Μία πολύκλωνη, πολυφωνική παράσταση – περιήγηση στον κόσμο του «καλύτερου φίλου» του ανθρώπου: της βίας, από γενέσεως κόσμου έως τις μέρες μας, από το αίμα του Άβελ και τις ρωμαϊκές αρένες έως την πυρά των ιεροεξεταστών, τα χαρακώματα του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, τους απανταχού εμφύλιους σπαραγμούς, τα κελιά του ΕΑΤ-ΕΣΑ, το Γκουαντάναμο, το Ιράκ, τον βιασμό στη ζούγκλα της Αφρικής ή στη ζούγκλα της δικής μας πόλης, την εξαθλίωση του άστεγου, του μετανάστη.
Βασισμένη πάνω σε αποσπάσματα λογοτεχνικών έργων, σε ιστορικές μελέτες και ντοκουμέντα, πρακτικά και αρχεία, αλλά και σε δημοσιογραφικά ρεπορτάζ και ανταποκρίσεις, η παράσταση αυτή συνιστά ένα μωσαϊκό ιστοριών, ένα ψηφιδωτό προσωπικών μα και συλλογικών αφηγήσεων, μια τοιχογραφία ονείρων και εφιαλτών, και συνάμα μια ελεύθερη κατάδυση στην πιο σκοτεινή πλευρά της Σελήνης, εκεί που δεν φέγγει ποτέ αλλά που κάτω από τον μαύρο ήλιο αυτής της πλευράς ο άνθρωπος ζει και αναπνέει, δημιουργεί και, βέβαια, σκοτώνει.
Έχοντας ως κεντρικό πρόσωπο τον βιβλικό Κάιν, τον πρώτο άνθρωπο που διέπραξε φόνο, τον πρώτο αδελφοκτόνο, η παράσταση είναι κατακερματισμένη φαινομενικά μόνον, καθώς ο ιστός της ξετυλίγεται πάνω σε αυτό το εμβληματικό πρόσωπο. Παραβλέπει γραμμικούς χρόνους και στέρεους τόπους, κινούμενη μέσα σε ένα αέναο παρόν, έτσι όπως το βιώνει ένας διαρκώς άυπνος Κάιν ή ένας Κάιν κοιμισμένος, βυθισμένος σε εφιάλτες, κυνηγημένος από Ερινύες, οργισμένος, κόκκινος απ’ τον πυρετό που του προκαλεί το σημάδι στο κούτελό του, ο οποίος σαρκάζει και αυτοσαρκάζεται για να ξορκίσει το κακό. Πότε έλκεται από την αγριότητα που βλέπει γύρω του, πότε τρίβει τα μάτια του αισθανόμενος πιο αθώος κι από ένα μικρό παιδί, μπροστά στη θηριωδία και την ωμότητα που ξετυλίγεται πάνω στη Γη ανά τους αιώνες. Ο Κάιν συναντά ανθρώπους, συνομιλεί μαζί τους, δεν ξέρει αν είναι φαντάσματα ή ζωντανοί, θύματα ή θύτες – ξέρει όμως ότι όλοι λένε μια καλά κρυμμένη αλήθεια.
Μια παράσταση που επιχειρεί να ξεφύγει απ’ τα στερεότυπα και τους αφορισμούς, τις μυθοποιήσεις και τις δαιμονοποιήσεις, που επιχειρεί να μην κρύψει τίποτα, όσο σκληρό κι αν είναι αυτό και εν τέλει να μας εμπλέξει σε ένα κομμάτι της πραγματικότητας που νομίζουμε ότι είμαστε μόνο θεατές. Με άλλα λόγια, μια άλλοτε σιωπηρή κι άλλοτε θορυβώδης παρέλαση μορφών φασματικών όσο και γοητευτικών.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Θανάσης Χαλκιάς
Δραματουργική επεξεργασία: Ηλίας Μαγκλίνης
Σκηνικά-κοστούμια: Ολυμπία Σιδερίδου
Μουσική: Κώστας Βόμβολος
Επιμέλεια κίνησης: Σεσίλ Μικρούτσικου
Φωτισμοί: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
