Βάνα Πεφάνη: «Δεν θέλω μετά από 20 χρόνια να με φωνάζουν ακόμα Αμαλία!»

Αυτήν την περίοδο στο θέατρο «τόπος Αλλού» πρωταγωνιστεί στο έργο «Ο δικός μας ελέφαντας», μία παράσταση με θέμα την επάρατη αρρώστια, που μπαίνει ανάμεσα σε ένα πολύ αγαπημένο ζευγάρι.
Με αφορμή την παράσταση, η Βάνα Πεφάνη μας μίλησε για το έργο, καθώς και για την κατάσταση στην τηλεόραση. Ευχήθηκε οι περικοπές να μην επηρεάσουν την ποιότητα, γιατί «το κοινό δεν φταίει σε τίποτα να βλέπει σκουπίδια», όπως λέει. Και… δεσμεύθηκε, ότι θα πάει στην συναυλία των Red Hot Chili Peppers, που είναι το αγαπημένο της συγκρότημα.

–Πρωταγωνιστείτε στην παράσταση «ο δικός μας ελέφαντας». Μιλήστε μας για το έργο αυτό.
Το κείμενο γράφτηκε από εμάς τους ηθοποιούς μέσα από αυτοσχεδιασμούς, μαζί με τον Κυριάκο Κοσμίδη. Ξέραμε τι θέλαμε να πούμε. Μαζέψαμε αληθινές ιστορίες από ζευγάρια, που είχαν την επάρατη νόσο είτε ο ένας, είτε ο άλλος. Και μια σημαντική βοήθεια μας την έδωσε ο Πάρης Κοσμίδης, ο οποίος είναι διευθυντής του ογκολογικού τμήματος του νοσοκομείου Υγεία και είναι και ο επιστημονικός μας σύμβουλος, ειδικά για τις σκηνές του γιατρού. Μας έδωσε ουσιαστικά την πορεία που περνάνε οι άνθρωποι και οι οικογένειές τους μέχρι το τέλος. Ή το μη τέλος. Μαγνητοφωνώντας τους αυτοσχεδιασμούς και μαζεύοντας υλικό, κάποια στιγμή κάτσαμε και γράψαμε το έργο αυτό.

–Η παράσταση ονομάζεται «ο δικός μας ελέφαντας». Ποιος είναι ο ελέφαντας στο έργο;
Υπάρχει μια φράση «μην κάνεις ότι δεν βλέπεις τον ελέφαντα.» Ο ελέφαντας δεν είναι μόνο για τον καρκίνο. Είναι για οποιαδήποτε δυσκολία έχεις, που κάνεις ότι δεν την βλέπεις. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι παύει να υπάρχει το πρόβλημα. Ίσα-ίσα, γιγαντώνεται και γίνεται ελέφαντας. Αν δεν δεις τον ελέφαντα και δεν πεις το πρόβλημα με το όνομά του, δεν πρόκειται να το λύσεις ποτέ.

– Ο πρωταγωνιστής πεθαίνει από καρκίνο κι εμφανίζεται σαν φάντασμα μετά στο έργο, χορεύοντας. Τι υποδηλώνει ο χορός του;
Ο μακαρίτης δεν ήταν χορευτής. Από τη στιγμή πάμε στον άλλο κόσμο, μπορούμε να κάνουμε αυτό που πραγματικά θέλουμε. Είναι το πρώτο πράγμα που λέω στο μονόλογό μου, ότι του άρεσε πολύ ο χορός. Και μας προέκυψε φάντασμα χορευτής. Η αλήθεια όμως είναι ότι ο Κυριάκος Κοσμίδης, που παίζει το ρόλο, είναι χορευτής, χορογράφος και έχει κάνει τις χορογραφίες στις παραστάσεις του Γιάννη Κακλέα. Και αυτό μας βοήθησε πολύ.

-Σε μια στιχομυθία υπάρχει διχογνωμία. Ο κόσμος τελικά τρελαίνεται για ερωτικές ιστορίες με ευτυχισμένο τέλος ή με ευτυχισμένη αρχή;
Όπως καταλαβαίνεις η γυναικεία άποψη- κι αν κάνουμε ένα γκάλοπ, σίγουρα αυτό θα σου πουν οι γυναίκες- είναι ότι θέλουν ένα happy end. Το happy end έχει βγει για τις γυναίκες. Οι άντρες, λοιπόν, σου ανταπαντάνε, ότι θέλουν μια ευτυχισμένη αρχή. Προτιμούν να περάσουν καλά στην αρχή. Δεν τους ενδιαφέρει το τέλος, τόσο πολύ. Αλλά είναι και στη φύση μας, αν το σκεφτείς. Δηλαδή εμείς κοιτάμε το μέλλον και ο άντρας πολύ περισσότερο ζει τη στιγμή. Ενώ, εμείς, επειδή κάνουμε οικογένεια, παιδιά, θέλουμε να έχουμε εξασφαλίσει και το μέλλον μας. Οι άντρες είστε πιο αυτάρκεις.

