Rodrigo y Gabriela: “Κι εμείς μεταναστεύσαμε για να πετύχουμε”

Αυτή δεν είναι η πρώτη σας εμφάνιση στην Ελλάδα. Πώς θα περιγράφατε την επικοινωνία σας με το ελληνικό κοινό με βάση την προηγούμενη εμπειρία σας;
Παίξαμε στην Αθήνα πριν από δύο χρόνια, λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Ο χώρος ήταν ένα nightclub, κομψό, με εξεζητημένο φωτισμό. Νομίζω ότι παίξαμε στο κέντρο του χώρου, με το κοινό ολόγυρά μας. Είχε πολύ χειροκρότημα, πολύ ενθουσιασμό, και όλοι ήταν αρκετά κοντά στη σκηνή. Έκανε κρύο έξω, αλλά περάσαμε υπέροχα. Χαιρόμαστε πολύ που ξαναρχόμαστε.

Η Ελλάδα περνά μια δύσκολη φάση εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, και πολλοί Έλληνες σκέφτονται να φύγουν στο εξωτερικό. Είστε Μεξικανοί, και όταν μεταναστεύσατε στο εξωτερικό, περάσατε κάποιες δύσκολες στιγμές πριν έλθει η καταξίωση. Υπάρχει κάτι που θα θέλατε να μοιραστείτε με τους Έλληνες με αφορμή αυτή την παρόμοια εμπειρία;

Αναγκαστήκαμε να φύγουμε από το Μεξικό στα τέλη της δεκαετίας του ’90. Η μέταλ σκηνή εκεί ήταν πολύ περιορισμένη και δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι με την μουσική μας. Το «γυρίσαμε» στην ακουστική κιθάρα και πήγαμε στην Ιρλανδία, χώρα για την οποία δεν γνωρίζαμε τίποτα. Δεν μιλούσαμε καλά αγγλικά, και τα βρήκαμε σκούρα στην αρχή, έκανε κρύο και ήμασταν χωρίς φίλους. Δοκιμάσαμε και στη Δανία, αλλά ξαναγυρίσαμε στο Δουβλίνο. Δουλέψαμε σκληρά εκεί, κάναμε συνέχεια περιοδείες, μετά υπογράψαμε συμβόλαιο με δισκογραφική, και στη συνέχεια ανέκυψε ενδιαφέρον από την Μεγάλη Βρετανία. Ύστερα ακολούθησαν η Αυστραλία, η Γαλλία, η Ιαπωνία, η Αμερική. Πρέπει να παίρνεις εσύ ο ίδιος τις αποφάσεις για σένα. Για εμάς ήταν το σωστό, ώστε να γίνουμε επιτυχημένοι.

Τι μπορούμε να περιμένουμε από την εμφάνισή σας στο Gazarte; Υπάρχει κάτι καινούργιο σε σχέση με την προηγούμενη συναυλία σας;

Θα είμαστε εγώ και η Gabriela, δύο κιθάρες που θα παίξουν μερικές από τις πιο αγαπημένες μας μελωδίες. Είναι ένα σόου σε μουσική σκηνή, γι’ αυτό έχει πιο «προσωπικό» χαρακτήρα. Αν μοιάζει με την προηγούμενη εμφάνισή μας, μπορείτε να περιμένετε μια δόση τρέλας, τόσο από την πλευρά του κοινού, όσο και από την πλευρά της σκηνής.

Τι ακριβώς σας παρακίνησε να κυκλοφορήσετε το πρόσφατο album σας, “Live in France”; Σκέφτεστε να κυκλοφορήσετε κι άλλα άλμπουμ ηχογραφημένα στις χώρες και πόλεις όπου δίνετε συναυλίες;

Υπάρχει κάτι σχετικά με την ανταπόκριση που βρίσκουν οι περιοδείες μας στη Γαλλία, που είναι παρανοϊκό. Τρελαίνονται με το που βγαίνουμε στη σκηνή. Το προηγούμενο live άλμπουμ είχε ηχογραφηθεί στο Τόκιο, και οι Ιάπωνες fans, που είναι υπέροχοι, είναι λίγο πιο ευγενικοί και συγκρατημένοι σε σύγκριση με τους τρελογάλλους. Έτσι θέλαμε να συλλάβουμε και να καταγράψουμε αυτή την ενέργεια από το κοινό και τη σκηνή μέσα σε ένα άλμπουμ. Ηχογραφούμε όλα μας τα σόου όταν είμαστε σε περιοδεία, γι’ αυτό δεν ξέρω από πού θα προέλθει το επόμενο live άλμπουμ.

Έχετε συνυπάρξει στη σκηνή με τον Al di Meola (που θα βρεθεί επίσης στην Ελλάδα το ίδιο διάστημα). Μιλήστε μας λίγο για την συνεργασία σας.

Για μας, είναι ένας από τους μεγάλους συνθέτες της εποχής μας. Επιπλέον, είναι ένας καταπληκτικός, ξεχωριστός κιθαρίστας. Μπορεί να παίξει άνετα τζαζ, ροκ, κλασικά είδη, είναι ευπροσάρμοστος. Έχουμε παίξει μαζί του στο Παρίσι και σε μερικά σόου στην Αμερική. Προερχόμαστε από ροκ background, και ήταν εξαιρετικά τιμητικό για εμάς να παίξουμε μαζί του. Παίξαμε μαζί το “Mediterranean Sundance” και είδαμε πως είναι πολύ πειθαρχημένος.

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας μουσικοί;

Είναι τόσοι πολλοί για να διαλέξεις… Carlos Santana, Jimi Hendrix, Al Di Meola, John McLaughlin, Metallica, Testament, Dave Mustaine, Michel Camilo, Paco De Lucia, Jimmy Page, Strunz & Farah, Chick Corea.