Κεντρικοί ήρωες της παράστασης μία μάνα, ένας γιος και μία κόρη. Τρείς χαρακτήρες εγκλωβισμένοι στη σκληρή πραγματικότητα. Με μοναδικά όπλα την φαντασία ή την ψευδαίσθηση προσπαθούν να ξεφύγουν από αυτήν. Τα όνειρα τους καταστρέφονται από τον χρόνο. Προσδοκούν αυτό το κάτι που όλοι προσμένουν αιώνια, μα πάντα αργεί να έρθει, αυτό το κάτι το οποίο όλος ο κόσμος περιμένει.
«Το έργο είναι μια ανάμνηση και αφού είναι ανάμνηση είναι φωτισμένο αχνά, πηγάζει από το συναίσθημα, δεν είναι ρεαλιστικό..». Η παράσταση ακολουθεί μια λιτή, αφαιρετική, αισθητική, γραμμή, επιχειρώντας να απομακρυνθεί από τον ρεαλισμό τον οποίο αποκηρύσσει ο Williams. Όπως γράφει στον πρόλογο του Γυάλινου Κόσμου. «Το κοινό ρεαλιστικό έργο με το αληθινό ψυγείο και τα αυθεντικά παγάκια, με τους χαρακτήρες που μιλούν όπως ακριβώς μιλούν οι θεατές, ανήκει στο ακαδημαϊκό πεδίο και διαθέτει την αξία μιας στεγνής φωτογραφικής απεικόνισης. Στην εποχή μας θα έπρεπε όλοι να γνωρίζουν την ασημαντότητα της φωτογραφικής απεικόνισης στην Τέχνη: η Αλήθεια, η Ζωή, η πραγματικότητα είναι κάτι οργανικό, κάτι το οποίο η ποιητική φαντασία μπορεί να αποδώσει σε βάθος ή να υποδηλώσει μόνο μεταμορφώνοντας το, μεταλλάσσοντας το σε άλλες φόρμες κι όχι απλώς αντιγράφοντας την καθημερινή όψη του.»
Στην παράσταση εκσυγχρονίζεται η αρχική ιδέα του συγγραφέα για slights και λεζάντες που θα σχολίαζαν τη δράση, δημιουργώντας βιντεοπροβολές σε άμεση σχέση με τη δράση και τους χαρακτήρες, αλλά κυρίως σε σχέση με την ονειρική –’αναμνησιακή’ διάσταση του ανεβάσματος. Με αυτόν τον τρόπο εξυπηρετείται καλύτερα το νόημα και η ατμόσφαιρα του έργου και συγχρόνως υπογραμμίζεται η διαδικασία της μνήμης :επιλογή και μεταμόρφωση/μετασχηματισμός εικόνων-βιωμάτων.
« … Η μνήμη κάνει ευρεία χρήση ποιητικής αδείας. Παραλείπει κάποιες λεπτομέρειες, διογκώνει άλλες, ανάλογα με την συναισθηματική αξία των θεμάτων που αγγίζει, διότι η μνήμη εδρεύει κυρίως στην καρδιά» (από το έργο).
Εκτός από το πρωτότυπο κείμενο του έργου, στην παράσταση χρησιμοποιούνται και μικρά αποσπάσματα από παλαιότερα σχεδιάσματα του συγγραφέα για το έργο, καθώς και από το διήγημα «Πορτρέτο κοριτσιού σε γυαλί», γραμμένο το 1943, που αποτελεί επίσης προσχέδιο για το έργο.
Εορταστικό πρόγραμμα παραστάσεων
21, 26, 28 Δεκεμβρίου: 18:45
23, 25, 27, 30 Δεκεμβρίου: 21:15
1 έως 3 Ιανουαρίου: 21:15
4, 7 Ιανουαρίου: 18:45
6, 8 Ιανουαρίου: 21:15
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μετάφραση-Δραματουργική επεξεργασία-σκηνοθεσία Κατερίνα Ευαγγελάτου
Σκηνικό-κουστούμια: Γιώργος Πάτσας
Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος
Βίντεο: Μιχάλης Κλουκίνας
ΦωτισμοιΙ: Λευτέρης Παυλόπουλος