Μάρθα Άργκεριχ: Μουσική μαγεία στο Μέγαρο!

Στο πρώτο μέρος ακούσαμε το σημαντικότερο ίσως έργο του μοντερνισμού, την “Ιεροτελεστία της Άνοιξης”, του Ιγκόρ Στραβίνσκυ που σφράγισε μουσικά τον 20ο αιώνα, σε μεταγραφή για τέσσερα πιάνα και δύο κρουστά από τον Andre de Groot. Η μεταφορά της μουσικής από τα πνευστά (που με τόσο περίτεχνο και ιδιαίτερο τρόπο χρησιμοποιεί ο Στραβίνσκυ στο μνημειώδες έργο του) στο κρουστό πιάνο έχει ως αποτέλεσμα κάποια σημεία του έργου να χάνονται- πόσο μάλλον όταν λείπει και το συγκλονιστικό αναπαραστατικο στοιχείο του χορού, που προβάλλει το σοκαριστικό θέμα μιας ανθρωποθυσίας στα πλαίσια μιας ρωσικής τελετής γονιμότητας. Ωστόσο, δεν παύει να είναι μια εντυπωσιακή προσπάθεια, ενώ οι πιανίστες Alexander Gurning, Αλεξάντερ Μογκιλέφσκι, Ακάνε Σακάι και Γιούλια Ζαΐκχινα ήταν εξαιρετικοί ερμηνευτές, που έδωσαν ρεσιτάλ όχι μόνο δεξιοτεχνίας πιανιστικής, αλλά και συγχρονισμού. Τις εντυπώσεις κέρδισαν τα κρουστά (Δημήτρης Δεσύλλας και Ανδρέας Φαρμάκης).

Ακολούθησαν τρία κονσέρτα του Μπαχ. Η μετάβαση βέβαια από τον μοντερνισμό στο μπαρόκ δεν είναι απλό πράγμα. Πόσο μάλλον όταν έχουμε να κάνουμε με δύο συνθέτες κολοσσούς, οι οποίοι έχουν σφραγίσει την έντεχνη ευρωπαϊκή μουσική, ο καθένας από το δικό του δρόμο. Ο Μπαχ θεωρείται ο συνθέτης που καθόρισε, όσο κανείς άλλο, αυτό που σήμερα ονομάζουμε κλασική μουσική. Και ο Στραβίνσκυ ήταν εκείνος που στις απαρχές του ταραγμένου 20ου αιώνα, ήρθε και αναμετρήθηκε με αυτό το δημιούργημα, προσπαθώντας να τα αλλάξει όλα! Κοινό σημείο στους δύο μεγάλους δημιουργούς; Ότι από την στιγμή που κατέθεσαν το έργο τους στη μουσική, τίποτα δεν έμεινε ίδιο.

Αν και υπήρχε μεγάλη απόκλιση στο ύφος των δύο δημιουργών, μεταξύ των οποίων μεσολαβεί χάσμα αιώνων, η βραδιά συνεχίστηκε εξίσου αβίαστα και γοητευτικά, καθώς το συναρπαστικό στοιχείο που ένωνε τα δύο διαφορετικά μουσικά σύμπαντα, ήταν η αδιαμφισβήτητη ιδιοφυΐα των δημιουργών. Στην περίπτωση του Μπαχ δεν υπήρξε μεταγραφή. Τα έργα παρουσιάστηκαν ως είχαν με τη συνδρομή των εγχόρδων της καμεράτας.

Ακούστηκαν το Κοντσέρτο για δύο πιάνα και ορχήστρα BWV 1060, στο οποίο έπαιξαν οι πιανίστες Alexander Gurning και Αλέξανδρος Καπέλης. Ακολούθησε το κοντσέρτο για τρία πιάνα και ορχήστρα, BWV 1064 με τις πιανίστριες Lilly Maisky, Ακάνε Σακάι και Γιούλια Ζαΐκχινα. Στο τελευταίο κομμάτι, ένα ιδιαιτέρως περίπλοκο έργο του Μπαχ, το Κοντσέρτο για τέσσερα πιάνα και ορχήστρα BWV1065, χρειάσθηκε και η συνδρομή της έμπειρης βιρτουόζου Μάρθα Άργκεριχ, η οποία μαζί με τους λοιπούς πιανίστες Lilly Maisky, Αλέξανδρο Καπέλη και Αλεξάντερ Μογκιλέφσκι, αλλά και την καμεράτα, έδωσε ένα ρεσιτάλ δεξιοτεχνίας, όπου όλα τα μουσικά όπλα, πιάνο και έγχορδα με ακριβέστατο συντονισμό και “ψυχή” κατατίθενται και δίνουν ένα μαγικό μουσικό αποτέλεσμα.

Ήταν μία εξαιρετική μουσική βραδιά, μία από τις τρεις όπου η Μάρθα Άργκεριχ και οι φίλοι της πρόσφεραν στο κοινό του Μεγάρου Μουσικής. Κρίμα μόνο που δεν μπορέσαμε να παρευρεθούμε στις άλλες δύο, όπου παρουσιάσθηκαν και άλλα μνημειώδη έργα της ευρωπαϊκής έντεχνης μουσικής.

Γιώργος Σμυρνής