“Μάγεψε” η εκρηκτική Κάτια Μπουνιατισβίλι στο Μέγαρο! (vid)

Η Γεωργιανή Κάτια Μπουνιατισβίλι παρουσίασε στην Αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος ρεσιτάλ για πιάνο με έργα του Λιστ, του Σοπέν και του Στραβίνσκι. Ρομαντισμός και πρωτοπορία μαζί, Δέκατος Ένατος και αρχές 20ου αιώνα, σε ένα εξοντωτικά εκρηκτικό μελωδικό κύμα.

Η ερμηνεύτρια ξεκίνησε με δύο έργα του κορυφαίου Ούγγρου ρομαντικού Φραντς Λιστ. Ο Λιστ έμεινε στην ιστορία της μουσικής κυρίως για την δημιουργία έργων για πιάνο. Οι πιανιστικές δημιουργίες του θεωρούνται το πιο σημαντικό κομμάτι του έργου του.

Αρχικά ερμήνευσε τη Σονάτα σε σι ελάσσονα. Το συγκεκριμένο έργο είναι η πρώτη τόσο εκτενής πιανιστική δημιουργία του συνθέτη και πιανίστα και υπήρξε προάγγελος των καινοτομιών στην αρμονία που θα εισήγαγε στα τελευταία έργα του ο συνθέτης. Η μοναδικότητά του έργου έγκειται στην αυθεντικότητα της έμπνευσης και στις τολμηρές επιλογές ως προς τη δομή. Ο συνθέτης ακολουθεί τους δρόμους, που είχαν ανοίξει ο Μπετόβεν με τις τελευταίες του σονάτες για πιάνο και ο Σούμπερτ με τη «Φαντασία του οδοιπόρου», πραγματοποιώντας όμως τη δική του πορεία.

Ακολούθησε το «Μεφίστο-Βαλς αρ. 1», σύνθεση η οποία εμπνέεται από τον λογοτεχνικό «Φάουστ» του Γκαίτε, ο οποίος ήταν ένα μεγάλο σύμβολο για τους ρομαντικούς. Πρόκειται για ένα από τα τελευταία και δημοφιλέστερα έργα του συνθέτη, ιδιαίτερα μελωδικό και με απαιτήσεις μεγάλης δεξιοτεχνίας κομμάτι.

Το πρόγραμμα της νεαρής Μπουνιατισβίλι συνεχίζεται με 3 Σκέρτσα του σπουδαίου ρομαντικού Γάλλου συνθέτη, με πολωνικές ρίζες, Φρέντερικ Σοπέν. Τα πιανιστικά αυτά κομμάτια χαρακτηρίζονται από μεγάλη ένταση, μεγαλύτερη από αυτήν που έχει δώσει ο Σοπέν. Ιδίως το δεύτερο από τα 3 σκέρτσα που ερμηνεύθηκαν ήταν- κατά τη γνώμη μου- κάτι πολύ δυνατό!

Το ρεσιτάλ ολοκληρώνεται με μια σημαντική αναφορά στον μοντερνισμό, με έναν θρυλικό συνθέτη, που σφράγισε την μουσική των αρχών του 20ου, τον Ρώσο Ιγκόρ Στραβίνσκι. Η Κάτια Μπουνιατισβίλι ερμήνευσε 3 Μέρη από τον «Πετρούσκα» (vid), τη «διονυσιακή» μουσική που ο συνθέτης έγραψε για ένα από τα γνωστότερα έργα των Ρωσικών Μπαλέτων του Ντιαγκίλεφ το 1911.

Ο Στραβίνσκι έκανε καριέρα κυρίως στο Παρίσι των αρχών του 20ου αιώνα , σε μια από τις πιο συνταρακτικές εποχές για την τέχνη. Γράφοντας πολλά έργα για μπαλέτα, για ένα κοινό που λάτρευε το χορό (δεν είναι τυχαίο ότι η γαλλική όπερα έχει συνδυάσει και το μπαλέτο στα κομμάτια της) βρήκε το πεδίο για να κάνει τη μουσική επανάστασή του. Η μουσική του Στραβίνσκι στον Πετρούσκα προκάλεσε σάλο στην εποχή του, με τη γρήγορη εναλλαγή ρυθμών και τη χρήση μιας τολμηρά πολυτονικής αρμονικής γλώσσας.

Ερμηνεύοντας αυτά τα σπουδαία κομμάτια, η Κάτια Μπουνιατισβίλι παρουσίασε στιγμές μοναδικής μουσικής μαγείας, η οποία οφείλεται στο διαχρονικό μεγαλείο των συνθέσεων, αλλά και στην δεξιοτεχνία της. Βομβάρδιζε ασταμάτητα τα πλήκτρα με τρομακτική ταχύτητα και πάθος. Η δύναμη των ερμηνειών της μου θύμιζε λίγο την ιστορία για τον Μπετόβεν, που έσπαγε πιάνα με τη δύναμη που χτυπούσε τα πλήκτρα, όταν η κώφωσή του είχε προχωρήσει.

Το πάθος της ερμηνεύτριας και το πάθος που έβγαζαν οι μουσικές των κομματιών που ερμήνευε, μετέδωσαν μια εκρηκτική ζωτικότητα στο χώρο του Μεγάρου. Το κοινό κατενθουσιάσθηκε και η Μπουνιατισβίλι απέδειξε ότι το μέλλον της ανήκει!

Γιώργος Σμυρνής