Η Κραυγή Ενός Ανθρώπου
Ένα χαμηλόφωνο δράμα από την Αφρική, που κέρδισε το βραβείο της Κριτικής στο φεστιβάλ των Καννών το 2010.
Ο Άνταμ ζει στην πρωτεύουσα του Τσαντ, την Τζαμένα, είναι 55 χρονών, παλιός πρωταθλητής της κολύμβησης και εργάζεται ως υπεύθυνος της πισίνας ενός πολυτελούς ξενοδοχείου στην πόλη. Όταν το ξενοδοχείο αλλάζει χέρια και το εξαγοράζουν Κινέζοι επιχειρηματίες, ο Άνταμ θα πρέπει να παραδώσει τη θέση του στον γιο του, τον Aμπντέλ. Ο λόγος είναι φυσικά η ηλικία του. Την κατάσταση αυτή, τη βιώνει με πολλή θλίψη ο Άνταμ, μια και θεωρεί ότι έτσι ξεπέφτει κοινωνικά, και ουσιαστικά ‘παροπλίζεται’ πρόωρα. Την ίδια στιγμή η χώρα του, το Τσαντ, βρίσκεται στο έλεος του εμφύλιου πολέμου αφού οι ένοπλοι αντάρτες απειλούν να καταλάβουν την εξουσία. Αντιδρώντας απέναντι σ’ αυτό τον κίνδυνο, η κυβέρνηση κάνει έκκληση στον λαό της χώρας ώστε να συντελέσει σε μια “προσπάθεια” αντιμετώπισης του πολέμου. Αντιπρόσωποι της κυβέρνησης πλησιάζουν τον Άνταμ, και ουσιαστικά απαιτούν απ’ αυτόν ή να τους δώσει χρήματα ή κάποιον συγγενή του που να βρίσκεται σε μάχιμη ηλικία ώστε να μπορέσει να αντιμετωπίσει τους ένοπλους αντάρτες. Ο χρόνος κυλάει, όμως μέρα με τη μέρα ο Άνταμ δέχεται ολοένα και εντονότερες πιέσεις από τον επικεφαλή των κυβερνητικών και συνάμα φίλο του. Το ζήτημα βέβαια είναι ότι ο Άνταμ δεν έχει καθόλου λεφτά παρά μόνο τον γιο του…
Το Τσαντ είναι μια χώρα της κεντρικής Αφρικής που δεν βλέπουμε συχνά στον κινηματογράφο, και η ταινία του Μαχμάτ-Σαλέ Χαρούν έχει ιδιαίτερη αξία γι’ αυτό το λόγο. Παρότι η ιστορία διαδραματίζεται στα πλαίσια μιας πολυετούς εμφύλιας διαμάχης, αποφεύγει να την εκμεταλλευτεί άμεσα και παραμένει επικεντρωμένη στις εσωτερικές διαμάχες του κεντρικού χαρακτήρα της, που ερμηνεύει πειστικά ο Γιουσούφ Τζαορό. Όμως, ενώ είναι αξιέπαινη η χαμηλόφωνη και διακριτική προσέγγισή της, αυτοί οι ρυθμοί της και η εσωστρέφεια του ήρωα την κάνουν να φαίνεται κάπως επίπεδη δραματουργικά.
Θοδωρής Τσιάτσικας