Εncardia: Όλη η ζωή είναι ενα πείραμα, ενα ταξίδι, μια πρόβα

Οι Encardia είναι μια μπάντα που απαρτίζεται από μουσικούς διαφορετικών ηλικιών και εμπειριών, με διαφορετικές καταβολές. Πως αυτό επιδρά στο τρόπο που παίζετε και συνθέτετε; Έχουν υπάρξει ποτέ διαφωνίες για τη πορεία που μπορεί να ακολουθήσει μια συναυλία ή ένα τραγούδι;
Οι διαφωνίες είναι αυτό που επιδιώκουμε και απολαμβάνουμε. Έχουν προκύψει τρομερές ιδέες κατά τη διάρκεια μιας διαφωνίας. Βέβαια υπάρχει πάντα αυτός που θα έχει τον τελευταίο λόγο κατά περίπτωση. Για παράδειγμα στα μουσικά θέματα αυτός που θα αποφασίσει τελικά, αφού βέβαια ακούσει, συμφωνήσει ή διαφωνήσει, είναι ο Βαγγέλης Παπαγεωργίου. Είμαστε όλοι πολύ διαφορετικοί μουσικά και οχι μόνο, μεταξύ μας, αλλά έχουμε μεγάλη πίστη στο κοινό μας αποτέλεσμα και μεγάλη αγάπη ο ένας προς τον άλλον. Έχουμε ζήσει μέχρι τώρα όλοι μαζί απίστευτες στιγμές και εμπειρίες που αποτυπώνονται και πολύ ιδιαίτερα στην ταινία ντοκυμαντέρ “encardia η πέτρα που χορεύει” του Άγγελου Κοβότσου. Οι ηλικίες απο 23 μέχρι 53 όταν συνεργάζονται και συν δημιουργούν το αποτέλεσμα είναι μαγικό. Ναι, είμαστε όλοι πολύ τυχεροί γι αυτό που συμβαίνει.

Πως προέκυψε η σύμπραξη σας με τη θεατρική ομάδα Ια;
Απο αγάπη, από εμπιστοσύνη σε μια κοινή αισθητική, απο βαθειά εκτίμηση στο πρόσωπο της Μαργαρίτας Μακαρούνη σαν άνθρωπο του θεάτρου και σαν άνθρωπο σκέτο.

Ποια είναι τα κοινά εκφραστικά σας μέσα;
Ίσως το στοιχείο της ντοπιολαλιάς σα μουσική δόνηση από δύο περιοχές φαινομενικά μακρινές μεταξύ τους. Ακόμα και η θεατρικότητα των encardia επί σκηνής σε συνδιασμό με τη μουσικότητα των ηθοποιών της ομάδας “Ία”.

Μπορείτε να μας περιγράψετε μια κοινή σας πρόβα; Τι κλίμα επικρατεί μεταξύ σας;
Οι δύο ομάδες δουλέψαμε ξεχωριστά, οι μεν το θεατρικό κομμάτι οι δε το μουσικό, και στη συνέχεια τα φέραμε μαζί και τα παντρέψαμε αφού αναγκαστήκαμε και οι δύο πλευρές να προσθέσουμε και να αφαιρέσουμε πράγματα για να γίνει ο γάμος.

Πώς αντιμετωπίζει τη θεατρική σύμβαση (το κοινό που κάθεται και δε χορεύει) ένα συγκρότημα που έχει συνηθίσει την κίνηση και το χορό;
Είχαμε την ευκαιρία με απλό, φυσικό ήχο να καταθέσουμε και την πιο εσωτερική μας πλευρά, χωρίς βέβαια να αποκλείσουμε στο finale του έργου και τη συμμετοχή του κοινού. Αυτό όμως, δηλαδή το να ανέβει ο κόσμος να χορέψει μαζί μας, θα το κατακτήσουμε πιστεύω στις επόμενες παραστάσεις.

Εκτός από τη μουσική παράδοση της Κάτω Ιταλίας από ποια είδη μουσικής έχετε επηρεαστεί;
Η μουσική παράδοση του Σαλέντο της Κάτω Ιταλίας είναι το πρωτογενές υλικό μας, αλλά υπάρχουν επιρροές από όλα τα είδη που μας αρέσουν. Απο την Τζάζ και την κλασσική λεγόμενη μουσική μέχρι την Ελληνική παραδοσιακή μουσική και τον Μάνο Χατζιδάκι. Όλα όμως με μεγάλη αίσθηση του μέτρου αλλά και ευδιάκριτα, για αυτόν που θέλει να τα προσέξει. Η ρόκ επίσης διάθεση που έχουν κάποια δυνατά μας κομμάτια έχει συζητηθεί αρκετά, ενώ τελευταία άκουσα και μια διασκευή του τραγουδιού μας Santu Paulu με άποψη καθαρού heavy metal και μου έρεσε πολύ. Δεν θα απέκλεια καθόλου στο άμεσο μέλον ένα project που θα αγγίξει τα τραγούδια μας με ηλεκτρική διάθεση. Άλλωστε ολη η ζωή ένα πείραμα είναι, ένα ταξίδι, ή ακόμα και μια πρόβα…

Έχετε συνεργαστεί με τους κυριότερους εκπροσώπους της Κατω-ιταλικής μουσικής και με πολλούς αξιόλογους Έλληνες καλλιτέχνες. Έχετε φτιάξει ένα ντοκιμαντέρ, και τώρα κάνετε μια θεατρική παράσταση. Τι άλλο έχει συνέχεια;
Μας ενδιαφέρει πολύ η παγκόσμια μουσική έθνικ σκηνή, έχουμε ήδη εμφανιστεί πολλές φορές στη Γερμανία αλλά και Ελβετία όπου μας περιμένουν πάλι, αλλά από τον προσεχή Οκτώβριο σχεδιάζουμε περιοδεία στον Καναδά, Νέα Υόρκη, Βοστώνη, Ουάσινγκτον κ.λ.π. Παράλληλα δουλεύουμε νέα κομμάτια με νέες ιδέες ενώ στον χορό θα κάνουμε μια στροφή με περισσότερα σύγχρονα στοιχεία.

Το κλίμα της γιορτής είναι αναπόσπαστο στις συναυλίες σας. Βλέπετε το κοινό ν’ ανταποκρίνεται, να έχει το κέφι που είχε παλιά;
Το κοινό έχει μεγαλύτερη ανάγκη να συμμετέχει, να ταξιδέψει, αλλά κι εμείς έχουμε ανάγκη να το συναντήσουμε. Να μην κλειστεί κανείς στον εαυτό του, στο καβούκι του, στο σαλόνι του. Τώρα έχουμε όλοι περισσότερο ανάγκη ο ένας τον άλλο… Τώρα η γιορτή έχει πιο πολύ νόημα. Είμαστε χαρούμενοι γιατί πολλοί μας είπαν οτι μετά την παράσταση της Δευτέρας πήγαν σπίτι ανάλαφροι κι είχαν ξεχάσει τα προβλήματα και τα χρέη.

Να σημειωθεί ότι το ντοκυμαντέρ του Α. Κοβότσου για τους Encardia κέρδισε το βραβείο κοινού στο 140 Φεστιβάλ Ντοκυμαντέρ στη Θεσσαλονίκη.

Η παράσταση «Ου έρωτας… ταξίδι αγάπης χωρίς επιστροφή» παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα στις 20.30 στο Θέατρο Πορεία (Τρικόρφων 3-5 & 3ης Σεπτεμβρίου 69,  Πλατεία Βικτωρίας).
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΠΡΟΣΚΛΗΣΕΙΣ!