– Ο άρρωστος πρωταγωνιστής, σε κάποια στιγμή, φωνάζει στους ανθρώπους: «Είστε υπέροχοι, απλά το ξεχνάτε!»
Αυτό είναι το μήνυμα που θέλει να περάσει η παράσταση. Ότι εμείς οι άνθρωποι πολύ εύκολα μιζεριάζουμε, με σοβαρά, αλλά και με μικρά ανόητα πράγματα, χάνουμε στιγμές από τη ζωή μας, επειδή νομίζουμε ότι είμαστε αιώνιοι. Ενώ, αν πραγματικά ζούσαμε την κάθε μέρα, σαν να είναι η τελευταία, θα ήταν τελείως διαφορετική η ζωή μας.

-Σχετικά με το κύριο θέμα, που είναι ο καρκίνος: υπάρχει ταμπού για την αρρώστια αυτή και πού οφείλεται;
Δεν το λένε. Δεν λένε αυτή τη λέξη! Ξέρεις, όταν έστελνα τα δελτία τύπου, πολλοί φίλοι δημοσιογράφοι, μου λέγανε «μη γράψεις τη λέξη καρκίνος. Γράψε μια αρρώστια.» Όμως, επέμενα. Κι έλεγα ότι αν το θέμα που πραγματευόμαστε, δεν μπορούμε να το αρθρώσουμε, τότε δεν είμαστε ειλικρινείς απέναντι στο κοινό. Δεν μπορείς να φέρεις έναν άνθρωπο εδώ και να μην ξέρει τι θα δει. Επειδή δεν ξέρεις τι έχει περάσει. Πρέπει να έρθει προετοιμασμένος ο άλλος και να επιλέξει αν μπορεί να το δει, γιατί, όπως είδες, είναι αρκετά σαφές. Δεν τα κρύβουμε τα πράγματα.

-Η παράσταση ξεκινάει και παίζει σε πολλά σημεία Red Hot Chili Peppers. Θα πάτε στη συναυλία τους στο ΟΑΚΑ;
Ναι! Ναι! Είναι οι αγαπημένοι μου! Το ζήτησα αυτό το τραγούδι. Το επέβαλα στους μουσικούς, τους DNA. Τους είπα: «Αν θέλετε να βρω τις αναμνήσεις μου και την εσωτερικότητά μου, πρέπει να μου βάλετε ένα τραγούδι που να μου αρέσει. Red Hot Chili Peppers. Φυσικά και θα πάω!

-Το κοινό σας έμαθε από την Αμαλία στα μυστικά της Εδέμ. Τώρα θέλετε να συνεχίσουν να σας θυμούνται ως Αμαλία;
Είμαι περήφανη για το ρόλο της Αμαλίας. Χαρά μου είναι να με θυμούνται χρόνια. Θέλω όμως τον επόμενο ρόλο που θα κάνω, να μην με ταυτίσει με την Αμαλία. Θέλω να καταφέρω, σαν ηθοποιός, να αλλάξω τόσο, που κανείς, όταν θα με βλέπει στο επόμενο έργο, να μην σκέφτεται «α, η Αμαλία». Γιατί μπορεί να περάσουν 20 χρόνια και να με φωνάζουν Αμαλία. Δεν θα το ήθελα αυτό. Πάει, τέλειωσε το σίριαλ. Πάμε στο επόμενο, να δούμε τι πουλιά πιάνουμε!

-Την κατάσταση στην τηλεόραση πώς την βλέπετε;
Και πέρσι που είχα δουλειά, το ίδιο πράγμα ήταν, απλά ήμουν σε αυτούς που βγάζανε κάποια χρήματα. Είναι δύσκολα. Οι διαφημίσεις έχουν πέσει πάρα πολύ. Τα κανάλια δεν μπορούν να βγουν σε πολυέξοδες παραγωγές. Τα χρήματα των ηθοποιών έχουν μειωθεί. Κι έχουν μειωθεί και οι σειρές που γυρίζονται. Ελπίζω και εύχομαι με όλες αυτές τις μειώσεις, να μην μειώσουμε και το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Εύχομαι να έχουμε κουράγιο όλοι μας, με λίγα λεφτά και φτηνές παραγωγές, να αντέξουμε να είμαστε καλοί στη δουλειά μας. Γιατί ο κόσμος δεν φταίει σε τίποτα να βλέπει σκουπίδια.

-Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;
Οι παραστάσεις του Ελέφαντα. Επίσης, έχουμε ξεκινήσει πρόβες σε μια διασκευή του «Καυγατζή» του Ζενέ, που, μπορώ να πω ότι δεν είναι πια διασκευή. Είναι αφορμή πια, ο καυγατζής του Ζενέ- ένα σπουδαίο κείμενο. Και με αυτήν την αφορμή ξεκινήσαμε και κάναμε ένα έργο, το οποίο θα κάνει πρεμιέρα στην Πάτρα 6 Μαρτίου. Θα παίζετε Δευτέρα- Τρίτη στην Ακτή Δυμαίων. Θα παίζουμε 10 πρόσωπα- και ο Κυριάκος Κοσμίδης, ο Παναγιώτης Πετράκης, ο Νίκος Νίκας, Ιερώνυμος Καλετσάνος, Άντρια Ράπτη. Έχουμε μπει με τα μπούνια στις πρόβες. Τη μουσική θα μας την γράψει ο Παναγιώτης Καλατζόπουλος και τους στίχους ο Άρης Δαβαράκης. Δύο άνθρωποι σπουδαίοι για μένα.