Ο κουρέας Μπαζίλιο ξυρίζει τον Δον Κιχώτη. Η Κίτρι ανυπομονεί να τελειώσει ο Μπαζίλιο τη δουλειά του. Ο Δον Κιχώτης, επηρεασμένος από το πάθος του για τους μύθους των ιπποτών, αντικρίζοντας την Κίτρι, φαντάζεται πως είναι η γυναίκα των ονείρων του, η Δουλτσινέα. Η ερωτική του εξομολόγηση προς την Κίτρι διακόπτεται απότομα από την εμφάνιση του Σάντσο Πάντσα: Τον κυνηγούν οι υπηρέτριες επειδή έκλεψε φαγητό. Στη γενική αναταραχή, το ερωτευμένο ζευγάρι η Κίτρι και ο Μπαζίλιο βρίσκουν την ευκαιρία να αποδράσουν. Ο Δον Κιχώτης σώζει τον Σάντσο Πάντσα από την τιμωρία και τον χρίζει κουβαλητή του σπαθιού του. Εμπνευσμένος από την αγάπη και από ευγενή αισθήματα, ο ιππότης ξεκινάει την αναζήτηση της όμορφης Δουλτσινέας.
Ο Δον Κιχώτης είναι ένα από τα σημαντικότερα έργα του κλασικού ρεπερτορίου. Μια ιστορία για τα υψηλά ιδανικά του ιπποτισμού που συγκινεί διαχρονικά συνδυάζοντας κωμικά και ρομαντικά στοιχεία αποτελώντας πηγή έμπνευσης για πολλούς χορογράφους και χορευτές σε όλο τον κόσμο.
Ο θρύλος των Μπολσόι χορευτής και χορογράφος Βλαντίμιρ Βασίλιεφ χορογράφησε ειδικά για το μπαλέτο της ΕΛΣ(Εθνική Λυρική Σκηνή) τον Δον Κιχώτη, σε μια παράσταση που πρωτοπαρουσιάστηκε το 2011 στο Θέατρο Ολύμπια για επτά παραστάσεις. Το περίφημο έργο του Θερβάντες, προκάλεσε το ενδιαφέρον πολλών καλλιτεχνών. Τα πιο γνωστά μουσικά έργα που βασίστηκαν σε αυτό, είναι το συμφωνικό ποίημα του Ρίχαρντ Στράους και τα μπαλέτα Δον Κιχώτης του Λεόν Μίνκους και του μεταγενέστερου Ν. Ναμπόκοφ.
Ο Δον Κιχώτης του Μίνκους χορογραφήθηκε, για πρώτη φορά το 1869 από τον Μαριύς Πετιπά κι έκανε την πρεμιέρα του το Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς στο Μπολσόι. Η χορογραφία του Πετιπά περιλαμβάνει το Grand Pas de Deux, το οποίο συχνά παρουσιάζεται και ανεξάρτητα. Ο ρόλος της Κίτρι, βασικής ηρωίδας του έργου, είναι εξαιρετικά δημοφιλής μεταξύ των χορευτριών, ήταν μάλιστα, ένας από τους ρόλους που επέβαλε διεθνώς το μεγάλο αστέρι του Μπολσόι, Μάγια Πλισέτσκαγια. Το μπαλέτο περιλαμβάνεται στο ρεπερτόριο όλων των μεγάλων χορευτικών συγκροτημάτων, ενώ συχνά παρουσιάζεται και σε εκσυγχρονισμένες εκδοχές, όπως μεταξύ άλλων εκείνες των Νουρέγιεφ και Μπαρίσνικοφ.
Ο Βλαντίμιρ Βασίλιεφ έγινε το 1958 μέλος του θεάτρου Μπολσόι. Ως Πρώτος χορευτής επί μία εικοσαετία συνέβαλε αποφασιστικά στην αναβάθμιση του ανδρικού χορού· το στιβαρό του ύφος ταυτίστηκε με την εικόνα του σοβιετικού χορευτή. Πλήθος ρόλων χορογραφήθηκαν ειδικά γι’ αυτόν και τη σύζυγό του, χορεύτρια Εκατερίνα Μαξίμοβα. Ξεχωρίζουν οι χορογραφίες του Γιούρι Γκριγκορόβιτς στο Πέτρινο λουλούδι (1957), τον Καρυοθραύστη (1966) και τον Σπάρτακο (1967). Από το 1970 χορογραφεί, ενώ το 1995 ορίστηκε Γενικός και Καλλιτεχνικός διευθυντής του Μπαλέτου του Μπολσόι. Έχει τιμηθεί με τις υψηλότερες διακρίσεις.
Ημέρες παραστάσεων: 4,5,12,19,24,25 Φεβρουαρίου 2012 και 2,3 Μαρτίου 2012
Συντελεστές
Μουσική Λεόν Μίνκους
Χορογραφία Βλαντίμιρ Βασίλιεφ
βασισμένη στους Μαριύς Πετιπά, Αλεξάντερ Γκόρσκι και Καζιάν Γκολεϊζόφσκι
Σενάριο Βλαντίμιρ Βασίλιεφ
βασισμένο σε επεισόδια από το λογοτεχνικό έργο του Μιγκέλ ντε Θερβάντες
Χορογραφία Βλαντίμιρ Βασίλιεφ
Μουσική διεύθυνση Χόμπαρτ Έρλ
Σκηνικά Βλαντίμιρ Βασίλιεφ
Επιμέλεια σκηνικών Τότα Πρίτσα
Κοστούμια Τότα Πρίτσα
Φωτισμοί Βλαντίμιρ Βασίλιεφ
Επιμέλεια φωτισμών Νίκος Εργαζάκης
