Επίδειξη καυτών εσωρούχων σε ναό τέχνης – Απειλεί με μηνύσεις το Μουσείο d’ Orsay!
Η διαφημιστική καμπάνια της εταιρείας εσωρούχων Etam δεν άρεσε και πολύ στους υπεύθυνους του Μουσείου d’ Orsay, που απειλούν με μηνύσεις. Άλλωστε, από την ενέργεια ενοχλήθηκε και το κοινό του Μουσείου.
Μια ομάδα από όμορφα μοντέλα μπήκε φορώντας καμπαρντίνες στο παριζιάνικο μουσείο d’ Orsay, το οποίο περιέχει μερικά πολύ σημαντικά εκθέματα για την ιστορία της ζωγραφικής και της γλυπτικής. Η τέχνη φαίνεται έπεσε βαριά για τα μοντέλα, που αποφάσισαν να απαλλαγούν από τις καμπαρντίνες τους και αποκάλυψαν τα καυτά τους εσώρουχα!
Αφού έκαναν μερικές βόλτες εντός του μουσείου κι έβγαλαν μερικές φωτογραφίες, τα μοντέλα “την έκαναν με ελαφρά” μέσα στις ψηλοτάκουνες γόβες τους. Όλα αυτά φυσικά τα βιντεοσκοπούσε μία κάμερα και έγιναν ένα… “ωραίο” διαφημιστικό σποτ για την εταιρεία Etam.
Είναι εύλογες οι αντιδράσεις των υπευθύνων του μουσείου, καθώς, όπως φαίνεται, ενοχλήθηκαν και οι επισκέπτες του από τις παρείσακτες ημίγυμνες κοπέλες. Γεγονός είναι ότι είχαμε το στιγμιαίο πάντρεμα (δεν θα μπορούσε άλλωστε να κρατήσει για καιρό αυτός ο γάμος) του εφήμερου, του σέξυ και της μόδας από τη μία και του διαχρονικού της υψηλής τέχνης από την άλλη. Και οι δύο πλευρές επικαλούνται το στυλ και την κομψότητα. Όμως το Musee d’ Orsay προφανώς διαθέτει ένα πρεστίζ, το οποίο δεν θέλει να μοιραστεί με κανέναν, πόσο μάλλον με μια εταιρεία εσωρούχων.
Η Ιστορία, λέει ο Μαρξ, επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Και ίσως αυτό το περιστατικό να θυμίζει λίγο μια φάρσα της Ιστορίας. Το μουσείο αυτό φιλοξενεί πίνακες (του ιμπρεσιονισμού), που όταν πρωτοβγήκαν δεν σόκαραν το φιλότεχνο κοινό και τους κριτικούς λιγότερο από όσο σοκάρουν σήμερα τα μοντέλα που “έκοβαν βόλτες” ημίγυμνα μες στο μουσείο. Κι όμως αυτοί οι πίνακες, οι τόσο απαξιωμένοι στην εποχή τους, άλλαξαν την πορεία της τέχνης.
Όμως αυτή η επανάληψη υπό τη μορφή της διαφήμισης της εταιρείας Etam είναι μια ιστορική φαρσοκωμωδία. Το star system και η μόδα, που ενδιαφέρονται για την στιγμιαία εντύπωση και μαγνητίζουν με μεγάλη ευκολία τις μάζες, θέλουν να καταλάβουν όλους τους χώρους – άρα και αυτούς ενός τέτοιου χώρου τέχνης. Δεν έχουν καλλιτεχνικές φιλοδοξίες, παρά μόνο οικονομικές.
Τα μουσεία κατά καιρούς έχουν στοχοποιηθεί από σοβαρούς ανθρώπους της τέχνης, ως “μαυσωλεία” του πολιτισμού. Εγώ διαφωνώ με αυτήν την άποψη – αν κι έχει μια δόση αλήθειας. Σέβομαι τα μουσεία και αυτό που αντιπροσωπεύουν, γιατί τουλάχιστον είναι ανοιχτά στο κοινό. Και έργα νεκρών καλλιτεχνών δεν γίνονται πολύτιμες επενδύσεις στα θησαυροφυλάκια πλουσίων, αλλά μπορεί ο κάθε άνθρωπος να τα βλέπει. Το μουσείο έχει μια δημοκρατικότητα. Δίνει πρόσβαση στο κοινό και στους ειδικούς για την υψηλή (ή λιγότερο υψηλή) τέχνη.
Ως εκ τούτου, πρέπει να προστατεύονται τόσο από τις πραγματικές κλοπές -όπως αυτή που είδαμε πρόσφατα στην Ελλάδα- όσο και από τις κλοπές κύρους, όπως αυτή που επιχειρήθηκε από την εταιρεία εσωρούχων.
Γιώργος Σμυρνής