Ο Jack, ένας δυναμικός διαφημιστής, έχει μια σχεδόν τέλεια ζωή στο L.A. με εξαίρεση την δίδυμη αδελφή του Jill που μένει στο Bronx. Κάθε χρόνο πρέπει να υπομένει την επίσκεψη της γεροντοκόρης αδερφής του για την Μέρα των Ευχαριστιών η οποία αυτή τη φορά παρατείνεται για έναν μήνα. Ο Jack, σε μια προσπάθεια συμφιλίωσης, συμφωνεί να κάνει όλα της τα χατήρια και να της προσφέρει μια πραγματική ξενάγηση στο L.A. Στο μεταξύ, η διαφημιστική του εταιρία πρέπει οπωσδήποτε να κλείσει τον Al Pacino για την επόμενη καμπάνια των Dunkin Donuts. Ο διάσημος ηθοποιός όμως είναι απρόσιτος καθώς πάσχει από νευρικό κλονισμό και έχει αρχίσει να συγχέει την πραγματικότητα με τους ρόλους που έχει υποδυθεί στο παρελθόν. Σε έναν αγώνα των Lakers ο Jack συνοδεύει την αδερφή του και εντελώς συμπτωματικά συναντούν τον Pacino που δείχνει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Jill. Η Jill όμως δεν ανταποκρίνεται και ο Jack προσπαθεί ιδιοτελώς να την πείσει να δώσει μια ευκαιρία στον ερωτοχτυπημένο Pacino, προκειμένου φυσικά να τον κλείσει για το διαφημιστικό…
Αν η ξεδιάντροπη επανάληψη της κακόγουστης συνταγής με την οποία ο Άνταμ Σάντλερ έχει γίνει πολυεκατομμυριούχος σας αφήνει με το στόμα ανοιχτό, η παρουσία του εις διπλούν δίπλα στον Αλ Πατσίνο (δεν μπορώ να αποφασίσω αν ο ενθουσιασμός που δείχνει είναι αξιοθαύμαστος ή αξιοθρήνητος) μπορεί να σας οδηγήσει σε εξάρθρωση γνάθου. Ο Σάντλερ έχει γίνει απόλυτα ίδιος με το χαρακτήρα που έπαιζε στο «Funny People» (από τους λίγους πραγματικά καλούς ρόλους του), έναν κωμικό που με κυνισμό εκμεταλλεύεται τη βλακεία του κοινού. Όσο υπάρχει κόσμος που πληρώνει για να τις δει, ο Άνταμ Σάντλερ θα συνεχίσει να κάνει άθλιες ταινίες και θα πηγαίνει γελώντας στο ταμείο…
Θοδωρής Τσιάτσικας