Ο Γιώργος Ψυχογιός στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών

Ο Γιώργος Ψυχογιός αποτελεί σπάνια περίπτωση στη σημερινή ελληνική σκηνή, λειτουργώντας  πάντα μέσα από την οπτική του αυτοσχεδιασμού σε ένα ευρύ φάσμα έκφρασης, από την πρώιμη κλασική μέχρι και την τζαζ.Κάθεται στο πληκτρολόγιο με μυαλό χιόνι λευκό, χωρίς προδιαγεγραμμένη αφήγηση. Αρχίζει με το τίποτα. Έστω με μία νότα που σαν σπόρος βγάζει ρίζα, κορμό, κλαδιά, φύλλα. Στην προοπτική του χρόνου γίνεται δέντρο/σύνθεση, σώμα/δομή. «Πιανιστική γιορτή αντί ρεσιτάλ», είναι το όνειρό του. Δηλώνει κλασικός πιανίστας με χόμπι την τζαζ. Ιδιαίτερη είναι η σχέση του με τις μπετοβενικές σονάτες (ερμηνεία, εμβάθυνση, διασκευή, αποδόμηση, επανανακάλυψη) και την πολύτροπη ιδιοφυΐα του Keith Jarrett.

Το βέβαιο είναι πως γίνεται λόγος για καλλιτέχνη χωρίς ετικέτες. Η μέχρι τώρα εξέλιξη και δισκογραφία του παραπέμπουν σε μουσικό άνευ παρωπίδων, που έχει εξοικείωση με ολόκληρο το φάσμα, από τα πλέον τονικά έως τα ατονικά ιδιώματα. Λάτιν μελωδιστής ή σολίστ κοντσέρτων; Ακριβολόγος συνθέτης συμφωνικών έργων ή παθιασμένος σκηνικός πιανίστας; Όλα μένουν ανοιχτά και ως επιβεβαίωση ας είναι ο επερχόμενος δίσκος Η Τέχνη της Μελαγχολίας, με αρκετές και σημαντικές συμμετοχές από την ελληνική τζαζ –και όχι μόνο– σκηνή. Για τον ίδιο, ο καθαρός αυτοσχεδιασμός είναι το ζητούμενο.