Η Οργή των Τιτάνων
Η συνέχεια του «Clash of The Titans» δεν ξεφεύγει από τη μετριότητα μιας τυπικά θορυβώδους, εφετζίδικης περιπέτειας φαντασίας.
Μια δεκαετία μετά την ηρωική του νίκη επί του τερατώδους Κράκεν, ο Περσέας (Σαμ Γουόρδινγκτον), ημίθεος γιος του Δία (Λίαμ Νίσον), προσπαθεί να ζήσει μια ήσυχη ζωή ως ψαράς σε ένα μικρό χωριό, έχοντας αναλάβει την πλήρη φροντίδα του δεκάχρονου γιου του, Ήλιου. Έχει όμως ξεσπάσει μια τεράστια μάχη επιβολής ανάμεσα στους θεούς που πρόκειται να απειλήσει την ειδυλλιακή ζωή του. Επικίνδυνα αποδυναμωμένοι από την έλλειψη πίστης της ανθρωπότητας, οι θεοί αρχίζουν να χάνουν όχι μόνο την αθανασία τους, αλλά και τον έλεγχο επί των φυλακισμένων Τιτάνων και του τρομερού αρχηγού τους, Κρόνου – πατέρα των επί μακρώ κυρίαρχων αδερφών Δία, Άδη (Ρέιφ Φάινς) και Ποσειδώνα (Ντάνι Χιούστον). Η τριάδα ανέτρεψε τον ισχυρό πατέρα της πριν από πολλά χρόνια, ρίχνοντας τον στην άβυσσο των Ταρτάρων, ένα μπουντρούμι που βρίσκεται στα βάθη του Κάτω Κόσμου. Ο Περσέας δεν μπορεί να αγνοήσει τη φύση του καθώς ο Άδης και ο Άρης (Έντγκαρ Ραμίρεζ), συμμαχούν με τον Κρόνο προκειμένου να αιχμαλωτίσουν τον Δία. Η δύναμη των Τιτάνων αυξάνεται, ενώ οι θεϊκές δυνάμεις του Δία αρχίζουν να εξασθενούν… με αποτέλεσμα να επικρατήσει το χάος. Με τη βοήθεια της βασίλισσας Ανδρομέδας (Ρόζαμουντ Πάικ), του ημίθεου γιου του Ποσειδώνα, Αγήνορα (Τόμπι Κέμπελ), και του έκπτωτου θεού Ήφαιστου (Μπιλ Νάι), ο Περσέας θα ξεκινήσει μια επικίνδυνη αποστολή στον Κάτω Κόσμο για να γλιτώσει τον Δία, να ανατρέψει τους Τιτάνες και να σώσει την ανθρωπότητα…
Μπορεί να είναι λίγο καλύτερη από την πρώτη ταινία (σίγουρα το 3D λειτουργεί πιο σωστά), αλλά και πάλι παραμένει μια φανταστική περιπέτεια της σειράς, με την ελληνική μυθολογία ένα απλό πρόσχημα. Είναι ίσως μάταιο να περιμένουμε την αξιοποίηση των αρχαίων μύθων σε προϊόντα μαζικής ψυχαγωγίας, αλλά είναι απωθητικό όταν καταντούν ένα μπάχαλο που χρησιμεύει μόνο στο να στηθούν με μεθοδολογία βιντεοπαιχνιδιού τυποποιημένες σκηνές δράσης, σαν πίστες όπου οι ήρωες αντιμετωπίζουν διαδοχικά κύκλωπες, CGI τέρατα και ΄κακούς’ Θεούς. Τουλάχιστον τα παλιά b-movies με το Μασίστα είχαν ένα γραφικά χειροποίητο κιτς και έλειπε το άλλοθι οσκαρικών ηθοποιών και μπάτζετ εκατοντάδων εκατομμυρίων…
Θοδωρής Τσιάτσικας