Το έργο αποτελεί μια πρωτότυπη και ανατρεπτική εκδοχή της γνωστής ιστορίας των πρωτόπλαστων, φιλτραρισμένη μέσα από την σαρκαστική ματιά του Μάρκ Τουέιν.
Ο ιδιοφυής Αμερικανός λογοτέχνης εμπνέεται από τον βιβλικό μύθο και ανασυνθέτει την συνάντηση του πρώτου άνδρα και της πρώτης γυναίκας από καταβολής κόσμου, για να καταγράψει με τη μορφή ημερολογίου, και με απολαυστικά λεπτομέρειες, τις πρώτες τους εμπειρίες και… τα επακόλουθά τους.
Άλλοτε με χιούμορ και άλλοτε με τρυφερότητα, ο Τουέιν ταξιδεύει στον χώρο και τον χρόνο και παρακολουθεί τους ήρωές του, από τα πρώτα τους βήματα στον Κήπο της Εδέμ μέχρι τη σύγχρονη Νέα Υόρκη, αναζητώντας τα αίτια της ανεξάντλητης διαμάχης των δύο φύλων, αλλά ταυτόχρονα και το μυστικό, σχεδόν θεϊκό εκείνο συστατικό που μπορεί να ενώσει βαθιά δυο ανθρώπινες ψυχές με τα αιώνια και ακατάλυτα δεσμά της αγάπης.
«Το Ημερολόγιο του Αδάμ και της Εύας» είναι ένα μιούζικαλ «τσέπης», σκηνοθετημένο από την Λίλλυ Μελεμέ με πρωτότυπη μουσική και τραγούδια από τις Παράξενες Μέρες, και χορογραφίες της Μόνικας Κολοκοτρώνη, που ακροβατεί με ορθάνοιχτο βλέμμα και ψυχή, ανάμεσα στο γέλιο και το δάκρυ, χωρίς να χάνει ούτε λεπτό το δαιμόνιο χιούμορ του.
Μια παράσταση αφιερωμένη σε όλες εκείνες τις γοητευτικές ή αδέξιες «πρώτες μας φορές» που κάποτε διψάμε να ξαναζήσουμε και άλλοτε πασχίζουμε να ξεπεράσουμε, αλλά, σίγουρα, αξίζει να θυμόμαστε.
Ο Συγγραφέας
«Μετά λύπης μου σας πληροφορώ ότι οι φήμες περί του θανάτου μου είναι κάπως υπερβολικές». Με αυτήν την φράση είχε αντιδράσει ο Μαρκ Τουέιν όταν δημοσιεύθηκε κατά λάθος σε μια εφημερίδα η είδηση ότι πέθανε. «Ήρθα μαζί με τον κομήτη του Χάλεϊ το 1835», είπε το 1909. «Του χρόνου θα ξαναπεράσει, και περιμένω να φύγω μαζί του. Αναμφίβολα ο Παντοδύναμος έχει πει: Υπάρχουν δύο απερίγραπτοι μουρλοί. Ήρθαν μαζί, και θα φύγουν μαζί». Πράγματι το 1910, ο Μάρκ Τουέιν απεδήμησε εις Κύριον, αφού πρώτα έζησε μια περιπετειώδη και ανήσυχη ζωή.
Ο Σάμιουελ Κλέμενς όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στο Χάνιμπαλ του Μιζούρι και στα δώδεκα εγκατέλειψε το σχολείο για να δουλέψει σε τυπογραφείο. Αργότερα, γοητευμένος από τον Μισισιπή, έγινε τιμονιέρης σε ποταμόπλοια, ενώ, λίγο αργότερα, κατέληξε χρυσοθήρας στη Νεβάδα. Μόνο όταν οι λοιπές επιχειρηματικές του δραστηριότητες τον απογοήτευσαν αποφάσισε να ασχοληθεί με το μόνο πράγμα που ήξερε να κάνει καλά: να διηγείται ιστορίες.
Έγινε πασίγνωστος από τον «Τομ Σόγερ» και τις «Περιπέτειες του Χακ Φιν», αλλά έγραψε μια πληθώρα κειμένων, στα οποία ποτέ δεν έχασε την κριτική του οξύτητα απέναντι στην αδικία και την απανθρωπιά. Στηλίτευσε με πάθος τη δουλεία, την θρησκευτική υποκρισία, την πολεμολαγνεία, τον ρατσισμό. Τον απεκάλεσαν «αρχέτυπο του Homo Americanus», γιατί ενσάρκωσε τα νιάτα της Αμερικής, μια εποχή ανοιχτών οριζόντων και ευκαιριών, όπου το «αμερικάνικο όνειρο» ήταν ακόμη ολοζώντανο.
Συντελεστές
Διασκευή-Σκηνοθεσία: Λίλλυ Μελεμέ
Σκηνικά- Κοστούμια: Αλεξάνδρα Σιάφκου
Αριστοτέλης Καρανάνος
Μουσική-Τραγούδια: Παράξενες Μέρες
Στίχοι: Βασίλης Ανδρέου
Κίνηση-Χορογραφία: Μόνικα Κολοκοτρώνη
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Βοηθός σκηνοθέτη: Λαμπρίνα Καραγιαννίδου
Παραγωγή: Συνεργείο
