Στην αρχή ήταν αστείες, μετά ενδιαφέρουσες, έπειτα κουραστικές και στη συνέχεια -μάλλον εσκεμμένα, στο πλαίσιο ενός ιδιότυπου μαζοχιστικού ναρκισσισμού- εκνευριστικές. Αυτή τη φορά όμως μία από τις διαφημίσεις των Jumbo, τηλεοπτική και όχι ραδιοφωνική, το παρατράβηξε τόσο που να ακροβατεί στα όρια της νομιμότητας και σίγουρα πάντως να έχει καταπατήσει κάθε έννοια κοινού περί ηθικών φραγμών αισθήματος. Αναφέρομαι στην ">αποκριάτικη τηλεοπτική διαφήμιση των γνωστών πολυκαταστημάτων, που παρουσιάζει κοριτσίστικες στολές, η οποία κλείνει με δύο κορίτσια σε προεφηβική ηλικία να φορούν κοστούμια που μοιάζουν με αυτά των strippers! Μάλιστα οι φωστήρες διαφημιστές τα έχουν βάλει και να λένε με «γκομενέ» στυλ την ατάκα: «Και για μας τις μεγαλύτερες, στολές ακόμα πιο απίθανες»! Και όποιος ισχυριστεί ότι όλο αυτό είναι εντελώς αθώο και ότι μόνο πονηρά μυαλά θα έκαναν τέτοιους συνειρμούς, ή ζει σε έναν άλλο, αγγελικά πλασμένο κόσμο ή ανήκει στο δυναμικό των Jumbo και της διαφημιστικής.
Είναι ν’ απορεί κανείς πώς κατάφερε αυτή η διαφήμιση να περάσει απ’ όλα τα στάδια «φιλτραρίσματος» ώστε να βγει και να παραμένει «στον αέρα»: α) πώς η επιχείρηση και ο διαφημιστής διανοήθηκαν να προβάλουν κάτι τέτοιο, β) τι γονείς είναι αυτοί που -περήφανα σίγουρα- επέτρεψαν να παρουσιαστούν τα παιδιά τους κατ’ αυτό τον τρόπο, γ) σε ποιους «πειραγμένους» γονείς απευθύνεται η διαφήμιση, που θα αγόραζαν στο παιδί τους ή θα το άφηναν να κυκλοφορεί εν γνώσει τους με τέτοιες στολές, δ) πώς δεν έχει υπάρξει ακόμα επίσημη αντίδραση από κάποιον ελεγκτικό φορέα, ε) δεν έχουν προκληθεί άραγε αρκετές αντιδράσεις, ώστε να έχουν οι ίδιοι την ευθιξία τουλάχιστον να αποσύρουν τη διαφήμιση ή έστω να «κόψουν» το επίμαχο μέρος της…; Για να μην φτάσουμε ως τη γέννηση της τερατώδους ιδέας να συνθέσουμε ένα τέτοιο ενδυματολογικό σύνολο και να το πουλάμε για παιδική στολή…
Έχουμε αναφερθεί και με παλιότερο άρθρο σε ανάλογες περιπτώσεις, όπως αυτή του τρόπου με τον οποίο χρησιμοποιεί μερικές φορές τα παιδιά η βιομηχανία της μόδας. Με πολύ πρόσφατες τις αποκαλύψεις για κυκλώματα και μεμονωμένα κρούσματα παιδοφιλίας, και τη «γενική κατακραυγή» που συνήθως συνοδεύει τέτοιες αποκαλύψεις, είναι υποκριτικό κατά τα άλλα να σφυρίζουμε αδιάφορα μπροστά σε τέτοια παραδείγματα που ξεπερνούν το κακόγουστο και αγγίζουν το απαράδεκτο. Η συγκεκριμένη περίπτωση έχει διαφορά από τις υπόλοιπες ακατάλληλες για ανηλίκους παραστάσεις στις οποίες εκτίθενται κατά κόρον -δυστυχώς, και σε μεγάλο βαθμό, αναπόφευκτα- σήμερα τα παιδιά χάρη στην ευκολία πρόσβασης σε «ενήλικα» περιεχόμενα, γιατί η εν λόγω διαφήμιση χρησιμοποιεί και προβάλλει παιδιά, και βέβαια απευθύνεται κυρίως σε αυτά. Και φυσικά όταν υπάρχει ρεαλιστική δυνατότητα να τα προστατέψουμε από μονόπλευρες και ακραίες προτάσεις ώστε να μπορούν να διαμορφώσουν έναν ισορροπημένο ψυχισμό και να αναπτύξουν κριτική ικανότητα, οφείλουμε να την επιδιώκουμε.
Όσον αφορά στα πρότυπα που προβάλλονται στους ανηλίκους και από την πανίσχυρη μουσική βιομηχανία μέσα από τα βίντεο κλιπ, και το ακατάλληλο περιεχόμενο πολλών από αυτά, το ΕΣΡ έχει ήδη θέσει από τις 26 Ιανουαρίου σε δημόσια διαβούλευση που θα διαρκέσει ως τις 27 Φεβρουαρίου, το ζήτημα της έλλειψης σήμανσής τους και των κανόνων μετάδοσης.
Αργυρώ Σταυρίδη
