Τρόβα, στη μουσική. Κι αυτά τα πράγματα με γεμίζουν περισσότερο από το να έκανα μια έκπτωση επιλογής. Τώρα απ’ την άλλη έχουμε κάνει έναν πιλότο για ένα πολύ ενδιαφέρον κόνσεπτ, με έναν σκηνοθέτη νέο, που θαυμάζω. Από εκεί και πέρα, δεν είναι ανακοινώσιμο, γιατί δεν έχει γίνει 100% αποδεκτή η πρόταση. Θα ξέρουμε σύντομα. Αν συνέβαινε αυτό, θα μου άρεσε πολύ να συμμετέχω.

-Είχατε πει κάποτε ότι «πολλοί άνθρωποι που με γνωρίζουν μόνο μέσω των media και της εικόνας μου, δεν πρέπει να με συμπαθούν και πολύ». Τι είναι αυτό, που σας έχει ενοχλήσει, στον τρόπο που σας προβάλλουν τα Media.
Εντάξει, αυτό είχε συμβεί μετά την εποχή της Αλίκης. Πριν την Αλίκη, ήμουν ένα καλό κοριτσάκι. Δεν ενοχλούσα. Μετά, ξεκίνησε όλο αυτό το πανηγύρι, που για μένα ήταν πόλεμος ουσιαστικά, αλλά γι’ αυτούς ήταν μάλλον πανηγύρι. Περάσαν καλά. Εγώ δεν πέρασα πάρα πολύ καλά- ομολογώ. Και δυστυχώς, πήρε πάρα πολύ χρόνο και μάλλον θα χρειαστεί και παραπάνω- φαντάζομαι- για να φύγει αυτή η ταμπέλα από πάνω μου. Γιατί όλη αυτή η υπερπροβολή μέσω αυτού του θέματος- το οποίο υπερπροβλήθηκε, ούτως ή άλλως, γιατί ήταν ένα θέμα που πουλούσε πάρα πολύ, αυτό το σίριαλ- με τάραξε πάρα πολύ. Μου τάραξε πάρα πολύ τις ισορροπίες όλη αυτή η διείσδυση στην προσωπική μου ζωή και ευρύτερα η διαστρέβλωση της προσωπικότητάς μου μέσα από τα Media. Παρουσίαζαν έναν άνθρωπο, που δεν θα τον συμπαθούσα κι εγώ, αν δεν με ήξερα. Κι αυτό μου έφερνε μια πολύ έντονη αίσθηση. Μου φούντωνε αδικία μέσα μου. Με κατηγορούσαν για τα πάντα. Για το ότι ήμουν κακή σ’ αυτό. Για το ότι ήμουν ψωνισμένη, ότι την είχα δει Αλίκη, ότι… Τέλος πάντων, είχαν φτιάξει για μένα μια εικόνα ενός τέρατος.

-Είναι πιο εύκολο, όταν κάνεις θέατρο, να ελέγξεις την εικόνα σου, καθώς δεν έχεις την έκθεση στα ΜΜΕ;
Βέβαια. Εκεί είναι μια κατάσταση πιο εσωτερική. Και δεν υπάρχει τόση έκθεση. Υπάρχει προφανώς κάποια έκθεση. Σε κοινό παίζεις και ελπίζεις πάντα να έχεις πολύ μεγάλο κοινό. Αλλά δεν είναι αυτό το πράγμα, το τηλεοπτικό κομμάτι. Ούτε το σινεμά έχει όλη αυτή την έκθεση. Είναι μια διαφορετική κατάσταση. Όταν βγαίνεις στην τηλεόραση, είσαι πιο εκτεθειμένος.

-Πρέπει να έχει ένας ηθοποιός μια δεύτερη εικόνα για τα Media; Είναι αναγκαίο κακό της έκθεσης και των απαιτήσεων της δουλειάς του;
Δεν πιστεύω σε αυτό.

-Μιλήστε μου για τα επόμενα σχέδιά σας.
Είναι η ταινία του Στράτου Μαρκίδη, η οποία θα βγει τον Ιανουάριο και η οποία ονομάζεται «Λάρισα εμπιστευτικό». Παίζουν πάρα πολλοί γνωστοί ηθοποιοί. Είναι μια πολύ ωραία κωμωδία. Και νομίζω ότι θα είναι ανάσα σε σχέση με τη μιζέρια που ζούμε αυτόν τον καιρό. Ασχολούμαι με το Νουέβα Τρόβα, το μαγαζί μας στο Μοναστηράκι, μαζί με τον αδερφό μου.

-Η κωμωδία είναι αυτήν την εποχή της κρίσης μια πιο σίγουρη λύση;
Δεν πιστεύω σε αυτό. Τα καλά πράγματα είναι μια σίγουρη λύση. Τα πράγματα με αξία λειτουργούν περισσότερο από ό,τι παλιότερα, που υπήρχε αυτή η οικονομική άνεση και ο κόσμος είχε πιο πολλά χρήματα για ξόδεμα κι επέλεγε πολλά διαφορετικά πράγματα. Τώρα, οι επιλογές είναι περιορισμένες εξαιτίας της κρίσης και της οικονομικής δυσχέρειας. Άρα, είναι και πιο αυστηρό το κοινό, σε σχέση με αυτό που θα παρακολουθήσει. Και νομίζω πως ό,τι καλό προσφέρεται με σεβασμό προς το κοινό, θέλω να ελπίζω, ότι θα έχει ανταπόκριση.